Η Αρμενία είναι μια χώρα που, την τελευταία δεκαετία, έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία, αντίθετα με το Αζερμπαϊτζάν το οποίο έχει στραφεί προς τη Δύση και τις ΗΠΑ με αποτέλεσμα οι σχέσεις με τη Ρωσία να έχουν διαταραχθεί, σε σημαντικό βαθμό, από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.
Είναι εδώ και χρόνια ανταγωνιστής της Μόσχας στα ενεργειακά, αποτελώντας για την Ε.Ε. έναν στρατηγικό εταίρο τροφοδοτώντας την με αζέρικο αέριο.
Ο επικεφαλής της κυβέρνησης Ιλχάμ Αλίγιεφ είναι ένας αυταρχικός πρόεδρος, ο οποίος με εκλογές για τις οποίες διεθνείς οργανισμοί και παρατηρητές κάνουν λόγο για νοθεία και βία, παραμένει στη θέση του για 19 χρόνια, από το 2003. Για τους περισσότερους, δικτάτορας∙ για τους διεθνείς οργανισμούς, πρόεδρος μιας χώρας “μη ελεύθερης” ή “μερικώς ελεύθερης”, όπως αναφέρει η κατάταξη του Freedom House (“έχει μεταξύ άλλων φυλακίσει και εξορίσει σχεδόν όλους του τούς πολιτικούς αντιπάλους”).
Ο Αλίγιεφ, βρήκε την ευκαιρία λόγω του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, να βάλει και πάλι φωτιά στη χρόνια διένεξη με την Αρμενία για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ με αποτέλεσμα να απειλείται καθολική πολεμική σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών, με τους Αζέρους να είναι οι επιτιθέμενοι και τους Αρμένιους αμυνόμενους. Ας σημειωθεί εδώ ότι η Αρμενία αποτελεί μια πολυκομματική δημοκρατία η οποία έχει βελτιώσει πολύ το επίπεδο των ελευθεριών της τα τελευταία χρόνια.
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν απηύθυνε εκ νέου έκκληση στη διεθνή κοινότητα να «αντιδράσει καταλλήλως στις επιθετικές ενέργειες του Αζερμπαϊτζάν» με τις συγκρούσεις της τελευταίας εβδομάδας να κοστίζουν σε ζωές (πάνω από 100 οι θάνατοι), φέρνοντας μνήμες των μαχών του 2000, όταν το Αζερμπαϊτζάν επιτέθηκε στη γείτονα και έθεσε υπό τον έλεγχό του τμήμα του, κατοικούμενου από Αρμενίους, θυλάκου Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Τι θυμίζει, τι θυμίζει…
Σας θυμίζει ίσως κάτι από την επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας για τις αμφισβητούμενες περιοχές τις Κριμαίας και του Ντονμπάς από τους Ρώσους;
Στην περίπτωση αυτή, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. ξεκίνησαν για… “ανθρωπιστικούς λόγους” ένα νέο ψυχρό πόλεμο κατά της Ρωσίας και του “δικτάτορα Πούτιν” για τον πόλεμο, στην περίπτωση της Αρμενίας όμως σφυρίζουν αδιάφορα, γιατί άλλα είναι τα συμφέροντά τους: η Δύση παραμένει από αμέτοχη έως υπογείως στηρίζουσα το ανελεύθερο καθεστώς του Αλίγιεφ καθώς η ενεργειακή της εξάρτηση από το αέριο του Αζερμπαϊτζάν την καθιστά ευάλωτη.
Δύο συρράξεις στην ίδια γεωπολιτική ζώνη που αποκαλύπτουν πλήρως την υποκριτική και δύσοσμη στάση της λεγόμενης “δημοκρατικής” Δύσης…
Δεν χρειάζεται κανείς να παρακολουθεί στενά το γεωπολιτικό γίγνεσθαι και τη διεθνή σκακιέρα για να γνωρίζει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας ηγέτης που διολισθαίνει χρόνο με το χρόνο εδώ και καιρό σε μία δικτατορική και ανελεύθερη διακυβέρνηση.
Η ελευθερία του Τύπου στη Ρωσία είναι είδος προς εξαφάνιση, καθώς επίσης είδος προς εξαφάνιση είναι ηγέτες και στελέχη της αντιπολίτευσης: διώξεις, φυλακίσεις, δολοφονίες. Η διαφθορά κυριαρχεί σε κάθε τομέα της ζωής της χώρας και η ψαλίδα πλούσιων και φτωχών έχει ανοίξει δραματικά, μετατρέποντας το πάλαι ποτέ κομμουνιστικό κράτος σε μία χώρα που ο καπιταλισμός δείχνει το χειρότερό του πρόσωπο…
Συρόμενοι
Οι ΗΠΑ όμως, σέρνοντας και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πραγματικότητα ήταν αυτοί που έβαλαν όχι μόνο το φιτίλι αλλά και πότισαν με μπόλικο πετρέλαιο τη φλόγα που άναψαν στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, την Ουκρανία: μια χώρα με ακροδεξιά κυβέρνηση, διαφθορά εφάμιλλη της Ρωσίας και με διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες να αποτελούν επισήμως εδώ και χρόνια το μακρύ χέρι του κράτους αλλά και της τοπικής μαφίας, μίας από τις πιο επικίνδυνες παγκοσμίως.
