Αλεξάκης: Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ένα οικουμενικό πολιτικό εκτόπισμα

Κείμενο του αντιπεριφερειάρχη και επικεφαλής της Επτανησιακής Πρωτοβουλίας με αφορμή τα 25 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το κείμενο

“Πατέρα, άκουσες τα νέα …”, ήταν η αρχή του επικήδειου του Γιώργου Παπανδρέου, κατά την εξόδιο ακολουθία, λίγο πριν ο σπουδαίος πολιτικός άνδρας, Ανδρέας Παπανδρέου, καταλήξει στην τελευταία του κατοικία.
Ήταν σαν σήμερα, πριν από 25 χρόνια , στις 23 Ιουνίου, που ο Ανδρέας Παπανδρέου, ύστερα από μακρά νοσηλεία στο Ωνάσειο και μαραθώνιες τηλεοπτικές συνδέσεις που μετέδιδαν τα έκτακτα ιατρικά ανακοινωθέντα για την πορεία της υγείας του, θα αφήσει την τελευταία του πνοή, έχοντας πια επιστρέψει στο σπίτι της οδού Αγράμπελης, στην Εκάλη.
Στο πλευρό του δεν βρισκόταν μόνο η οικογένεια του, οι στενοί συνεργάτες, αγαπημένοι φίλοι και σύντροφοι. Βρίσκονταν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, διεθνείς ηγέτες και σημαίνουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε ένα πολιτικό εκτόπισμα οικουμενικό, που απέπνεε σεβασμό, ακόμη και από όσους διαφωνούσαν με τις δικές του πεποιθήσεις. Υπήρξε αναμφίβολα ένας χαρισματικός ηγέτης, που καθοδήγησε την χώρα στην μεταπολιτευτική της πορείας, διαπνέοντας τους Έλληνες με το όραμα της αλλαγής, μέσα από την προοδευτική οδό, με βάση την κοινωνική δικαιοσύνη και αρμονία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στήριξε με καίριες μεταρρυθμίσεις τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη, ενώ κατόπιν δικών του ενεργειών αναγνωρίστηκε από την ελληνική Βουλή η Γενοκτονία των Ποντίων και θεσπίστηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Η σημερινή πολιτική πραγματικότητα στη χώρα, απέχει κατά πολύ από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Έχουν μεσολαβήσει γεγονότα ιστορικής σημασίας, που προφανώς έχουν επηρεάσει την διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας και συνείδησης των Ελλήνων, οι οποίοι μοιάζουν με τα παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν απότομα, εξαιτίας δυσάρεστων καταστάσεων. Ίσως να έχουμε πλέον αποκτήσει πολιτική ωριμότητα, η οποία όμως σμιλεύτηκε μέσα από αδιέξοδα, δυσμένεια, κοινωνική και οικονομική οπισθοδρόμηση. Πλέον δεν αναζητούμε ηγέτες, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όχι με τα χαρακτηριστικά και την φυσιογνωμία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Όμως αυτή η χώρα πάντα θα νιώθει την ανάγκη να στραφεί σε μια νέα προοδευτική πολιτική οντότητα, με δική της ταυτότητα, η οποία θα σχηματοποιηθεί μέσα από γερή ιδεολογική μαγιά, δημιουργώντας σώμα υγιές και συμπαγές.
Μια πραγματική νέα προοδευτική οντότητα με ρεαλιστικό σχέδιο και όχι ένα ακόμα πολιτικό συνονθύλευμα λαϊκισμού, που θα οδηγήσει τον τόπο σε νέα οπισθοδρόμηση. Μια ισχυρή προοδευτική πρόταση που θα κατορθώσει να φέρει την νέα μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη ετούτος ο τόπος.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως γνήσιος οραματιστής, μας έδειξε κάποτε τον δρόμο. Είναι πια δική μας η επιλογή αν θέλουμε να τον ακολουθήσουμε, αφήνοντας δίπλα στα δικά του ανεξίτηλα ίχνη και τον δικό μας στέρεο βηματισμό.