Ο «εξτρεμισμός»… της κοινωνικής δικαιοσύνης

Διαβάζουμε στο άρθρο 19 του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου 4703 για τις διαδηλώσεις ότι ιδρύεται «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» με σκοπό, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, τη δημιουργία «ενός ισχυρού δικτύου συνεργασίας με στόχο την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως η ριζοσπαστικοποίηση, ο βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή, έμφυλη και ενδοσχολική βία»(1) . Τι σημαίνει όμως «ριζοσπαστικοποίηση»; Τι θέλουν αυτοί οι «ριζοσπάστες»; Για ποιο λόγο «ριζοσπαστικοποιούνται»; Τι είναι αυτό που θέλει η Κυβέρνηση να «καταπολεμήσει»; Άνοιξα λοιπόν λεξικά, έψαξα και στο διαδίκτυο, και τελικά, μετά από μεγάλη προσπάθεια, την βρήκα την απάντηση και θέλω να την μοιραστώ..
Έχουμε και λέμε λοιπόν…Αν είστε από αυτούς που παλεύουν για «κοινωνική ισότητα» και «ανακατανομή εισοδήματος» τότε είστε κάποιος «ριζοσπάστης» εξτρεμιστής που δεν βρίσκει «νόημα στη ζωή του», και καμιά διαφορά δεν έχετε από τους.. τζιχαντιστές! Αν τώρα αντιτίθεστε στις οικονομικές ελίτ που απομυζούν τον πλούτο, και στους πολιτικούς που τις στηρίζουν, τότε είστε κάποιο άτομο με «έλλειψη ταυτότητας» και είστε ταυτόχρονα και ένας εν δυνάμει τρομοκράτης, όπως ακριβώς και οι ακροδεξιοί φασίστες! Επιπλέον, αν είστε εναντία στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας τότε είστε ένα άτομο «βαριεστημένο» που του λείπει η περιπέτεια.. και είστε τόσο εξτρεμιστής όσο και ένας νεοναζί!

Ναζί , τζιχαντιστές και… αντικαπιταλιστές..

Τα παραπάνω δεν είναι απόψεις γραφικών πωλητών νανογιλέκων, ούτε ψεκασμένων οπαδών του Σώρρα, , ούτε μεθυσμένων θαμώνων σε καφενείο του χωρίου.. άλλα η επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «ριζοσπαστικοποίηση», όπως αυτή αποτυπώνεται στο « Δίκτυο Ευαισθητοποίησης για τη Ριζοσπαστικοποίηση». Στο εγχειρίδιο «Κατευθυντήριες γραμμές για τους εργαζόμενους πρώτης γραμμής» που εκδόθηκε στο πλαίσιο της «Συμβουλευτική Νέων για την Αντιμετώπιση της Ριζοσπαστικοποίησης – Ycare»(2) , και προορίζεται για να αποτελέσει «εκπαιδευτικό υλικό με τη μορφή ασκήσεων για άμεση χρήση σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο», δηλαδή για «διδασκαλία»/ προπαγάνδα στα σχολεία, αναφέρονται τα εξής:  «Οι τρεις πιο διαδεδομένες μορφές μετασχηματιστικής ριζοσπαστικοποιημένης σκέψης στη σύγχρονη Ευρώπη είναι : Η ακροδεξιά σκέψη, η ακροαριστερή σκέψη και η ριζοσπαστικοποιημένη ισλαμική σκέψη». Όλα μαζί.. στο ίδιο τσουβάλι! Συγκεκριμένα για την «ακροαριστερή σκέψη» αναφέρει ότι : Οι υποστηρικτές των ριζοσπαστικοποιημένων αριστερόφρονων ιδεολογιών (radical leftist ideologies) τοποθετούνται αριστερά από τη σοσιαλδημοκρατία.. Η άποψή τους για την κοινωνία συνεπάγεται μία δέσμευση για ισότητα και ανακατανομή εισοδήματος.… Επιπλέον, απορρίπτουν τις υποκείμενες καπιταλιστικές αξίες, οι οποίες θεωρούνται ως η κύρια αιτία της κοινωνικής ανισότητας. Η άνοδος της κοινωνίας των καταναλωτών καταδικάζεται επίσης από τους αριστερούς εξτρεμιστές και μερικές φορές ζητούν την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας..Οι ριζοσπαστικοί αριστερόφρονες αντιτίθενται σθεναρά στις καθιερωμένες πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Έχουν εξαιρετικά επικρίνει την πολυεθνική στρατιωτική και οικονομική ρύθμιση, όπως το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ. Επιπλέον, αντιτίθενται στην αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης, της Υγείας και των Μεταφορών»!!
Συμφώνα λοιπόν με την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτοί είναι οι ριζοσπάστες εξτρεμιστές…(!) και παλεύει να φτιάξει ένα δίκτυο από «ερευνητές, κοινωνιολόγους, θρησκευτικούς ηγέτες, ηγέτες της νεολαίας και αστυνομικές αρχές». ενάντιά τους! Ενάντια δηλαδή σε αυτούς που παλεύουν για ισότητα και ανακατανομή εισοδήματος, ενάντια σε αυτούς που μάχονται τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.. και ενάντια σε αυτούς που αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας!

