Μαχειμάρης: Βαριά η κληρονομιά που μας άφησε ο Κώστας Γεωργάκης

Δήλωση του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας Γιώργου Μαχειμάρη εις μνήμη του ήρωα Κώστα Γεωργάκη.

Με τη συμπλήρωση 51 χρόνων από την αυτοθυσία του ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα Κώστα Γεωργάκη στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας Γιώργος Μαχειμάρης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Μισός αιώνας και κάτι έχει περάσει από τα ξημερώματα της 19ης Σεπτεμβρίου του 1970, όπου στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας, ο γεννημένος και μεγαλωμένος   στην Κέρκυρα ( καταγωγή του πατέρα και παππού του από Λευκάδα) φοιτητής Κώστας Γεωργάκης βγαίνοντας κουστουμαρισμένος από ένα μαύρο φιατάκι θα λουστεί με βενζίνη και θα αυτοπυρποληθεί, φωνάζοντας : «Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, Ζήτω η δημοκρατία, Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».
Κι έγινε σύμβολο. Ο ασυμβίβαστος, ο αγωνιστής, ο επαναστάτης, ο ιδεολόγος.
Δεν αρκέστηκε στα μεγάλα λόγια… με την ψυχή του γεμάτη από το Βαλαωρίτειο :… « νοιώθω για σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό» υπερασπίστηκε τα ιδανικά του με την ίδια του τη ζωή .Οδηγήθηκε συνειδητά στην αυτοπυρπόληση, στην έσχατη μορφή διαμαρτυρίας για να διασώσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε ατομικό, εθνικό και πανανθρώπινο επίπεδο.
Αυτήν που είχε κατακουρελιαστεί από τα έργα και τις ημέρες της δικτατορίας των συνταγματαρχών. .. “Αν δεν καώ εγώ.. Αν δεν καείς εσύ.. Αν δεν καούμε εμείς ..Πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;
Σπούδαζε στην Ιταλία.
Και την άντεχε την ξενιτιά, αλλά δεν άντεχε να βλέπει την πατρίδα του «ξενιτεμένη» από την ελευθερία. Δεν άντεχε την τρομοκρατία της δικτατορίας στους φοιτητές του εξωτερικού με πάγωμα των εμβασμάτων που έρχονταν από τους γονείς τους, με διακοπές των αναβολών στράτευσης ώστε να επιστρέψουν εσπευσμένα στη στρατοκρατούμενη πατρίδα και τους εκβιασμούς στους δικούς τους ανθρώπους που είχαν αφήσει πίσω.
Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα που είχε γράψει στον πατέρα του, Σεπτέμβρη του 1970, έγραφε…
« Συγχώρεσε μου αυτή την πράξη, χωρίς να κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ένας ήρωας.
Είναι ένας άνθρωπος, όπως οι άλλοι, ίσως με λίγο φόβο παραπάνω. Φίλησε τη γη μας για μένα.
Μετά από τρία χρόνια βίας δεν αντέχω άλλο. Δε θέλω εσείς να διατρέξετε κανέναν κίνδυνο, εξαιτίας των δικών μου πράξεων. Αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρά να σκέπτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο…. Ζήτω η Δημοκρατία. Κάτω οι τύραννοι. Η γη μας που γέννησε την ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυραννία!».
Το μόνο που μπορούσε να διαχειριστεί απολύτως ελεύθερα ήταν το σώμα του και η ψυχή που το φτέρωνε. Κι ετοίμασε το ίδιο του το «ξόδι», «ντύθηκε γαμπρός» λούστηκε με βενζίνη, και πυρπόλησε το σώμα του-ύστατο σύμβολο αντίστασης- «φωταγωγήθηκε σαν έθνος», μπροστά στο δικαστικό Μέγαρο των Δόγηδων στη Γένοβα –κι έγινε «ένα θέαμα ψυχής ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα… η φωτεινή περίληψη / του δράματός μας», «στην ίδια λαμπάδα τη μία / τ’ αναστάσιμο φως / κι ο επιτάφιος θρήνος μας», όπως απαθανάτισε τη θυσία του ο Νικηφόρος Βρεττάκος, στο ποίημά του «η θέα του κόσμου»… λαμπάδα δημοκρατίας και ελευθερίας.
Τώρα βρίσκεται εκεί μια μαρμάρινη επιγραφή για να βεβαιώνει, στα ιταλικά, πως «η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα», «per sempre».

Η κληρονομιά, που μας άφησε πίσω του ο Κώστας Γεωργάκης …βαριά. Δεν έχουμε δικαίωμα στη λήθη. Οφείλουμε με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, να διασφαλίσουμε και να περιφρουρήσουμε τις διαχρονικές αρχές και αξίες , δημοκρατία, ελευθερία ,δικαιοσύνη, τα δημοκρατικά μας δικαιώματα ,τις ελευθερίες στον τόπο μας .

Εμείς οι Κερκυραίοι είμαστε υπερήφανοι που το νησί μας ανέθρεψε έναν ήρωα.
Στη μνήμη του ήρωα Κώστα Γεωργάκη, που ζει «per sempre» στις καρδιές μας… ένα λουλούδι… από τη γη της Κέρκυρας και τους στίχους του ποιητή να μνημονεύουν…
« Ήταν παιδί! Είχε οράματα! Οπαδός της Δημοκρατίας! Συνεπαρμένος στοχαστής της Ελευθερίας!
Προσκυνητής μιας ιδεώδους κοινωνίας! Κι ήταν είκοσι δύο χρονών».
ΑΘΑΝΑΤΟΣ στη μνήμη και στις καρδιές μας.