Αλεξάκης: Κανόνες πολιτικής ηθικής και ορθότητας

“Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου τα κίνητρα δεν είναι πάντα αγνά και δεν αφήνουν περιθώριο διαλόγου και διαλεκτικής προσέγγισης, αντιθέτως υποκρύπτουν δόλια μέσα που απειλούν την συνοχή και την ενότητα της παράταξης μας” αναφέρει ο επικεφαλής της Επτανησιακής Πρωτοβουλίας.

Αναλυτικά, στο κείμενό του, τονίζει τα εξής:

Στην βιογραφία του Βολταίρου αναφέρεται η φράση “διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου, το δικαίωμα σου να το λες”. Δεν έχει σημασία αν τα λόγια αυτά ειπώθηκαν πράγματι από τον Βολταίρο, αυτό που έχει σημασία είναι το νόημα της ιστορικής αυτής φράσης, που συμπυκνώνει την αξία της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων, χωρίς να κινδυνεύει κανένας να περάσει από την Ιερά Εξέταση, ακόμη κι αν η ρητορική που εκφράζει, μπορεί να χαρακτηριστεί ακραία, αιρετική ή προκλητική.
Και βεβαίως κάθε νοήμων άνθρωπος του πολιτισμένου κόσμου, είναι υπέρμαχος της ελευθερίας της έκφρασης, μιας και εκεί βρίσκεται ουσιαστικά ο θεμέλιος λίθος κάθε δημοκρατικού οικοδομήματος.
Επειδή όμως κανένας δεν θέλει να σηκώνει ουρανοξύστες σε σαθρά θεμέλια, υπάρχουν κάποιοι κανόνες πολιτικής ηθικής και ορθότητας.
Στην παράταξη μας υποστηρίζουμε και ενθαρρύνουμε κάθε διαφορετική άποψη και οποιοδήποτε ερέθισμα μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγικό διάλογο, αποτελώντας μια ενδιαφέρουσα διαδρομή, όπου με διαδραστικό τρόπο ανακαλύπτεις νέους ορίζοντες ή πτυχές ενός θέματος που δεν είχες εντοπίσει πριν.
Σε αυτή την περίπτωση κάθε άποψη, από όπου κι αν εκπορεύεται είναι σαφώς καλοδεχούμενη, διότι συμβάλλει στην πολιτική μας εξέλιξη.
Υπάρχουν όμως ορισμένες περιπτώσεις όπου τα κίνητρα δεν είναι πάντα αγνά και δεν αφήνουν περιθώριο διαλόγου και διαλεκτικής προσέγγισης, αντιθέτως υποκρύπτουν δόλια μέσα που απειλούν την συνοχή και την ενότητα της παράταξης μας.
Υπάρχουν όρια, που υπαγορεύονται από την πολιτική τιμιότητα και προσωπική ακεραιότητα του ατόμου και τα όρια αυτά δεν πρέπει να υποσκάπτονται, γιατί εύκολα περνά κανείς στην αντίπερα όχθη.
Όπως και στην περίπτωση του Ιούλιου Καίσαρα, έτσι και σήμερα για όποιον διαβεί τον εκάστοτε «Ρουβίκωνα» δεν υπάρχει επιστροφή.