Η κοινωνική δικαιοσύνη σαν «ψυχασθένεια»..

Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως πάει την προπαγάνδα και ένα βήμα παραπέρα. Δεν δέχεται ότι όλα τα προαναφερόμενα, περί οικονομικής ισότητας, είναι πολιτικές απόψεις αλλά επιχειρεί την «ψυχιατρικοποίησή» τους, και την ταύτισή τους με εγκεφαλικές και ψυχικές δυσλειτουργίες, κάτι που βέβαια, σε όσους θυμούνται τη δήλωση του Μάκη Βορίδη ότι «η αριστερά δεν μπορεί να σκεφτεί κανονικά»(3), και αυτή της υφυπουργού εργασίας, Δόμνας Μιχαηλίδου ότι «οι αριστεροί είναι ψυχικά νοσούντες»(4), δεν θα πρέπει να δημιουργεί καμιά εντύπωση! Συμφώνα πάλι λοιπόν με το παραπάνω εγχειρίδιο (σημείο 2.5) αυτοί οι «ριζοσπάστες», που επιδιώκουν μια μεγαλύτερη κοινωνικοοικονομική ισότητα, κόντρα στις οικονομικές και πολίτικες ελίτ, είναι άτομα χωρίς ταυτότητα (αναζητών ταυτότητα), άτομα που ζουν χωρίς νόημα (αναζητών σημασία ) και άτομα που επειδή ζουν μια βαρετή ζωή αναζητούν ..περιπέτεια (αναζητών συγκίνηση)!! Ούτε αυτό το τελευταίο βέβαια πρέπει να μας κάνει εντύπωση αν αναλογιστούμε πόσες φόρες έχουμε ακούσει από συστημικούς πολιτικούς ότι οι διαδηλωτές είναι «κακομαθημένα παλιόπαιδα» που προσπαθούν να διασκεδάσουν την πλήξη τους! Ο τέταρτος, και τελευταίος, παράγοντας «ριζοσπαστικοποίησης», συμφώνα πάντα με την ΕΕ, είναι η αναζήτηση δικαιοσύνης (αναζητών δικαιοσύνη) . Όσοι όμως νομίζουν ότι η ΕΕ αναγνωρίζει σε κάποιους ανιδιοτελή ανθρωπιστικά κίνητρα ως προς την προσπάθειά τους για κοινωνική δικαιοσύνη δεν έχουν παρά να διαβάσουν παρακάτω. Το «αναζητών δικαιοσύνη» δε αναφέρεται σε αυτούς που επιδιώκουν μια δικαιότερη κοινωνία γενικά αλλά σε αυτούς που θέλουν να βελτιώσουν την δική τους ατομική θέση, ή την θέση της συντεχνίας τους. Δηλαδή η προσπάθεια κάποιων για κοινωνική ισότητα, για ισχυρό δημόσιο σύστημα Παιδείας και Υγείας και για δίκαιη ανακατανομή του πλούτου δεν αναγνωρίζεται σαν πολιτική άποψη ή ιδεολογία αλλά παρουσιάζεται σαν το αποτέλεσμα του παρτακισμού/ ατομικισμού τους! Έχει όμως και χειρότερα. Η αίσθηση της αδικίας που μπορεί να νιώθει κάποιος «αναζητών δικαιοσύνη», και βάσει της οποίας μπορεί να γίνει «ριζοσπάστης», δεν είναι αντικειμενική αλλά αποτέλεσμα της υποκειμενικής του αντίληψης (perception)! Έτσι λοιπόν αυτός που δεν έχει να φάει, ή αυτός που δουλεύει δυο δουλειές για να πληρώσει το νοίκι δεν είναι αδικημένος σε σχέση με έναν δισεκατομμυριούχο αλλά …νομίζει ότι είναι!! Έχει την υποκειμενική αντίληψη ( perception )ότι είναι.. αλλά στην πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι! Δεν πεινάει αλλά.. νομίζει ότι πεινάει! Όλα αυτά βέβαια πατάνε στο, και διευρύνουν το, μεταμοντέρνο αφήγημα της υποκειμενικής αληθείας/ πραγματικότητας που έχει γίνει το εργαλείο για την προώθηση του λεγομένου «φιλελευθερισμού» στην «νέα», ή αλλιώς «κλασσική», μορφή του.