Υποσχέθηκαν είσοδο στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., την ώρα που από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είχαν δεσμευτεί ότι δεν θα επιχειρήσουν να προσεταιρισθούν την Ουκρανία διαταράσσοντας την εύθραυστη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής.
Με πρόεδρο το Ζελένσκι, έναν ηγέτη – μαριονέτα, κατασκεύασμα των ολιγαρχών μέσω των media που διαθέτουν, υπερφίαλο και μειωμένων δυνατοτήτων, προκάλεσαν ως ηθικοί αυτουργοί τη ρωσική επίθεση με τον Πούτιν να περιμένει την ευκαιρία ως μάννα εξ ουρανού…
Έναν πόλεμο που μυρίζει από πολύ μακρυά… States!
Άλλωστε, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι οι μόνες, ίσως, που κερδίζουν. Μαζί τους, η τωρινή ηγεσία των Δημοκρατικών υπό τον πολεμοχαρή Μπάιντεν. Μια πολιτική που δεν είναι αθώα ως προς την εξήγηση – υπάρχουν απόψεις ότι το κάνει για να βελτιώσει τη δημοτικότητά του αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην πραγματικότητα, επιχειρεί να επαναφέρει τη θέση των ΗΠΑ στο διεθνές στερέωμα εκεί που ήταν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης ενός διπολικού συστήματος που θα κυριαρχεί στη λεγόμενη Δύση λόγω ενεργειακής, οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης. Καθυποτάσσοντας μιαν Ευρώπη που έχει από καιρού χάσει όχι μόνο τον προσανατολισμό της, αλλά αδυνατεί να εκφράζει έστω και τον ελάχιστο λόγο διεθνώς, χάνοντας μήνα με το μήνα και την όποια οικονομική της ισχύ.
Ποια αλληλοβοήθεια;
Ορισμένες ειδήσεις των τελευταίων 24ωρων, εντείνουν ακόμα περισσότερο την ανησυχία (μας) όσον αφορά την Ευρώπη και την οικονομία της:
- Οι ΗΠΑ λένε πλέον ότι δεν πρόκειται να «σώσουν» την Ευρώπη από την ενεργειακή κρίση με επιπλέον πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Δημοσίευμα των Financial Times υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί ορυκτών καυσίμων στην Αμερική λένε ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν την παραγωγή τους για να στείλουν στην Ευρώπη
- Ο ΟΠΕΚ ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε περικοπή της προσφοράς πετρελαίου για τον Οκτώβριο κατά 100.000 βαρέλια την ημέρα, επαναφέροντας την παραγωγή στα επίπεδα των αρχών του καλοκαιριού.
- Η γαλλική εταιρία ηλεκτρισμού είναι έτοιμη να αποφασίσει την επιβολή διετούς διακοπής στις εξαγωγές ηλεκτρισμού στην Ιταλία ως μέρος του σχεδίου εξοικονόμησης ενέργειας σύμφωνα με το Bloomberg. Ας σημειωθεί ότι η Γαλλία παραμένει ο μεγαλύτερος παραγωγός ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια στην Ευρώπη…
- Η Ρωσία τέλος, αποφάσισε νέα μείωση των ροών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Αλεξάντρ Νόβακ δήλωσε την Πέμπτη ότι οι ρωσικές εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ε.Ε. θα μειωθούν κατά 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα όπως μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax. Με το ενδεχόμενο για πλήρη διακοπή να είναι ορατό…
Μέσα σε όλα αυτά, τόσο τα τρέχοντα στοιχεία όσο και η χρηματιστηριακή προοπτική για τομείς της οικονομίας των ΗΠΑ (ενέργεια, οπλικά συστήματα, εξαγωγές κλπ.) δείχνουν -περιέργως- ευοίωνες την ώρα που ο κόσμος οδηγείται στη νέα Μεγάλη Ύφεση. Βέβαια, τα στοιχεία αυτά αφορούν προοπτικές κερδών “μεγάλων” και όχι τον απλό κόσμο: παράδειγμα, οι άστεγοι της Ν.Υ. μόνο, ανέρχονται στο υψηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 1930…
Επιστρέφει ο τρόμος για Μεγάλη Ύφεση
Οι κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της Ρωσίας, η ένταση της προπαγάνδας για όποιον επιχειρεί να αρθρώσει μία κριτική σκέψη (χαρακτηρίζεται αυτομάτως… “πουτινάκι”!), η επιχείρηση βίαιης ενεργειακής στροφής με δραματικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία που εξέρχεται μιας πολυετούς κρίσης και μιας καταστροφικής διετίας λόγω του κορονοϊού, τινάζουν στον αέρα οικονομία, δημοκρατικές κατακτήσεις, σχέσεις και εν τέλει, την ποιότητα ζωής στην Γηραιά Ήπειρο.
