Οι συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο δεν διασφαλίζουν τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα

Η στρατηγική επιλογή των ιθυνουσών πολιτικο-οικονομικών ελίτ της χώρας αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές διαφορές, εφαρμόζεται με συνέπεια, σταθερότητα και αλληλουχία. Η παγιωμένη πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας συνεχίζεται, ώστε να υπάρχει ησυχία και κανονικότητα.
Έτσι εξαιτίας των νέων παράνομων τουρκικών αξιώσεων, που εκτός των άλλων, πηγάζουν και από την υπογραφή του τουρκολυβικού μνημονίου, λαμβάνουν χώρα βιαστικές και υπό πίεση κινήσεις. Αυτές, θεωρούμε, ότι δεν τυγχάνουν της αναγκαίας χρησιμότητας για την κατοχύρωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Στα πλαίσια αυτά, με την σύμφωνη γνώμη ή πιθανώς και την καθοδήγηση της Γερμανίας και των ΗΠΑ, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ δια του υπουργού των εξωτερικών υπέγραψε, μέχρι στιγμής, τις δύο συμφωνίες για την οριοθέτηση της ελληνοϊταλικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος και της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ στη Μεσόγειο θάλασσα.

Επικοινωνιακά μάλιστα το κυβερνητικό Επιτελείο και τα περισσότερα ΜΜΕ, που στηρίζουν τις πολιτικές του, πανηγύρισαν εμφανίζοντας στην ελληνική κοινή γνώμη τις εν λόγω συμφωνίες, ως μεγάλες εθνικές επιτυχίες. Ισχύει όμως αυτό;

Καταρχήν η συμφωνία με την Ιταλία καθόρισε με τέτοιο τρόπο τα όρια της ΑΟΖ στο Ιόνιο δημιουργώντας ένα αρνητικό προηγούμενο. Αυτό αφορά τη λεγόμενη έκταση της επήρειας πάνω στην ΑΟΖ ( Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) των νησιών. Έτσι τα Διαπόντια Νησιά και οι Στροφάδες έχουν μεν ΑΟΖ, αλλά μειωμένη επήρεια επ΄ αυτής στην αλιεία, η οποία σ΄ ένα μεγάλο μέρος παραχωρήθηκε στην Ιταλία για πάντα. Οι Ιταλοί αλιείς έχουν πλήρη δικαιώματα αλιείας σε οριογραμμές της ΑΟΖ νησιών του Ιονίου Πελάγους σαν να ψαρεύουν σε ανοιχτή θάλασσα. Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος που οι Ιταλοί δέχτηκαν να υπογράψουν τη σχετική συμφωνία, κάτι που μέχρι σήμερα η Ελλάδα δεν δεχόταν με αυτούς τους όρους. Η χώρα μας πλέον αποδέχεται με διεθνή συμφωνία νησιά της να έχουν μειωμένη επήρεια στην Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη.

Στη συνέχεια υπεγράφη η συμφωνία Ελλάδας- Αιγύπτου για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο κρατών. Οι Αιγύπτιοι επίσης προσέτρεξαν να υπογράψουν τη συμφωνία, καθόσον η ΑΟΖ που αναγνωρίστηκε από την Ελλάδα ότι ανήκει στην Αίγυπτο, διαθέτει πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει γνωστές. Οι συντεταγμένες της συμφωνίας σταματούν στον 27ο μεσημβρινό. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι αφήνει ανοιχτό το ζήτημα της καταπάτησης από την Τουρκία της ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου από τον 28ο μεσημβρινό και ανατολικότερα. Έτσι αφήνει ακάλυπτη την Κυπριακή Δημοκρατία στο έλεος της τουρκικής ασυδοσίας, αφού δεν υπάρχει συμφωνία Ελλάδας- Κύπρου για ΑΟΖ.
Επιπλέον, σύμφωνα και με τις θέσεις των περισσοτέρων ειδικών επί του θέματος, η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ στο Καστελόριζο, κι ακόμη χειρότερα, περιορίζει σημαντικά την ΑΟΖ της Κρήτης, της Ρόδου και της Καρπάθου!

Τα τετελεσμένα όμως αυτά θα έχουν κρίσιμη σημασία σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση.
Τα παραπάνω δεδομένα συνιστούν, κατά την άποψή μας, βάση για επιχείρηση επίτευξης από την Τουρκία συρρίκνωσης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Προφανώς οι τούρκοι θα τα επικαλεστούν ως νομικά πλέον επιχειρήματα για ν΄ αποκομίσουν αυθαίρετα και παράνομα οφέλη σε βάρος της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας.

Έτσι, υπό το καθεστώς και του φοβικού συνδρόμου, που έχει τεχνηέντως διασπαρεί στη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, που δεν αντιδρά, κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε για μια ακόμη φορά στην επιλογή των λογικά αναγκαίων υποχωρήσεων για ειρηνική ‘’διευθέτηση’’ των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Προς την ίδια γραμμή πλεύσης κινήθηκαν οι πολιτικές ηγεσίες το 1959 ( Συμφωνία της Ζυρίχης), προς την ίδια το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, προς την ίδια το 1996 με την κρίση στα Ίμια και τη δημιουργία των γκρίζων ζωνών. Προς την ίδια κατεύθυνση φαίνεται να οδεύουμε και το 2020.

Στην περίπτωση που επιτευχθεί μια ακόμη ελληνοτουρκική συμφωνία, η οποία θα ικανοποιεί την Τουρκία σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, η ησυχία θα είναι προσωρινή. Οι Τούρκοι, χωρίς να σταματήσουν τις καθιερωμένες παραβιάσεις, θα κάνουν ένα προσωρινό διάλλειμα.

Μέχρις ότου να προετοιμάσουν και να οργανώσουν αποτελεσματικά τις νέες διεκδικήσεις τους, ώστε να πετύχουν με την ίδια πρακτική επιπλέον παραχωρήσεις σε βάρος της Ελλάδας!