Σύγχρονη ή διαχρονική; Αντικειμενική ή υποκειμενική;

Πάμε όμως και λίγο παρακάτω.. Όλοι αυτοί οι «εξτρεμιστές», δηλαδή οι τζιχαντιστές, και οι ακροδεξιοί από την μια , και αυτοί που είναι υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης από την άλλη (!), αποτελούν «σύγχρονες» απειλές, λέει η ΕΕ, και βασίζονται πάνω σε μια «διχοτομημένη εικόνα του κόσμου»( dichotomous world view). Προφανώς και η ακροδεξιά είναι σχετικά σύγχρονη γιατί επιλέχτηκε ώστε να επιτελέσει ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο από τα μέσα του 20ου αιώνα. Ποτέ δεν υπήρξε οργανωμένη, με τη μορφή ιδεολογίας, «ακροδεξιά» πριν από την άνοδο του Φασισμού και του Ναζισμού, εκτός από κάποιες μορφές ήπιου, και μετέπειτα παρηκμασμένου, συντηρητισμού τον 18ο αιώνα λόγω της Γαλλικής Επανάστασης; Ποτέ δεν υπήρξε οργανωμένη στοχοποίηση των «ξένων» σαν υπαίτιους για τα δεινά στις Ευρωπαϊκές χώρες. Η στήριξη, και η επικράτηση, της ακροδεξιάς του μεσοπόλεμου, του Χίτλερ και του Μουσολίνι, ήταν συνειδητή επιλογή της γερμανικής και της ιταλικής αστικής τάξη, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών της εποχής δηλαδή, για την «ανάσχεση της κομμουνιστικής απειλής» ή αλλιώς, πιο «κομψά» και «επιστημονικά», από τον , υπεράνω πάσης σοσιαλιστικής υποψίας, ιστορικό E.M.Burns: « όπως είχε συμβεί και στην Ιταλία, έτσι και στην Γερμανία πολλοί καπιταλιστές και ιδιοκτήτες είχαν τρομάξει μπροστά σε ότι θεωρούσαν αυξανόμενο κίνδυνο μπολσεβίκικης επαναστάτης και έδωσαν την υποστήριξη τους σε ένα διαφορετικό τύπο ολοκληρωτισμού, σαν μικρότερο από τα δυο κακά(5)». Επίσης η «σύγχρονη» αναβίωση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, άλλα και στις ΗΠΑ με τα Alt Right κινήματα, ήταν το αποτέλεσμα της τεράστιας ανισότητας που η κρίση του 2009 δημιούργησε και της μεθοδευμένης προσπάθειας για διοχέτευσης της αγανάκτησης, που αυτή η ανισότητα προκάλεσε, σε ακίνδυνους για το σύστημα τρόπους αντίδρασης.
Αλλά και για το «ακραίο Ισλάμ» το ίδιο ισχύει. Ποτέ δεν είχαμε ακούσει για «ριζοσπαστικοποιημένο Ισλάμ», που απειλεί την Ευρώπη, πριν την χρηματοδότηση των Μουτζαχεντίν, ή αλλιώς «μαχητών της ελευθέριας», όπως η ίδια η CIA(!) τους ονόμαζε όταν τους έδινε πακτωλούς χρημάτων μέσω της «επιχείρησης κυκλώνας»(6) για την ανάσχεση της σοβιετικής επιρροής(7) στη Μέση Ανατολή. Ποτέ δεν είχαμε ακούσει για τζιχαντιστές που «απειλούν την Δύση» πριν ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας  των ΗΠΑ, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, κάνει κοινές ασκήσεις σκοποβολής χαριεντιζόμενος με τον μετέπειτα τρομοκράτη Οσάμα Μπίν Λάντεν το 1980 στο Πακιστάν(8). Η πολλαπλή στήριξη λοιπόν της Δύσης στους Μουτζαχεντιν, η ανοχή στους Ταλιμπάν, η δυσαρέσκεια των λαών της περιοχής για τις σφαγές των αμάχων και για τον στρατιωτικό και οικονομικό τους «βιασμό» με σκοπό την αύξηση της κερδοφορία των πετρελαϊκών κολοσσών της Δύσης, ταυτόχρονα με την πολύπλευρη ταπείνωση που η δυτική στρατιωτική κατοχή δημιούργησε, οδήγησαν σε αυτό που η Ευρωπαϊκή Ένωση ονομάζει «ριζοσπαστικοποιημένο Ισλάμ»(9). Δικό της κατασκεύασμα είναι… δικό της, των «συμμάχων» της, και των πολιτικών που συνειδητά εφάρμοσαν και εφαρμόζουν.