Με ηγέτες πολύ “λίγους” (μια Φον ντερ Λάιεν είναι, άκουσον άκουσον, επικεφαλής της Κομισιόν, ένας Σολτς ολίγιστος Καγκελάριος, ένας Μακρόν που ρέπει στον αυταρχισμό και δεν έχει το παραμικρό όραμα και την ακροδεξιά να ανεβαίνει σε βορά και νότο), με παντελή έλλειψη αυτόνομης πολιτικής παρουσίας (σερνόμαστε από τα συμφέροντα των ΗΠΑ που κερδίζουν όχι σε βάρος των Ρώσων αλλά σε βάρος της Ευρώπης), με ακατανόητες αποφάσεις και μέτρα που αντί να “γονατίσουν” τον Πούτιν, “δολοφονούν” τους Ευρωπαίους πολίτες, ο χειμώνας προβλέπεται πολύ δυσοίωνος.
Όχι μόνο λόγω της επερχόμενης κρίσης, που όλοι συμφωνούν ότι θα θυμίζει τα δραματικά κραχ των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά και λόγω της δραματικής και ταχύτατης υποχώρησης των κατακτήσεων, όπως τα δημοκρατικά δικαιώματα, η ποιότητα ζωής, η προστασία του περιβάλλοντος, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και, εν τέλει, η Ειρήνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν από την οικονομική της αφετηρία μέσω της Κοινότητας Χάλυβα και Άνθρακα ήταν,πρωτίστως, μια προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί έως εξαφανιστεί ο κίνδυνος πολεμικών συρράξεων που είχε οδηγήσει στον όλεθρο στον Πρώτο και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένας κίνδυνος, ένας τρόμος που έχει επιστρέψει για τα καλά στη γειτονιά και στο ίδιο μας το σπίτι, κι επιπλέον αποτελεί σενάριο που, δυστυχώς, φαντάζει όλο και πιο πιθανό. Με γενική σύρραξη ή και περιφερειακές συρράξεις από βορά έως νότο, από δύση έως ανατολή.
Πολύ λίγοι, πολύ λίγα…
Ανεύθυνοι πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη, ρίχνουν “λάδι στη φωτιά” είτε λόγω ανικανότητας είτε λόγω συμφερόντων, αντί να λειτουργήσουν υπέρ των ανθρώπων που τους εξέλεξαν.
Η πρόεδρος της Κομισιόν εξήγγειλε μέτρα 375 δισ. ευρώ για τις 27 χώρες, την ώρα που μόνη της η Μ. Βρετανία (σύμφωνα με τις εξαγγελίες της νέας πρωθυπουργού Λιζ Τρας) θα διαθέσει πάνω από 175 δισ. ευρώ! Ήδη, οι “εξαγγελίες” της ντερ Λάιεν δέχονται σφοδρές βολές από χώρες αλλά ακόμα και από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ο οποίος επιτέθηκε κατά της προέδρου της Κομισιόν ζητώντας πιο συγκεκριμένες προτάσεις και πιο αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται; Οι ισχυροί προσπαθούν να θωρακιστούν, η καθυστέρηση στην λήψη αποφάσεων αντιμετώπισης του προβλήματος θυμίζει τις αρχές της δεκαετίας του 2010 που η Ευρώπη, το… “σπίτι μας”, έστησε το παιχνίδι κατά της Ελλάδας και του ευρωπαϊκού νότου με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης, για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές Τράπεζες και τα μεγάλα ευρωπαϊκά κεφάλαια…
Και οι πολιτικές της Ελλάδας; Μέχρι τώρα, όλα όσα έχουν ανακοινωθεί ή προαναγγελθεί δείχνουν εξαιρετικά φτωχά, αποσπασματικά, αφήνοντας έξω τεράστια κομμάτια του πληθυσμού και των παραγωγικών ομάδων… Με μια απίθανη επιμονή των κυβερνώντων να “τα ρίχνουν” όλα στον κακό Πούτιν και τον πόλεμο που εξαπέλυσε, αν και όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα μας είχε εισέλθει σε επικίνδυνες ατραπούς (κόστος ενέργειας, πληθωρισμός κλπ.) πολλούς μήνες πριν ξεσπάσει πόλεμος…
Οι επόμενοι μήνες απειλούν να μας ρίξουν σε ένα σκοτάδι, από το οποίο η χώρα μας αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα δύσκολα θα μπορέσουν να βγουν στο ορατό μέλλον, αν δεν υπάρξει άμεση αλλαγή …πλεύσης
