Ο Καλούδης ζητά πορεία έξω απ’ τη Βουλή, για την “6η συνταγματική παραγραφή”

“Ως που θα πάει αυτός ο αντισυνταγματικός, αντιδημοκρατικός και αντιδικηγορικός κατήφορος με την επιλεκτική παραγραφή” αναρωτιέται ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας.

Αναλυτικά, το κείμενο του Συλλόγου έχει ως εξής:

Κατατέθηκε στη Βουλή άλλο ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για επιλεκτική παραγραφή αδικημάτων μέχρι και την 30η Απρίλη 2020, κατά των οποίων ο νόμος, ως κύρια ποινή, «απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα (1) έτος ή χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας ή σωρευτικά κάποιες από τις παραπάνω ποινές . .»
Είναι ο 6ος στη συνέχεια αντισυνταγματικός νόμος ως συνέχεια ενός κακού προηγούμενου και μιας καθιερωμένης πλέον τακτικής τα τελευταία 15 και πλέον χρόνια στο χώρο της ποινικής δικαιοσύνης (ν. 3346/2005, 4043/2012, 4198/2013, 4411/2016 και 4671 /2018).
Η χώρα μας έχει επανειλημμένα καταδικασθεί σε πρόστιμα από το Ευρωπαικό Δικαστήριο Δικαιωμάτων Ανθρώπου για τους προηγηθέντες νόμους μετά από προσφυγές Ελλήνων Πολιτών.
Ποια η θέση των Δικαστικών Ενώσεων επ΄αυτού ;
Η διάταξη αυτή έχει σκοπό για μία ακόμη φορά την εκ των υστέρων εξάλειψη του αξιοποίνου ειδικά προσδιορισμένων κοινών εγκλημάτων, που έχουν τελεσθεί στο παρελθόν και μπορεί να μην ονομάζεται μεν στο νόμο αμνηστία , ενόψη όμως της φύσης και των έννομων συνεπειών της, έχει τον χαρακτήρα αμνηστίας αφού εκ των υστέρων «εξαλείφεται» το αξιόποινο συγκεκριμένων πράξεων, πολύ δε περισσότερο που η όλη ρύθμιση δεν συνδυάζεται με μέτρα αντεγκληματικής ή σωφρονιστικής πολιτικής, ώστε να μπορεί να κριθεί ότι διαφοροποιείται, κατά τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά της και δεν πρόκειται για απαγορευμένη αμνηστία. Ουσιαστικά όμως πρόκειται περί “κρυπτοαμνηστίας”, την οποία απαγορεύει το Σύνταγμα και ως εκ τούτου η εν λόγω διάταξη αντίκειται στο αρ. 47 παρ. 3 και 4 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά και όχι για κοινά εγκλήματα.
Και αν στις προηγούμενες περιπτώσεις μπορούσε κανείς θεωρητικά και μόνον καθ΄υπόθεση να δεχθεί ως βάσιμη την αιτιολογική σκέψη της αποσυμφόρησης των ποινικών ακροατηρίων και των αρχείων των εισαγγελιών από τις ανεκτέλεστες αποφάσεις, πλέον σήμερα με την εικόνα που παρουσιάζουν τα ακροατήρια των μονομελών πλημμελειοδικείων όλης της χώρας με τον κατά πολύ συρρικνωμένο αριθμό υποθέσεων, μηδέ των μεγάλων πρωτοδικείων εξαιρουμένων, μια τέτοια ρύθμιση είναι παντελώς άστοχη και αναιτιολόγητη.

Το αντίθετο θα συμβεί:
1)Ένας ακόμα περιορισμός της δικηγορικής ύλης, ειδικά για τους νέους Δικηγόρους και τους μικρομεσαίου εισοδήματος Δικηγόρων πάσης ηλικίας, τη στιγμή που οι δικηγόροι είναι πενόμενοι και ταπεινωμένοι.
Ακολουθεί την αφαίρεση της αρμοδιότητας των Ειρηνοδικείων για την έγκριση και τροποποίηση των καταστατικών των συνεταιρισμών με τον νέο ν. 4673/2020 άρθρο 4 και η όλη διαδικασία θα διεκπεραιώνεται από την εποπτεύουσα αρχή.
Ακολουθεί τις απαράδεκτες διατάξεις για τη Νομική Βοήθεια.
2)Μία αντισυνταγματική κατάργηση των δικαιωμάτων των πολιτών που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη, γεγονός που θα οδηγήσει στην ενίσχυση και διεύρυνση της κοινωνικής απαξίωσης απέναντι στο θεσμό της Δικαιοσύνης. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν αδικήματα που προβλέπονται από τον ΠΚ να εκδικάζονται και να τιμωρούνται ανάλογα με την ημερομηνία διάπραξης.
3) Προσβάλλεται η θεμελιώδης συνταγματική αρχή της ισότητας καθώς δημιουργούνται δυο κατηγορίες πολιτών που για το ίδιο ακριβώς αδίκημα οι μεν έχουν καταδικαστεί οι δε όχι.
4)Προσβάλλεται και αποστερείται του δικαιώματος για μία δίκαιη δίκη ο νομοταγής και φιλήσυχος πολίτης που προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του, υποβάλλεται σε δαπάνες, ταλαιπωρούνται αυτός και οι μάρτυρες και στο τέλος η Πολιτεία σε ένα βράδυ αποφασίζει την παραγραφή των αδικημάτων με πρακτικό αποτέλεσμα να μην τον προστατεύσει και να απαξιώνεται η Δικαιοσύνη ως έννοια και ως η 3η συντεταγμένη κρατική εξουσία.
5)Με τις ανοίκιες αυτές πράξεις της νομοθετικής εξουσίας αφενός μεν δικαιώνονται οι υβριστές, οι απειλούντες, οι «μάγκες» του κοινωνικού ιστού αφετέρου καλλιεργείται και επιβραβεύεται η παρανομία και η τάση προς την αυτοδικία.
Πως μπορούν μετά να διαρρηγνύουν , διαχρονικά, τα ιμάτιά τους υπουργοί, κομματικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι για την έλλειψη σεβασμού προς το κράτος από τους πολίτες, οι οποίοι νοιώθουν να εμπαίζονται από τους κρατικούς θεσμούς, που εν κατακλείδι θα έπρεπε να έχουν το θάρρος εφόσον τα αδικήματα αυτά τα θεωρούν χαμηλής απαξίας να τροποποιήσουν τις σχετικές διατάξεις και να τα αποχαρακτηρίσουν, παρά να κρύβονται πίσω από νομικούς ακροβατισμούς και νομοθετικές αλχημείες.
Απομένει πλέον σε εμάς ως συλλειτουργών της Δικαιοσύνης αλλά και ως ex officio και de facto εκπρόσωπων του ανημέρωτου και φιμωμένου αυτή τη περίοδο λαού και ειδικά των αδικημένων και των αδυνάτων πολιτών να μην καταπιούμε για μια ακόμη φορά τον εξευτελισμό της απονομής δικαιοσύνης από το ίδιο το Κράτος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αθήνας,
Εμείς, οι εκτός Λεκανοπεδίου, είμαστε ακόμα υπό απαγόρευση μετακινήσεων και χωρίς πτήσεις αεροπλάνων. Πρέπει να πάμε σε δυναμικές αντιδράσεις.
Παρακαλώ θερμά τις/τους συναδέλφους της Αθήνας να οργανώσουν μία μικρή πορεία στο Σύνταγμα έξω από τη Βουλή για να αποτελέσει είδηση και έτσι αναγκαστικά να το «μισοπροβάλλουν» τα κανάλια !