Η κοινωνικοοικονομική ανισότητα ως… υποκειμενική αντίληψη!

Σε αντίθεση όμως με αυτή της ακροδεξιάς και αυτή της ριζοσπαστικοποιημένης ισλαμικής σκέψης, η διχοτόμηση της κοινωνικής ανισότητας, που μάχονται οι «αριστεροί ριζοσπάστες», δεν είναι σύγχρονη αλλά διαχρονική, και δεν είναι απλά υποκειμενική, ανάλογα με την αντίληψη του καθενός, αλλά είναι αντικειμενική και υπαρκτή… είτε αυτή λέγεται «μπουρζουαζία και προλεταριάτο» στα μαρξιστικά, είτε «πλούσιοι και φτωχοί» στα «λαϊκά» στο καφενείο του χωριού, είτε «λαός και κολωνάκι» στα «τραγουδιστά» από την Λίντα και τον Χιώτη, είτε 99% και 1% στα «ποσοστιαία» του κινήματος occupy, είτε διαιρετική τομή (cleavage)(10) «κεφάλαιο/ εργασία» στα παραδοσιακά επιστημονικά μοντέλα όπως το «Lipset και Rokkan». Είναι αυτή η διχοτόμηση του χωρίζει τον ξενοδοχοϋπάλληλο των 500 ευρώ με τον ξενοδόχο αφεντικό του, και τον ναυτεργάτη με το επίδομα των 400 ευρώ με τον εφοπλιστή εργοδότη του.
Αυτή η διαιρετική τομή λοιπόν, η διαχρονική, την οποία και μάχονται οι «ριζοσπαστικοποιημένοι αριστεροί» , δεν αποτελεί ούτε «οπτική», ούτε «αντίληψη», αλλά υπαρκτή διχοτόμηση την οποία και προσπαθούν να αμβλύνουν ή/και να καταργήσουν. Είναι αυτή η διαιρετική τομή που αυτοί που προσπαθούν να την «θεραπεύσουν», όχι μόνο δεν βρίσκονται «στο ίδιο τσουβάλι» με τους «εξτρεμιστές» των άλλων δυο άλλα μάχονται ενάντια στις στρατιωτικές εισβολές, στην ανθρωπινή εκμετάλλευση και στην ανισότητα, δηλαδή τις αιτίες που δημιουργούν και συντηρούν τις άλλες δυο. Είναι αυτή η διαιρετική τομή την οποία η ΕΕ , οι θεσμοί της, και τα ανά τα κράτη πολιτικά της τσιράκια, όχι μόνο κάνουν ότι δεν την βλέπουν αλλά κάνουν τα πάντα για να την παγιώσουν και να την διευρύνουν , και μετά κατηγορούν, ως εν δυνάμει τρομοκράτες, αυτούς που θέλουν να την καταργήσουν.

