Ντροπή… “Legz(7)” ανοησίας στο Καφέ Γυαλί…

Δεν πέρασαν 24ωρα από την επίπονη προσπάθεια του Κερκυραίου πολίτη Μιλτιάδη Κότση να καθαρίσει πέτρα – πέτρα το τοιχίο στα Μουράγια και το Καφέ Γυαλί, μέχρι ανεγκέφαλοι να το βάψουν (!) με σπρέι γράφοντας συνθήματα και εμβλήματα, σε μία πολύ μεγάλη έκταση!

Το φωτογραφία ανήρτησε ο ίδιος ο κ. Κότσης, ο οποίος μάλιστα ζήτησε την παρέμβαση όσων μπορούν να γίνει προσπάθεια αφαίρεσης του ρυπαρογραφήματος, προτού -όπως επισημαίνει- ξεσπαθώσουν και εκδηλώσουν περαιτέρω το καλλιτεχνικό τους ταλέντο οι ίδιοι ή άλλοι: “Δεν μας φτάνει ο κόπος αφαίρεσης της βλάστησης που έκρυβαν τα τείχη για δεκαετίες και είπαμε αμάν να τα δούμε καθαρά, τώρα ήρθαν και οι πιτσικαμόρτηδες με νέες εικαστικές παρεμβάσεις”…

Άλλο έργο γκράφιτι, άλλο κακογουστιά και αδιαφορία…

Εύστοχο το σχόλιο του χρήστη του Facebook Λευτέρη Ατσοπάρδη, ο οποίος υπογραμμίζει ότι μεγάλοι και μικροί Κερκυραίοι πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε την πόλη μας προσθέτοντας ότι ένα κακόγουστο σύνθημα πάνω σε ιστορικό τοιχίο των οχυρωμάτων της πόλης δεν είναι τέχνη του γκράφιτι: “Το γκράφιτι είναι τέχνη και μάλιστα παρεξηγημένη τέχνη και διωκόμενη, ίσως γιατί δεν μπορεί εύκολα η “εξουσία” να την ελέγξει. Δίνει, παγκόσμια, συγκλονιστικά έργα τέχνης δρόμου, που σε πολλές περιπτώσεις παίζει το ρόλο που έπαιζε η μουσική του Θεοδωράκη στη δικτατορία, για να αναφέρω και ένα παράδειγμα της “επικαιρότητας”. Σε άλλες περιπτώσεις βοηθά ώστε να μη σβήσει η μνήμη, όπως στην εργατική συνοικία του Derry στην Ιρλανδία, όπου ολόκληρες προσόψεις πολυκατοικιών απεικονίζουν τα γεγονότα του 72. ΑΥΤΟ στη φωτογραφία, δεν είναι τίποτα άλλο από την έκφραση της κακογουστιας, της άγνοιας και της αδιαφορίας, συστατικά με τα οποία σε αυτή την πόλη είμαστε ποτισμένοι, μεγάλοι και (δυστυχώς) μικροί.
Υ.Γ. Μάγκα που το έκανες, έγινες θεματακι συζήτησης, για τους τελείως λάθος λόγους. Είμαι σίγουρος πως μπορείς σαφώς καλύτερα”.