Από τις 11 Δεκέμβρη, ολόκληρη η πόλη μοσχοβολά από τους λουκουμάδες περιχυμένους με μυρωδάτο μέλι και κανέλα, ακόμη και εν καιρώ πανδημίας.
Οι λουκουμάδες στην Κέρκυρα προέρχονται από ένα βενετσιάνικο γλύκισμα που οι παλιοί Κερκυραίοι ονόμαζαν τηγανίτες.
Αυτό το έθιμο ξεκίνησε από την ανάγκη του λαού ν΄ αντέξει την αγρυπνία, το «βεγγιόλι», πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα, που το ιερό του σκήνωμα ήταν και παραμένει ανοιχτό για προσκύνημα αυτές τις μέρες.
Σημειώνεται δε, πως την παραμονή της γιορτής του Αγίου Σπυρίδωνα στις 11 Δεκέμβρη υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει) η ολονυχτία στην εκκλησία Του. Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η κούραση, η νύστα και η ταλαιπωρία της αγρυπνίας, εφευρέθηκε το έθιμο των λουκουμάδων τους οποίους κατανάλωναν την επόμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής του.
“Ο λουκουμάς της Κέρκυρας δεν είναι μόνο αλεύρι και νερό είναι μια παράδοση χρόνων με πολλά μυστικά που τον κάνουν ιδιαίτερο και λαχταριστό κάθε χρόνο, γιατί είναι ευλογημένος από τον Άγιο Σπυρίδωνα”, ισχυρίζονται οι Κερκυραίοι.
Σε κάθε σοκάκι, υπό άλλες συνθήκες (κι όχι αυτές της πανδημίας), σε κάθε στενό πλανόδιοι πωλητές επιδίδονται σε έναν κρυφό διαγωνισμό αυτόν του καλύτερου λουκουμά που θα κερδίσει τις εντυπώσεις.
Ακόμη και πολιτιστικοί σύλλογοι έπιαναν από νωρίς δουλειά, φτιάχνοντας λουκουμάδες που τους μοίραζαν δωρεάν σε κάθε κάτοικο, σε κάθε περαστικό, λέγοντας «είναι η τιμή για τον Άγιο».
Συνταγή για λουκουμάδες
Δεν απαιτεί παρά 1 ουγγιά (27γρ.) μαγιά, 1 καρτούτσο (2 ποτήρια) νερό, 4 κουταλιές ράζες (κοφτές) ζάχαρη, 4 κουταλιές ράζες βούτυρο,κοπανισμένη ζάχαρη με κανέλλα σε καλτσέτα(αυτοσχέδιο λεπτό φίλτρο) ή αραιωμένο με νερό μέλι και το ανάλογο λάδι για το τηγάνισμα.
*Η συνταγή είναι από το βιβλίο “ΚΕΡΚΥΡΑ/Μια ματιά στο χρόνο/1204-1864” της Νινέτας Λάσκαρι
Ανώνυμος στο Εφέτης – ανακριτής στην υπόθεση των “χαμένων” δικογραφιών της Κέρκυρας: “Μεγάλη υποβάθμιση για την τοπική κοινωνία…… Τελικά τα σκουπίδια δεν είναι μόνο στο Τεμπλόνι….” Ιαν 16, 20:33
