Όψεις του μετεκλογικού σκηνικού

Είναι ήδη επισημασμένο ότι η πολυδιάστατη κρίση επέφερε τεκτονικές αλλαγές και στο κομματικό σύστημα. Οι ανακατατάξεις της περιόδου 2009-2015 συνεχίστηκαν και στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, στις 7 Ιουλίου. Σχηματισμοί με εφήμερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση λόγω της κρίσης, όπως η Χρυσή Αυγή, οι ΑΝ.ΕΛ., το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων, έμειναν εκτός Βουλής. Δυο νέα σχήματα, άγνωστης προς το παρόν βιωσιμότητας, η ΜεΡΑ25 και η Ελληνική Λύση μπήκαν στο Κοινοβούλιο. Το ΚΚΕ έλαβε τα συνήθη ποσοστά εκλογικής επιρροής του (5,5%) δεδομένης της περιχαράκωσης και του αποκλεισμού συνεργασιών που έχει επιλέξει με την ελιτίστικη νοοτροπία της αριστερής αυθεντίας.

Η θέση του ΚΙΝ.ΑΛ. ως ενός μικρομεσαίου κεντρώου κομματικού σχήματος με ασαφή ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα δείχνει να παγιώνεται(8,1%). Ο στόχος του για τουλάχιστον διψήφιο ποσοστό εκλογικής απήχησης, αποδείχτηκε ανέφικτος. Αυτό συνέβη, γιατί ουδέποτε το κόμμα συζήτησε την ιδεολογική μετάλλαξη του χώρου, τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και τη μονόπλευρη πολεμική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Η τελευταία ευκαιρία ανάκαμψης χάθηκε το Νοέμβρη του 2017. Τότε οι 212.000 πολίτες που προσήλθαν στην κάλπη για την εκλογή νέου αρχηγού στην Κεντροαριστερά, ζήτησαν ριζική ανατροπή των παραπάνω λαθεμένων επιλογών. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Το κόμμα εντοιχίστηκε στο νεοφιλελευθερισμό με προνομιούχο συνομιλητή τη ΝΔ. Επιπλέον οι εμμονές να δικαιολογηθούν τα λάθη και να εμφανιστούν οι δεξιές πολιτικές ως ορθές, χωρίς ουδέποτε να γίνει στοιχειώδης αυτοκριτική, σταθεροποίησαν το κόμμα σε μονοψήφια πλέον ποσοστά. Έτσι τα λαϊκά στρώματα, οι μη προνομιούχοι έλληνες που εξέφραζε για δεκαετίες το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν επέστρεψαν στο μεταλλαγμένο κομματικό σχήμα. Επέλεξαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.

Η Ν.Δ. όπως ήταν αναμενόμενο, αναδείχτηκε νικήτρια στις εθνικές εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση (39,85%).

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη τη φυσιολογική φθορά από λάθη και παραλείψεις της κυβερνητικής του θητείας. Όμως, παρά την επί τεσσεράμισι χρόνια σκληρή αντιπολίτευση που δέχτηκε από τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ (με όλες του τις ονομασίες) και τον ανηλεή πόλεμο του βαθιά ριζωμένου πολιτικού, επιχειρηματικού και μιντιακού κατεστημένου, άντεξε. Υπό τις συνθήκες αυτές και με δεδομένη τη νοοτροπία που επικρατεί τα χρόνια της κρίσης, σε όχι αμελητέο ποσοστό του εκλογικού σώματος, να ψηφίζει με κριτήριο την αποδοκιμασία του κόμματος που κυβέρνησε, το 32% που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ δείχνει ότι συγκράτησε τις δυνάμεις του. Έτσι όχι μόνο δεν υπέστη τη στρατηγική ήττα, που απέβλεπαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά πέτυχε σημαντική εκλογική νίκη στρατηγικής σημασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση συγκροτεί πλέον τον ισχυρό αντιδεξιό πόλο. Οι διακρίσεις μεταξύ Αριστεράς- Δεξιάς και Συντήρησης- Προόδου εξακολουθούν να είναι επίκαιρες. Η μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών, δημοκρατικών, αριστερών και κεντροαριστερών πολιτών με οικολογικές ευαισθησίες, εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων , των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων των συνταξιούχων, των ανέργων, της νεολαίας. Ν’ αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση που εξακολουθεί να μαστίζει συνανθρώπους μας στη χώρα, να διαφυλάξει και να διευρύνει τα εργασιακά δικαιώματα, να προασπίσει και να ενισχύσει τη δημόσια υγεία και παιδεία, να κατοχυρώσει τη κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη.

Δεδομένου ότι ήδη έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οφείλει να τιμήσει την εμπιστοσύνη των προοδευτικών πολιτών αποκτώντας πλέον χαρακτηριστικά Παράταξης. Η προσπάθεια δεν σταματά στις 7 Ιουλίου. Τώρα ξεκινάει. Η μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία με κεντρικό άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επανίδρυση με δημοκρατικές διαδικασίες και νέα οργανωτική δομή.
Αναλογιζόμενοι για μια ακόμη φορά την ιστορική φράση του Αντόνιο Γκράμσι ‘’ ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο νέος δεν έχει ακόμη γεννηθεί’’ , θα προσθέταμε : Σίγουρα όμως κυοφορείται…