Μετά τους Οικολόγους και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και το Σοσιαλιστικό συμφώνησε κατ’ αρχήν να κατέβει στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου σε κοινό ψηφοδέλτιο με την “Ανυπότακτη Γαλλία” (LFI), του Ζαν Λικ Μελανσόν. Έτσι ένα μέτωπο της “Νέας Λαϊκής Ενότητας” είναι πλέον πραγματικότητα και με τη δυνατότητα να διεκδικήσει με σημαντικές αξιώσεις τη νίκη στις εκλογές του Ιουνίου, υπολογίζοντας εκτός από την ενωτική συσπείρωση, αναλογικά λευκά, άκυρα και αποχή!
Αυτό το μέτωπο είναι ένα επίτευγμα για την επιστροφή της αριστεράς στη Γαλλία και όχι μόνο. Η Γαλλία είναι μια χώρα εργαστήρι πολιτικών εξελίξεων που προέρχονται κυρίως από σημαντικές λαϊκές κινηματικές δράσεις… Το αποτέλεσμα του Μελανσόν στο πρώτο γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών είναι μια τέτοια συνισταμένη δυναμική!
Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, “Mouvement des gilets jaunes”, μια μαζική κοινωνική δράση, που πάλευε για οικονομική δικαιοσύνη εμφανίστηκε στη Γαλλία στα τέλη του 2018, με συνεχείς δυναμικές, ματωμένες κινητοποιήσεις κάτω από ένα όργιο κρατικής καταστολής με συλλήψεις, τραυματίες ακόμα και νεκρούς…
Επίσης, μια σειρά μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα έλαβαν χώρα στην πρόσφατη τριετία με διάφορα αιτήματα. Οι κινητοποιήσεις μεγάλων συνδικάτων CGT, FO, CFE-CGC εντάθηκαν μέσα στο 2020, εναντίον εκτός άλλων και της «μεταρρύθμισης» του συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας!
«Δεν μου αρέσει πραγματικά ο Μακρόν. Είναι πρόεδρος των πλουσίων, προστάτεψε τις μεγάλες εταιρείες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά θα μπορούσε να έχει πάρει αρκετά από τα κέρδη τους για να βοηθήσει τους ανθρώπους της ανάγκης…» Λόγια που ήταν στο στόμα σημαντικού μέρους ψηφοφόρων στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία!
Παρ’ όλα αυτά αναγκάστηκαν να ψηφίσουν Μακρόν, έναν δοκιμασμένο πολιτικό υπάλληλο του πλέον σκληρού χρηματοπιστωτικού συστήματος, για να μην έρθει στη Γαλλική προεδρία η ξεκάθαρα δηλωμένη ακροδεξιά Λεπέν, ως το μη χείρον βέλτιστον δηλαδή… Ο φασισμός ως απειλή ή ως ύστατη λύση στα αδιέξοδα του «συστήματος» είναι αποδεδειγμένα ένα ιστορικό εργαλείο τους!
Παρουσιάζουν τρομερό ενδιαφέρον οι Γαλλικές βουλευτικές εκλογές στις 12 -19 Ιουνίου και ειδικά αν το μέτωπο της “Νέας Λαϊκής Ενότητας”, περνώντας στο δεύτερο γύρο, έχει ως αντίπαλο την ακροδεξιά Λεπέν. Τότε το βαθύ σύστημα εξουσίας θα αναγκαστεί σε ένα αποκαλυπτικό στριπτίζ! Κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη όταν το κυβερνητικό Λαϊκό Μέτωπο του Λέον Μπλουμ το ’36 επιχείρησε να ελέγξει τα υπερκέρδη των Γάλλων επιχειρηματικών κολοσσών και σημαντικά τμήματα της δεξιάς υιοθέτησαν το σύνθημα, «Καλύτερα ο Χίτλερ (Better Hitler) παρά ο Λεόν Μπλουμ…».
Το ημι-προεδρικό σύστημα της Γαλλίας με Μακρόν, έχει πολλές δικλείδες «ασφαλείας» και μια Γερουσία 348 γερουσιαστών, κατά βάση συντηρητικών, προερχόμενων από την αυτοδιοίκηση με έμμεση ψηφοφορία. Η… δημοκρατία στη χώρα του διαφωτισμού στο απόγειο της!
Όλα αυτά θα λειτουργήσουν ασφαλώς ως τροχοπέδη σε περίπτωση νίκης του Μελανσόν, και τότε πάλι ο «δρόμος» θα έχει την ευθύνη να γράψει ιστορία! Αυτή τη φορά όχι πολεμώντας αντιλαϊκά νομοθετήματα, αλλά παλεύοντας εναντίον του ακροδεξιού διοικητικού μηχανισμού, για να γίνουν κατ’ αρχήν νόμοι του Γαλλικού κράτους, οι δώδεκα στόχοι του προγράμματος της “Νέας Λαϊκής Ενότητας”!
Ένα αξιόλογο καλοζυγισμένο πολιτικό κείμενο, που απουσιάζει ατυχώς από τα περισσότερα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ ίσως και για ευνόητους λόγους… Όταν πάλι επιχειρείται κάποιου είδους ανάλυση, τις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για μια επιφανειακή παρουσίαση γεγονότων που περιπλέκει πραγματικές αιτίες και αποτελέσματα μέσα από βαρύγδουπους και δυσνόητους όρους…