Εκκίνηση: Το “αντίο” της στο Μανώλη Γλέζο

“Η ΕΚΚΙΝΗΣΗ πιστή στα διδάγματα και στις αρχές του μεγάλου αγωνιστή, στους συνεχείς αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία, αλλά και στην πάλη για μια άλλη κοινωνία αποτίνει το ύστατο χαίρε”.

Αναλυτικά:

Την Δευτέρα 30/03/20 έφυγε από τη ζωή ο Μανώλης Γλέζος μια εμβληματική προσωπικότητα της αριστεράς και ένα ζωντανό σύμβολο του αγώνα του ελληνικού λαού απέναντι στο φασισμό-ναζισμό κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η πρώτη αντιστασιακή ενέργεια στην κατεχόμενη Ευρώπη πραγματοποιήθηκε από το Γλέζο και το σύντροφο του Λάκη Σάντα τη νύχτα 30 προς 31 Μαΐου του 1941, όπου κατέβασαν τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του ιερού βράχου της ακροπόλεως. Η πράξη αυτή των δύο αγωνιστών, έμεινε στην συλλογική μνήμη ως ένα μήνυμα του αδούλωτου πνεύματος των Ελλήνων και προανάκρουσμα της εθνικής αντίστασης που ακολούθησε. Για την αριστερά όμως, ήταν ένας από αυτούς που δεν λύγισε μπροστά στις διώξεις και τις εξορίες του μετεμφυλιακού κράτους, ένας άνθρωπος που παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος στο δρόμο του σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού ιδεώδους αποτελώντας παράδειγμα για την παράταξη.

Γεννήθηκε στον Απείρανθο Νάξου το 1922 και το 1935 μετοίκησε στην Αθήνα με την οικογένεια του. Κατά την διάρκεια της κατοχής συλλαμβάνεται και φυλακίζεται το 1942 και το 1943 για την αντιστασιακή του δράση, ενώ ο αδερφός του Νίκος εκτελείται από τους Ναζί το 1944. Στον εμφύλιο διετέλεσε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη συνελήφθη το 1948, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που δεν εφαρμόστηκε λόγω της κατακραυγής του ελληνικού λαού και της διεθνούς της κοινής γνώμης. Το 1951 εκλέγεται βουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Ε.Δ.Α., ενώ ήταν θανατοποινίτης και τελικά αποφυλακίζεται το 1954. Μετά την αποφυλάκιση του εκλέχθηκε μέλος Δ.Ε. της Ε.Δ.Α. και ανέλαβε οργανωτικός της γραμματέας. Το 1956 ορίστηκε διευθυντής της εφημερίδας ΑΥΓΗ. Το 1958 συλλαμβάνεται για παράβαση του αναγκαστικού νόμου 375/1936 περί κατασκοπίας υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης και καταδικάστηκε το 1959 σε φυλάκιση πέντε ετών, εκτόπιση τεσσάρων ετών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για οχτώ έτη. Αποφυλακίστηκε με βασιλικό διάταγμα το 1962. Το 1963 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν για την δράση του στην προώθηση της ειρήνης. Την 21/04/1967 συλλαμβάνεται και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια κρατήθηκε διαδοχικά στο Γουδί, το Πικέρμι, τη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), τη Γυάρο, το Παρθένι Λέρου και στον Ωρωπό όπου αποφυλακίστηκε το 1971. Ο συνολικός χρόνος που μέτρησε σε φυλακές ήταν έντεκα έτη και τέσσερις μήνες, ενώ στην εξορία τέσσερα έτη και έξι μήνες. Αξίζει να αναφερθεί ότι το απριλιανό καθεστώς δεν του επέτρεψε να παραβρεθεί στην κηδεία της μητέρας του το 1967. Στην μεταπολίτευση επιχείρησε να αναβιώσει την Ε.Δ.Α. στην οποία ήταν γραμματέας μέχρι το 1985 και πρόεδρος μέχρι το 1989. Το 1981 και 1985 η Ε.Δ.Α. συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και ο Γλέζος εκλέχθηκε βουλευτής στην Α΄Αθηνών και στη Β΄Πειραιώς αντίστοιχα. Το 2002 εκλέχθηκε νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών – Πειραιά της Περιφέρειας Αττικής επικεφαλής του ανεξάρτητου συνδυασμού Ενεργοί Πολίτες συγκεντρώνοντας 11%. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012 εκλέχθηκε βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ και το 2014 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με το ίδιο κόμμα συγκεντρώνοντας 483.000 σταυρούς προτίμησης, πρώτος σε σταυρούς προτίμησης όλων των υποψηφίων όλων των κομμάτων. Το 2015 στήριξε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και διαφώνησε με την υπογραφή μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ήταν υποψήφιος ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε., ενώ το 2018 διαφώνησε με την συμφωνία των Πρεσπών.

Η ΕΚΚΙΝΗΣΗ πιστή στα διδάγματα και στις αρχές του μεγάλου αγωνιστή, στους συνεχείς αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία, αλλά και στην πάλη για μια άλλη κοινωνία αποτίνει το ύστατο χαίρε.