«Η ελπίδα, δεν είναι για να παρηγορεί τους αδύνατους»

*Άρθρο του Αλέξανδρου Αυλωνίτη

Είναι άλλο πράγμα τι θέλουμε και τι πιστεύουμε κι άλλο αυτό που τελικά πραγματώνεται κάτω ακόμα κι από τις ευνοϊκότερες συνθήκες. Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί και η πολυπλοκότητα των φαινομένων ξεπερνάει και τους ικανότερους ανθρώπους.
Όμως, μπορούμε να δείχνουμε σε τι πιστεύουμε, κάνοντας μικρά πράγματα που θα μας οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερα. Για να αποφύγουμε το λαϊκισμό και να μείνουμε στην ουσία.

Η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να αφιερωθεί το μισό των μισθών των βουλευτών στη μάχη κατά του Κορονοϊού έρχεται λίγες μέρες μετά τη δέσμευση 11 εκ. Ευρώ για την επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης και 30 εκ. Ευρώ για τα τεστ και κλίνες σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και διαγνωστικά κέντρα. Και με τα συμφέροντα και με το λαό, δεν γίνεται. Μαγικά, δεν υπάρχουν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ας επιλέξει με ποιον θέλει να είναι με την πατρίδα και το λαό ή με την κομματική νομενκλατούρα της ΝΔ και των golden boys των ΔΕΚΟ, των δυσθεώρατων για τις υπηρεσίες τους και τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, αυξήσεις σε μισθούς και αποζημιώσεις διοικητικών συμβουλίων.

Αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα, όχι αυτός που λέει ότι είναι. Το υποστηρίζουμε στην Αριστερά σε όλη της, την ιστορική διαδρομή. Κι ήταν πάντα επίκαιρο, ακόμη περισσότερο σήμερα, η στάση αυτή να συνδέεται με τη συμπεριφορά ενός πολίτη.

Φυσικά, αυτό δεν το καταθέτω για να προσηλυτίσω τον αρχηγό της Δεξιάς παράταξης στην αριστερή φιλοσοφία, αλλά για να εννοήσω το θεωρητικό παράδειγμα βάσει του οποίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε και κάνει μικρά και μεγαλύτερα καθημερινά πράγματα. Έτσι, πρότεινε και την επέκταση του «πρωθυπουργικού» μέτρου σε κρατικούς αξιωματούχους, σε προέδρους ΔΕΚΟ και άλλων μεγάλων Οργανισμών που διορίζονται φυσικά, από την εκάστοτε κυβέρνηση. Τι πιο δίκαιο και λογικό.

Εγώ θα πω επιπλέον, πως η Αριστερά είναι τρόπος ζωής, όχι λόγου. Όποιος θέλει μόνο να μιλάει αλλά δεν ξέρει να ακούει, όποιος δεν υπερασπίζεται ακόμα και τον αντίπαλό του όταν αδικείται, παύει για εμένα να είναι αριστερός.

Στο αξιακό σύστημα της Αριστεράς, η Πατρίδα βρισκόταν ανέκαθεν πολύ ψηλά. Εμπράκτως μέσα από αγώνες, σε όλη τη ροή της ιστορίας μας, η Αριστερά έχει αποδείξει ότι ήταν έτοιμη να θυσιαστεί για την ευημερία της πατρίδας και του λαού μας.

Η ελπίδα λένε, πως υπάρχει για να παρηγορεί τους αδύνατους. Δεν το πιστεύω. Πιστεύω πως, η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από παρηγοριά αλλά από τόλμη, αλληλοκατανόηση και αίσθημα ευθύνης. Είναι ώρα, των μεγάλων αποφάσεων. Κι αυτό, δεν αφορά μόνο τις χώρες και τις ηγεσίες τους, αλλά και καθέναν από εμάς ξεχωριστά.

Η χώρα μας έχει ανάγκη είναι να δαμάσει τις κακές νοοτροπίες. Για αυτό και ο αγώνας μας συνεχίζεται. Έτσι συντελείται η πρόοδος, με αδιάκοπο μπρος πίσω, με νέα γνώση, με ποσοτική συσσώρευση και με ποιοτικά άλματα.

*Ο Αλέξανδρος Αυλωνίτης είναι δικηγόρος και Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