Το μήνυμα της Κόκκαλη για την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Το μήνυμα της Αντιδημάρχου Κυκλικής Οικονομίας, Περιβάλλοντος και Δημοσίων Σχέσεων για τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
25η Νοεμβρίου. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο
Αλλά… η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει… Στάζει τη μέρα… στάζει στον ύπνο μνησιπήμων πόνος. {…} Και πενθώ που είμαι άνθρωπος. Γιατί στο σημερινό προσκλητήριο σιωπηλής κραυγής δεν είμαστε όλες… λείπουν οι δολοφονημένες γυναίκες, που τη χρονιά που διανύουμε ήταν πολλές.

Βέβαια, σήμερα, δεν υπάρχουν φόνοι για την τιμή ως οικογενειακή υπόθεση, ατίμωση που έπρεπε να ξεπλυθεί. Δεν υπάρχει «έκλυτος βίος». Το κάδρο είναι διαφορετικό, τα χρώματα όμως ίδια. Σήμερα κυριαρχούν ακούσματα που προσβάλουν τη μνήμη των αδικοχαμένων … «την έσπρωξα στα βράχια γιατί χάλασε η φάση», «Η κακιά η ώρα», η υπερβολική «αγάπη», η «προδοσία», «κρίμα που σε αγάπησα ,«Το τραβάει ο οργανισμός σας να ανέβω πάνω και να σας πάρω έναν – έναν παραμάζωμα». . Έτσι καθαρίζουμε τις δουλειές μας στη Μάνη»,…

Το κακό προέρχεται από το χέρι και την ψυχή του ανθρώπου. Κατακυριεύει τα πάντα και σαρώνει τον κόσμο. Φιμώνει τα στόματα που πρέπει να ουρλιάξουν και μετατρέπει το γλυκό τραγούδι της ζωής σε μια βραχύχρονη ματαίωση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ξαπλώνει κάτω τις καρδιές προκειμένου να ποδοπατηθούν και οι μέρες όσων υποφέρουν θυμίζουν κελιά στα οποία οι τοίχοι δεν είναι παρά καθρέφτες που διαστρεβλώνουν τα είδωλα του πόνου και της απόγνωσης. Κάπως έτσι ξεκινούν όλα. Από μιαν ύπουλη χειραγώγηση πίσω από κλειδωμένες πόρτες. Από μια βαθιά, σαν χαρακιά, προσβολή. Από την αντιστροφή μιας παλάμης που ήρθε και προσγειώθηκε καυτή σε ανυποψίαστα πρόσωπα. Από το γεγονός ότι η ταπείνωση κάποιων, αποτελεί τη στιγμιαία απόλαυση και υπεροχή κάποιων άλλων. Και ακριβώς έτσι γεννιούνται οι ιστορίες, στις οποίες πρωταγωνιστούν βασανιστές και βασανισμένοι.
Κι ακολουθεί το… «Ημερολόγιο θυμάτων, καθημερινή αλήθεια. Στους διπρόσωπους καθρέπτες ένοχα μυστικά κρυμμένα στα βάθη ενός πικραμύγδαλου.Κραυγές σιωπής. Εξώδικες διαμαρτυρίες, βαριές αλυσίδες. Ασύμμετρα άλλοθι στις άγονες γραμμές μιάς ονειροπαγίδας. Και ΣΥ υφαίνεις, πόνο ψυχής σιωπώντας…
Σπάσε τις σιωπές. Μίλα. Φτιάξε φθόγγους. Κραυγές. Μίλα, δεν είσαι μόνη. Κάνε τη σιωπή κραυγή. Λυτρώσου… Μίλα. Κάνε τη σιωπή κραυγή. Λευτερώσου… Μίλα.
Αξίζει απόψε να φύγεις από μέρη που δε ζούσες.
Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αφήσει πίσω μας μέρες που δεν τις ζήσαμε.
Χρόνο και ζωή που σκορπίσαμε στον αέρα! Χρωστάμε στον εαυτό μας όμως να πάρουμε πίσω, ό, τι άξιζε να έχουμε ζήσει. Κάθε όνειρο μας!….
Κι οι δυνατοί στίχοι μιλάνε για την προσωπική επανάσταση του καθενός ενάντια στις φοβίες και τον ίδιο του τον εαυτό!
Είναι αξιοθαύμαστο πως κάποιοι στίχοι, μια πρόταση, μια λέξη μπορεί να έχει πολλά διαφορετικά νοήματα και ερμηνείες.
Με μια άλλη μάτια, τη δική μου ματιά, οι στίχοι αυτοί είναι η κραυγή μιας γυναίκας που γίνεται θύμα βίας και κακοποίησης.
Που συγχωρεί, που γκρεμίζει τείχη, υπομένοντας.
Είναι η φωνή μιας γυναίκας που επιμένει να βλέπει λευκό στο μαύρο, να δίνει ευκαιρίες και να δίνει την αγάπη της.
Μια μέρα όμως αποφασίζει να πάρει τον εαυτό της πίσω.
Τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια της…
Να δώσει ένα τέλος στο μαρτύριο που βιώνει.
Να μιλήσει χωρίς φόβο, να αντιμετωπίσει τη κατάσταση και να μη σκύψει ποτέ ξανά το κεφάλι σε ό, τι τη ντροπιάζει και την εξευτελίζει.
Να πει δυνατά «μη μ’ αγγίζεις» σε όποιο άγγιγμα την πονάει.
ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΣΥ: όλα αντιμετωπίζονται όταν δε σωπαίνεις.
Όλα σού αξίζουν, μα πιο πολύ η ελευθερία σου… η αξιοπρέπεια …η ζωή σου.

Δοθείσης της ευκαιρίας , συγχαίρουμε το ΔHΠΕΘΕ Κέρκυρας και το Κέντρο Πρόληψης Εξαρτήσεων και προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας ΔΗΜΟΠ “Νίκος Μώρος όπου στο πλαίσιο των δράσεων ευαισθητοποίησης για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, πραγματοποίησαν Θεατρικό Δρώμενο με απαγγελία 13 συγκλονιστικών κειμένων (όσες είναι οι καταγεγραμμένες δολοφονίες γυναικών στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο) της συγγραφέως κας Λιάνας Τσιρίδου.