Η Τουρκία τον τελευταίο χρόνο έχει διαλέξει τον δρόμο της κλιμάκωσης σε ότι αφορά στις προκλητικές συμπεριφορές και διεκδικήσεις απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο αριθμός των παραβιάσεων του Εθνικού Εναέριου Χώρου, των υπερπτήσεων και των εμπλοκών έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ζήσαμε τον Μάρτιο τα γεγονότα στον Έβρο, τον Ιούλιο είχαμε την πρώτη NAVTEX για έρευνες του Oruc Reis, που έφερε τους Στόλους Ελλάδος – Τουρκίας αντιμέτωπους, ενώ αυτή την περίοδο η ένταση συνεχίζεται με την δεύτερη NAVTEX και με τον κίνδυνο σοβαρού «ατυχήματος» να ελλοχεύει.
Η Ελλάδα αντιδρά μεθοδευμένα και στα δύο πεδία δυνατής αντίδρασης. Πρώτον, στο επιχειρησιακό πεδίο, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις απέδειξαν και συνεχίζουν να αποδεικνύουν καθημερινά την εγρήγορσή τους, την άρτια εκπαίδευση των στελεχών, το υψηλό ηθικό και την ετοιμότητα για ανάληψη αποστολών.
Το δεύτερο, είναι το πεδίο της διπλωματίας. Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέδειξε από την αρχή ότι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ενεργό διπλωματία, διεθνοποιώντας κάθε προκλητική τουρκική συμπεριφορά, ενημερώνοντας όλα τα διεθνή φόρα και Οργανισμούς, αλλά επενδύοντας και στις διμερείς σχέσεις, κτίζοντας στρατηγικές συγκλίσεις και συμμαχίες. Αναμφίβολα σε αυτό το σημείο σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες, όπως οι οριοθετήσεις ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, η σύγκλιση με Ισραήλ, αλλά και η ενεργός συμμετοχή της Γαλλίας, η οποία με προβολή ισχύος έδωσε βροντερό παρόν στην περιοχή, ακυρώνοντας ουσιαστικά την τουρκική NAVTEX.
Όμως δεν είναι αρκετά. Ελλάδα και Κύπρος ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (EE). Τα σύνορα των δύο χωρών, η υφαλοκρηπίδα, οι ΑΟΖ, κλπ, είναι και εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και κυριαρχικά δικαιώματα Ευρωπαϊκών χωρών, μελών της Ένωσης και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Συνεπώς η αντίδραση της ΕΕ θα πρέπει να είναι πιο δυναμική, πιο αποφασιστική και πιο αποτελεσματική. Η Τουρκία – ανεξαρτήτως των ισχυρών εμπορικών και άλλων σχέσεων που διατηρεί με συγκεκριμένες χώρες της ΕΕ – δεν παύει να είναι ο διεθνής ταραξίας στην ευρύτερη περιοχή, ο αγνοών παντελώς το Δίκαιο της Θάλασσας και ο προκαλών την ένταση με την Ελλάδα, που κάποια στιγμή εκών-άκων μπορεί να μετατραπεί σε θερμό επεισόδιο και η κατάσταση να ξεφύγει… και η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη…
Η ΕΕ οφείλει να αναλογιστεί τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης, όπως και το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, γιατί μετά, πολύ απλά, δεν θα υπάρχει το ΝΑΤΟ όπως το ξέρουμε.
Και ναι μεν οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες της Γερμανίας για διάλογο Ελλάδας Τουρκίας είναι υπό όρους θετικές, αλλά είναι προς το συμφέρον της ίδιας της ΕΕ, ως ενιαίου χώρου και πολιτικής οντότητας, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να προχωρήσει σε κυρώσεις και να αναπτύξει αεροναυτικές δυνάμεις στην περιοχή για να προστατεύσει αφενός τα κυριαρχικά δικαιώματα 2 κρατών μελών και αφετέρου να απαιτήσει από την Τουρκία να πράξει το αυτονόητο: να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο!
Άλλωστε η Γαλλία έδειξε το δρόμο, μίλησε ανοιχτά για «επιβολή της ειρήνης» (Peace Enforcement) στην Αν. Μεσόγειο και «Peace Enforcement» γίνεται μόνον με οργανωμένη προβολή ισχύος και ξεκάθαρους Κανόνες Εμπλοκής…
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 25.8.2020
Στέφανος στο Επίσκεψη Γκίκα, σε Πάρο, Αντίπαρο, Νάξο και Σύρο: “Ετσι ! Αφού καταφέραμε νά τά κάνουμε σκατά στήν Κέρκυρα, τώρα πάμε σε Πάρο, Αντίπαρο, Νάξο και Σύρο γιά νά…” Ιούλ 19, 11:51
