Ακραία αντικοινωνικό σχέδιο και περισσή αλαζονεία από τον κ. Μητσοτάκη

Η Πανδημία μπορεί να ανέδειξε, με τραγικό βέβαια τρόπο, την αξία του Κοινωνικού Κράτους και την αναγκαιότητα δημοσίων πολιτικών και μιας ισχυρής Πολιτείας. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ωστόσο την αντιμετωπίζει ως μια εξαιρετική ευκαιρία για να «αξιοποιήσει» μια παλαιοκομματική πρακτική εξουσίας και να εφαρμόσει το δεξιό σχέδιό της για τη λειτουργία της Οικονομίας και της αγοράς.
Εκμεταλλευόμενη την έκτακτη συνθήκη που ζούμε, εξυπηρετεί έναν διττό στόχο: Από την μια ικανοποιεί τις απαιτήσεις «των δικών της παιδιών» μέσα από τις fast track διαδικασίες απευθείας αναθέσεων σε διάφορους τομείς και από την άλλη γνωρίζοντας ότι σε συνθήκες πανδημίας, η διαμαρτυρία με την κλασική της μορφή δεν είναι εύκολη υπόθεση, εφαρμόζει στην πραγματική οικονομία πολιτικές ακραίας νεοφιλελεύθερης εμπνεύσεως, που οδηγούν σε μείωση των θέσεων εργασίας, σε μείωση του εισοδήματος και υφαρπαγή εργασιακών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, διαλύουν την οικονομία των πολύ μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες παρά το γεγονός ότι κατάφεραν -όσες το κατάφεραν- να επιβιώσουν από την 10ετή οικονομική κρίση που προηγήθηκε, τώρα έρχονται αντιμέτωπες με τις επιλογές μιας Κυβέρνησης που συστηματικά στηρίζει τα συμφέροντα των πολυκαταστημάτων και των μεγάλων εμπορικών κέντρων, μεθοδεύοντας τον «θάνατο του εμποράκου», της συνοικιακής επιχείρησης και του ελεύθερου επαγγελματία.
Η πανδημία έχει γίνει εργαλείο στα χέρια αυτής της Κυβέρνησης και έχει παίξει καταλυτικό ρόλο έως σήμερα. Έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, η οποία διενεργήθηκε στο τέλος του 2020 έδειξε ότι 4 στα 10 νοικοκυριά υπέστησαν μείωση εισοδήματος. Από αυτά, 7 στα 10 δηλώνουν ως κύρια πηγή εισοδήματος την επιχειρηματική δραστηριότητα και μέσο όρο μείωσης εισοδήματος κατά 27,2%. H σύνταξη παραμένει η κύρια πηγή εισοδήματος για το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών (44,3%), ενώ 1 στα 4 νοικοκυριά αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς διαβιεί με εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ. Ανησυχητική είναι η οικονομική βιωσιμότητα για περισσότερα από 4 στα 10 νοικοκυριά, καθώς το μηνιαίο εισόδημα τους επαρκεί για 19 ημέρες μεσοσταθμικά και συνεπώς εξαντλείται πριν το τέλος του μήνα, ενώ για το 10,3% των νοικοκυριών, τα εισοδήματα δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες, ενδεικτικό του προβλήματος ακραίας φτώχειας που σημειώνεται στη χώρα μας. Από τα στοιχεία της ίδιας έρευνας φαίνεται ότι το 2020 το ποσοστό των νοικοκυριών με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) αυξήθηκε κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας το 23%, ενώ το 17,7% των νοικοκυριών δηλώνει ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο ούτε το 2021.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, με το ιδιωτικό χρέος να διογκώνεται διαρκώς υπονομεύοντας αφενός τη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αφετέρου τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, η Κυβέρνηση θα έπρεπε κανονικά να υιοθετεί μέτρα που θα οδηγούν στη διευθέτηση των οφειλών που δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία και μάλιστα με τρόπο ώστε να μην επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αντ’ αυτού σχεδιάζει την εφαρμογή από 1ης Ιουνίου του νέου Πτωχευτικού Κώδικα και την άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας. Και αυτό συμβαίνει στη χώρα που έχει υποστεί την τρίτη μεγαλύτερη ύφεση το 2020 σε επίπεδο Ε.Ε. και τη μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος.

Είναι εμφανές ότι ο κος Μητσοτάκης λειτουργεί με σχέδιο και περισσή αλαζονεία, που εκπορεύεται από την προκλητική και με το αζημίωτο βεβαίως στήριξη των ιδιοκτήτων των ΜΜΕ τους οποίους χρηματοδοτεί από τον δημόσιο κορβανά. Λογαριάζει, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Οι επιπτώσεις της πολιτικής του προβάλλονται ήδη στην ελληνική κοινωνία, που βιώνει συνθήκες έντονης ανασφάλειας και ψυχολογικού εγκλωβισμού απέναντι στον διττό κίνδυνο απώλειας της υγείας και οικονομικής κατάρρευσης. Κι αυτό θα μετατραπεί με την πρώτη ευκαιρία σε πολιτική ανατροπή.