Η «VILLA ROSSA» είναι ένα εμβληματικό κτίσμα του 1864 ιδιοκτησίας του Νικόλαου Ασπιώτη! Η κόκκινη βίλλα, που το χρώμα της διασώθηκε με πείσμα ακόμα και στα σημερινά ερείπιά της νικώντας τον χρόνο και την εγκληματική αδιαφορία των αρμοδίων και των πνευματικών παραγόντων του νησιού μας, τα τελευταία πενήντα τουλάχιστον χρόνια είναι μια ξεχασμένη δημόσια και νομαρχιακή περιουσία…
Η «Κόκκινη Βίλλα» σφραγίζει το ιστορικό πέρασμα της Κέρκυρας από την εποχή των γαιοκτημόνων στην άνθηση της βιομηχανικής περιόδου, με την ίδρυση σημαντικού αριθμού αξιόλογων εργοστασίων, μεταξύ αυτών στα τέλη του 19ου αιώνα και τη βιομηχανία γραφικών τεχνών Ασπιώτη-Ε.Λ.Κ.Α., ιδιοκτησίας Ν. Ασπιώτη!
Η «VILLA ROSSA» μετά το θάνατό του Νικόλαου Ασπιώτη πέρασε στους απογόνους της οικογένειας, ώσπου το 1997 αγοράστηκε από το Δημόσιο μέσω της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου.
Στα τέλη του 1999 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου παραχωρεί τη VILLA ROSSA στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κέρκυρας με συγκεκριμένους όρους για την αποκατάσταση του κτηρίου, ενώ στις αρχές του 2000 η παραχώρηση αυτή γίνεται αποδεκτή.
Ο αρχικός προορισμός ήταν τη βίλα να γίνει μουσείο τυπογραφίας που θα φιλοξενούσε εκτός από κάποια μηχανήματα και εκθέματα της παραγωγής του εργοστασίου, όπως χαρτονομίσματα, γραμματόσημα, τραπουλόχαρτα κ.ά. πραγματικά καλλιτεχνικά δημιουργήματα, καθώς το εργοστάσιο είχε φροντίσει να εξασφαλίσει τη συνεργασία με φημισμένους Γερμανούς χαράκτες δίπλα στους οποίους εργάστηκαν και ντόπιοι δεξιοτέχνες της χαρακτικής.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 2005 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου αποφασίζει την ανάκληση της απόφασης παραχώρησης λόγω του ότι δεν τηρήθηκαν οι όροι αποκατάστασης του κτιρίου εντός της προθεσμίας των 5 ετών.
Η Κτηματική «πείθεται» και ανακαλεί μετά από διαβεβαιώσεις της Νομαρχίας ότι έχουν ενεργοποιηθεί προκαταρκτικές διαδικασίες για την αξιοποίηση του κτηρίου. Ωστόσο η ενεργοποίηση αυτή δεν έγινε ποτέ πράξη.
Από την αγορά αυτού του εμβληματικού κτίσματος από το δημόσιο το 1997 έχουν περάσει 23 ολόκληρα χρόνια συνεχούς ανελέητης φθοράς… Ένα ερείπιο απόλυτα συνδεδεμένο με το διαχρονικό ερειπωμένο ενδιαφέρον αυτοδιοικητικών όλων των βαθμίδων, για τα κτιριακά κοσμήματα της Κέρκυρας «μας»…
Πριν κάποιους μήνες ακούσαμε παρηγορητικές ραδιο-τηλεοπτικές διαβεβαιώσεις πως το ερείπιο «VILLA ROSSA» εντάχθηκε σε ΕΣΠΑ 2014-20 και οσονούπω δημοπρατείται. Ας «προσευχηθούμε» άπαντες η ένταξη να μην οδηγηθεί για διαφόρους λόγους σε απένταξη, σίριαλ που παρακολουθήσαμε εκτός άλλων και στην περίπτωση του μαρτυρικού Φοίνικα…
Είναι όμως αμφίβολο αν ένα ΕΣΠΑ μπορεί να αποκαταστήσει όχι μόνο το εμβληματικό κτήριο στην αρχική του μορφή αλλά κυρίως τις υπέροχες τοιχογραφίες και οροφογραφίες, τις σκαλιστές κορνίζες σε πόρτες, σκάλες κι οροφές, τα μαρμάρινα και γύψινα διακοσμητικά, τους καλλιτεχνικούς ακροκέραμους και κυρίως τα θαυμάσια έπιπλα με τα οποία είχαν προικίσει οι απόγονοι της οικογενείας Ασπιώτη τη «VILLA ROSSA».
Υ.Γ. Όσο για κάποια μηχανήματα τυπογραφίας εκείνης της εποχής ούτε λόγος…
Ας όψονται οι διαχρονικοί διαμορφωτές ερειπιώνων κτισμάτων και ιστορίας…
Ο Περιπατητής
Μία μικρή διόρθωση, Ο Νικόλαος Ασπιώτης ήτανε ζωγράφος/ Αγιογράφος και πατέρας του Γερασίμου Ασπιώτη που ξεκίνησε το τυπογραφείο και έμεναν στην Βίλλα Ρόσσα την οποία κατόπιν κληρονόμησε ο Κων/νος Ασπιώτης (ο μεγαλύτερος γιός του Γερασίμου)