Κρίσιμες είναι οι στιγμές για την υπόθεση σχετικά με τη ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος πλέον διένυε την 51η ημέρα απεργία πείνας και 6η μέρα απεργία δίψας, ενώ από το βράδυ της Παρασκευής δήλωσε πως σε περίπτωση απώλειας των αισθήσεων του αρνείται τη διαδικασία της ανάνηψης.
Την ίδια ώρα πληθαίνουν (και στην Κέρκυρα) οι φωνές της λογικής για το δίκαιο αίτημά του να μεταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπει άλλωστε ο νόμος που ψήφισε η Ν.Δ., απέναντι στην κυβέρνηση που επιμένει να κωφεύει στην έκκληση εκατοντάδων νομικών, κομμάτων, διανοουμένων, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και προσωπικοτήτων και ευρωβουλευτών εκτός Ελλάδας.
Χθες, πορεία διαμαρτυρίας στο νησί πραγματοποίησαν μέλη της δημοτικής παράταξης “Εκκίνηση”, ενώ το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε απο πρωτοβουλία αναρχικών οι οποίοι ανήρτησαν πανό στην Πλατεία Γεωργάκη.
Αυλωνίτης: Κάποιες νομικές και όχι μόνο σκέψεις
Σε κείμενό του για το θέμα που ανήρτησε ο βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αυλωνίτης, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι ο κάθε τρομοκράτης Κουφοντίνας , ο κάθε χρυσαυγίτης Ρουπακιάς, ο κάθε δολοφόνος οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης, οι κάθε λογής εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου , που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από δικαστήρια της Ελληνικής Πολιτείας και εκτίουν τις ποινές τους, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται το ίδιο, όπως αντιμετωπίζει η Πολιτεία όλους τους κρατούμενους: «Είναι συνταγματική υποχρέωση οι νόμοι να αντιμετωπίζουν όλους τους πολίτες με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους πιστεύω, ανεξάρτητα από το αποτρόπαιο των εγκλημάτων τους. Με απλά λόγια θα πρέπει να εφαρμόζονται για όλους ανεξαιρέτως τους κρατούμενους οι κανόνες που διέπουν ένα κράτος δικαίου, όπως λέμε ότι είναι η Ελλάδα. Εκτός και αν κάποιος αναγνώστης του σχολίου μου αυτού επιθυμεί να γίνονται εξαιρέσεις, σύμφωνα με την δική του περί δικαίου αντίληψη η αν έχει την αντίληψη ότι κάποιοι που διέπραξαν κάποια ειδικά αδικήματα θα έπρεπε ήδη να έχουν κρεμαστεί και κακώς έχει αργήσει η Πολιτεία. Δεν απευθύνεται το σχόλιο μου σε αυτούς όχι διότι δεν με προβληματίζει η άποψη τους αλλά διαφωνώ με αυτήν. Επομένως όλοι οι παραπάνω έχουν τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζει ο νόμος και πρέπει ( και έτσι γίνεται εν πολλοίς) να μπορούν να τα ασκούν, εκτός και αν η Βουλή των Ελλήνων αλλάξει τους νόμους και θεσπίσει κάτι άλλο που να είναι αντίθετο με τα παραπάνω. Το κράτος δικαίου δεν λειτουργεί σύμφωνα με το θυμικό, τις απόψεις και τις επιθυμίες κάποιων αλλά σύμφωνα με τους νόμους.
Αν δεν το δεχθούμε αυτό τότε δεν πιστεύουμε σε κράτος δικαίου αλλά στο νόμο του Λιντς. Κατά συνέπεια είτε είναι ο κάποιος Κουφοντίνας, είτε είναι ο κάποιος Ρουπακιάς, είτε είναι ο κάποιος βιαστής, είτε είναι ο κάποιος δολοφόνος των παιδιών του κλπ για τον νόμο είναι κρατούμενος με δικαιώματα, έστω και αν κατά τις εγκληματικές του πράξεις δεν σεβάστηκε τα δικαιώματα της ζωής η της αξιοπρέπειας άλλων. Μπορεί συναισθηματικά να πονά κάποιος αλλά το κράτος δικαίου είναι το άπαν μιας δημοκρατικής Πολιτείας. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι κάθε άνθρωπος τιμωρείται μια φορά για το ίδιο αδίκημα και όχι κάθε φορά που διεκδικεί, ας πούμε μια άδεια από τη φυλακή, να τιμωρείται ξανά για την ίδια πράξη επειδή η ηθική και η κοινωνική απαξία της επανέρχεται στη μνήμη μας.