Ποιοι είναι τελικά οι πιο επικίνδυνοι εξτρεμιστές;

Αφού λοιπόν η διαιρετική τομή της κοινωνικής ανισότητας ούτε σύγχρονη είναι, αλλά ούτε και υποκειμενική, η εξτρεμιστική σκέψη δεν είναι αυτή που θέλει να την αμβλύνει αλλά αυτή που με τις πολιτικές της την διαιωνίζει και τρέφει παράλληλα και τις άλλες δυο. Πρέπει να φύγει λοιπόν η κατηγορία της «αριστερής ριζοσπαστικοποιημένης σκέψης» από το «εγχειρίδιο» της ΕΕ και στη θέση της να μπει μια πραγματική/ υπαρκτή εξτρεμιστική σκέψη! Η πιο επικίνδυνη και απειλητική από όλες, όχι μόνο για τους λαούς της ΕΕ αλλά και για τους λαούς όλου του πλανήτη. Οι πιο επικίνδυνοι εξτρεμιστές και τρομοκράτες είναι αυτοί που συνειδητά και σκόπιμα βάζουν στο ίδιο τσουβάλι αυτούς που ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία, με τους φασίστες και τους τζιχαντιστές, αυτοί που ψυχιατρικοποιούν την πολιτική σκέψη (εκτός από τη δική τους), και την πλασάρουν σαν προϊόν βαρεμάρας και ανίας για την υποτιμήσουν, αυτοί που αντί να δαπανήσουν χρήματα για να θεραπεύσουν την οικονομική ανισότητα τα δίνουν σε «επιστήμονες», για να μας πείσουν ότι η ύπαρξή της είναι μια λανθασμένη υποκειμενική αντίληψη στο «θολωμένο μυαλό» κάποιων «αριστερών», και η κατάργησή της είναι εξτρεμισμός! Αυτοί που στηρίζουν, και με τις πολιτικές τους αποφάσεις καλλιεργούν, την ακροδεξιά και την ακραία ισλαμιστική σκέψη, φέρνοντας τον Χίτλερ στην εξουσία, τότε, κλείνοντας το μάτι σε ουκρανούς νεοναζί και ζητώντας μια «πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή», τώρα, και αυτοί που χρηματοδοτούν μουτζαχεντίν και σπέρνουν τον στρατιωτικό τρόμο στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτοί δηλαδή που «βολεύονται» με την ύπαρξη αυτών των δυο «ριζοσπαστικοποιημένων σκέψεων» ώστε να διοχετεύεται εκεί η συσσωρευμένη αγανάκτηση από την μια, την πραγματική, διχοτόμηση, αυτή της αυξανόμενης κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας που με τις πολιτικές τους στηρίζουν..

1) https://thepressproject.gr/pinikopiisi-tis-rizospastikopiisis-ton-politon-meso-tis-dimiourgias-diefthynsis-prolipsis-vias/
2) https://www.ycare.eu/files/YCARE%20Guidelines%20EL.pdf
3) https://www.alfavita.gr/politiki/304215_makis-boridis-eisai-aristeros-den-mporeis-na-skefteis-kanonika
4) https://www.imerodromos.gr/psychika-nosoydes-osoi-den-xechname/
5) E M Burns Ευρωπαϊκή Ιστορία, Ο Δυτικός Πολιτισμός: Νεότεροι Χρόνοι, Εκδόσεις Επίκεντρο Σελ 876
6) https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Cyclone
7) https://www.youtube.com/watch?v=A9RCFZnWGE0
8) https://www.enikos.gr/mpogiopoulos/353322/kataskevazontas-tromokrates
9) John Baylis & Steve Smith, Η Παγκοσμιοποίηση της Διεθνούς Πολιτικής, Εκδόσεις Επίκεντρο, Σελ 614-616
10) https://en.wikipedia.org/wiki/Cleavage_(politics)