Οι «χρυσόμυγες» τσιμπάνε επικίνδυνα…

Πριν χρόνια, σταματήσαμε για λίγες ώρες στη Βαρσοβία έχοντας προορισμό τη Γερμανία. Είπαμε στον λαθραίο ταξιτζή να μας πάει στην οδό Szucha 25 στο αρχηγείο της Γκεστάπο… Μουσείο πια με αίθουσες που έχουν παραμείνει άθικτες από την εποχή ( 1939-1945 ) που εκεί γίνονταν ανακρίσεις και φρικτά βασανιστήρια…

Γύρισες και με κοίταξες παράξενα για την επιλογή μου, όπως και τότε που περνούσαμε τη πύλη του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ (Buchenwald το δάσος με τις οξιές) κοντά στη Βαϊμάρη, εκεί που έζησαν ο Γκαίτε και ο Σίλερ, ο Χέγκελ και ο Νίτσε, ο Μπαχ και ο Λιστ! Στη πόλη που συνήλθε η Γερμανική Εθνοσυνέλευση, η οποία θέσπισε νέο σύνταγμα και ανακήρυξε τη Γερμανία Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία! Εκεί και το ναζιστικό εργαστήριο φρίκης… Αναπάντεχα της ιστορίας τα πισωγυρίσματα… Ανατριχιάζεις στην ιδέα ότι εκεί που πατάς ίσως υπάρχει ακόμα η στάχτη των καμένων πτωμάτων. Τοποθετήσαμε ένα τριαντάφυλλο πάνω στη σκουριασμένη χαλύβδινη πόρτα του φούρνου και είπαμε τότε: «Ποτέ πια φασισμός…»

Κειμενογράφοι, αρθρογράφοι, χρονογράφοι και τελικά «δημοσιογράφοι», σε σοβαρά φύλλα! Διανοούμενοι στη λίστα του τότε διαβόητου «Τολμήστε…» Γλύφτες του λόγου, περίτεχνα φτιάχνουν και πάλι Παρθενώνες σε ξερονήσια. Υποτίθεται πως δεν υποστηρίζουν την ιδέα, μακριά απ’ αυτούς ο ρατσισμός! «Λαγοί» που το πετάνε στο αφηρημένο, σαν τ’ αποτσίγαρο στο τασάκι, αναπαράγοντας του αφελούς τη σκέψη: «Γιατί να μη δημιουργηθούν δομές υποδοχής μεταναστών σε ακατοίκητα νησιά που με προσωπική εργασία, θα τα κάνουν κατοικήσιμα. Και ας πληρώσει το «μάρμαρο» το ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτοί, δουλεύοντας συν γυναιξί και τέκνοις στα ξερονήσια, για την ανοικοδόμηση του παραδείσου τους, δε θα είναι πια αργόσχολοι…»

Συναντάς και πάλι τον φασισμό ολόρθο, δεν ξεμάκρυνε και ποτέ άλλωστε! Σε ξεγελά ο σκουριασμένος φούρνος του Μπούχενβαλντ, που δεν καπνίζει χρόνια τώρα, στα έρημα στρατόπεδα του θανάτου, που λειτουργούν πια σαν τόποι προσκυνήματος… Αλλάξανε οι καιροί. Τώρα δεν καίνε οι φούρνοι τους κρατούμενους στα στρατόπεδα, αλλά οι κρατούμενοι καίνε τα στρατόπεδα! Η Μόρια τόπος για τρεις χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές και στοίβαξαν εκεί χιλιάδες δεκατρείς και τι να πεις; Όταν οι «χρυσόμυγες» της πένας όλη αυτήν την κόλαση την περνάνε ξώφαλτσα λέγοντας για αυτούς τους «λαθρο-ανθρώπους» πως: «Είναι γεννημένοι και μεγαλωμένοι σε τόπους που δεν έμαθαν τίποτε άλλο εκτός από πόλεμο. Τώρα αν θέλουν να ζήσουν στην Ευρώπη, θα πρέπει να μάθουν πώς εκεί η ζωή είναι χωρίς πόλεμο…»

Ναι, είναι αλήθεια πως έχουν γεννηθεί σε χώρες που το καταραμένο υπέδαφός τους κρύβει για τους ευρωπαίους «κονκισταδόρες», αληθινό χρυσάφι! Μια ποικιλία άκρως απαραίτητων για τις βιομηχανίες τους ορυκτών και μαύρου χρυσού και η αρπαγή τους χρειάζεται οι χώρες αυτές να βρίσκονται σε συνεχή πολεμική διάλυση… Αποτέλεσμα η συνεχής δολοφονία των ντόπιων και η αθρόα φυγή τους για ευρωπαϊκές χώρες χωρίς πόλεμο. «Ξεχνάνε» οι «χρυσόμυγες» της πένας πως στην καρδιά μιας Ευρώπης «χωρίς πόλεμο», εκτοξεύτηκαν 420.000 βλήματα, 1.300 πύραυλοι και 37.000 βόμβες διασποράς, διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία. Δώρα απεμπλουτισμένου (DU) ουρανίου, από τους… απόλεμους ευρωπαίους!

Η μισή αλήθεια είναι ένα ολόκληρο «χρήσιμο» για το σύστημα ψέμα! Γι’ αυτό και τα κείμενα τους αναφέρονται σε «λαθρο-ανθρώπους» με κάθε ενοχοποιητική γι’ αυτούς λεπτομέρεια και ούτε λόγος για μια Ευρώπη που έχει «κλειδώσει» τους πρόσφυγες – θύματα της, έξω από τα στενά της σύνορα. Όσο για τα 400 ασυνόδευτά παιδιά που δέχτηκαν 10 ευρωπαϊκές χώρες είναι μια…εξιλέωση για τους ατσάλινους φράχτες τους!

«Η προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη. Δεν χρειάζεται να σέβεσαι την αλήθεια…» Το γκεμπελικό δόγμα κυριαρχεί έντυπα και ηλεκτρονικά στη ζωή μας, έτσι που το επαναλαμβανόμενο ψέμα ν’ αποκτά τελικά πιστοποιητικό αλήθειας…