Όποιοι, βεβαίως, διαλαλούν και υπερασπίζονται αυτές τις μέγιστες αξίες και καλά κάνουν, θα πρέπει να τις διαλαλούν και να τις υπερασπίζονται και έναντι του όποιου Κουφοντίνα και έναντι του όποιου Ρουπακιά και έναντι στυγνών δολοφόνων και βιαστών του κοινού ποινικού δικαίου και όχι μεροληπτικώς υπέρ ενός . Στο κράτος δικαίου οφείλουμε όλοι να διεκδικούμε την εφαρμογή των νόμων όχι όμως επιλεκτικά αλλά για όλους».
“Βαθιά πληγή στο ήδη σακατεμένο σώμα της ελληνικής κοινωνίας”
Την Παρασκευή το απόγευμα πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση από τη δημοτική παράταξη «Εκκίνηση» υπέρ του δικαιώματος του απεργού πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα να επιστρέψει στις Φυλακές Κορυδαλλού.
Το στέλεχος της παράταξης, ιατρός Λευτέρης Μαρκάτης, σε ανάρτησή του αναφέρει: «Όσοι βρέθηκαν εκεί να είναι σίγουροι ότι βρέθηκαν στη σωστή μεριά της Ιστορίας. Οι υπόλοιποι που είτε αδιαφορούν , είτε σιωπηρά επικροτούν την πολιτική εξέλιξη του να έχεις στη χώρα σου νεκρό απεργό πείνας θα πρέπει να έχουν κατά νου τα εξής: Η διαγραφή του πολιτικού και ιδεολογικού φορτίου της μεταπολίτευσης, βασικός στόχος της ακροδεξιάς παρέας που κάνει πλέον κουμάντο στη χώρα περιλαμβάνει πέρα από τη διάλυση του εργατικού κινήματος και τη κατασυκοφάντηση της Αριστεράς μέσα από μια εμφυλιακού τύπου πόλωση, το ΄΄ξεπλήρωμα΄΄ κάποιων συμβολαίων. Ένα από αυτά είναι και η εξόντωση του ΔΚ.
Εδώ είναι όμως το λεπτό σημείο. Το κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί σαν μαφία με όρους ρεβανσισμού. Όταν το κράτος εκδικείται με τέτοια μανία, κανείς δεν σου εγγυάται ότι δεν θα έχεις ΕΣΥ σειρά. Την εξόντωση του απεργού πείνας Μπόμπι Σαντς διαδέχτηκε η εξόντωση ενός ολόκληρου κλάδου εργαζομένων, των ανθρακωρύχων. Εξτρεμιστές και τρομοκράτες χαρακτηρίστηκαν τότε αμφότεροι.
Μία αυταρχική πολιτική δεν κάνει διακρίσεις. Είναι αυταρχική απέναντι σε όλους όσους σημαδεύσει. Απλά ξεκινάει από τον πιο αδύναμο. Ποιος θα έλεγε στους καταστηματάρχες του κέντρου της Αθήνας που ανέκαθεν αναμασούσαν την καραμέλα του ‘’μας κλείνουν τα μαγαζιά τα κωλόπαιδα με τις πορείες τους’’ , ότι λίγα χρόνια μετά θα τους κλείσουν τα μαγαζιά οι άδικοι φόροι και η οικονομική κρίση. Και ότι τελικά η μόνη τους ελπίδα ήταν κάτι να αλλάξει από αυτά τα παιδιά που απλά χτύπησε πρώτα η κρίση της ανεργίας και της επισφάλειας. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα πρυτανεύσει η λογική. Η αντίθετη εξέλιξη θα αποτελέσει βαθιά πληγή στο ήδη σακατεμένο σώμα της ελληνικής κοινωνίας»…
Ειναι δικαιωμα του καθε κρατουμενου να επιλεγει σε ποια φυλακη γουσταρει να εκτισει την ποινη του ; Ειναι υποχρεωση των πολλων να. ανεχοντε. τα καπριτσια και τις επιθυμιες. μιας ομαδας. με διαφορετικες αντιληψεις.;Υσχιει οτι. Δημοκρατια εχωμε. οτι θελουμε κανουμε;