Ιδεοληπτικά μονότονα

Για τον Αρκά και τη μετάλλαξή του τα τελευταία 2-3 χρόνια πολλά έχουν γραφτεί και πολύ λιγότερα για τον Sin Boy, αν και μερικά κομμάτια του τελευταίου στο Youtube έχουν ήδη κάποια εκατομμύρια χτυπήματα, παρότι θέλεις διερμηνέα για να καταλάβεις τι λέει. Μιλάμε για ένα νεαρό ράπερ της γενιάς του trap hip-hop, μάλλον όχι τον σημαντικότερο, η οποία μεταφέρει στα καθ’ ημάς όλη τη θεματολογία της αμερικάνικης trap μουσικής, δηλαδή το τρίπτυχο πουτάνες-ναρκωτικά-όπλα και πολύ σκληρά videos, με τους ράπερς σε playrole γκάγκστερ με ακριβά αυτοκίνητα και άλλα τέτοια συναφή.

Δεν είναι όμως το θέμα μας η trap μουσική ούτε οι εκπρόσωποί της στην Ελλάδα, οι οποίοι ομολογουμένως δε χωράνε όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Το θέμα μας είναι μια σύγχρονη αντίληψη που διαδίδεται όλο και περισσότερο και η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι, στο όνομα της προόδου, έχει έρθει η ώρα να ξεμπερδεύουμε με τους «μύθους» του παρελθόντος, πολιτικούς, κοινωνικούς, ιδεολογικούς. Και μπορεί η αμφισβήτηση και η αναθεώρηση να είναι αναγκαίες στην εποχή μας, όμως στα χέρια της ακροδεξιάς εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας έγινε εργαλείο για να ισοπεδώσει τα πάντα. Έτσι μπορεί κανείς επιθετικά να αμφισβητήσει ή και να δικαιολογήσει από τη δολοφονία του Ζακ και τις δολοφονίες γυναικών για λόγους «τιμής», μέχρι το «ε, και να χυθεί λίγο αίμα στα Εξάρχεια δεν τρέχει και τίποτα» και από τις «γυναίκες» του Sin Boy ή τα σκίτσα του Αρκά για τις «χονδρές» μέχρι την αντιφεμινιστική υστερία. Κι από το Ολοκαύτωμα και το Πολυτεχνείο, μέχρι την Νέα Ιστορία, όπως την παραγγέλνουν η Κεραμέως και ο Όρμπαν. Κι ας μη μιλήσουμε για μετανάστες, εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις. Αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα.

Είναι επίσης δικαίωμά μας να αμφισβητήσουμε την κλιματική αλλαγή, και να αποδώσουμε τις ευθύνες για την καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου στους ιθαγενείς, και να παραδώσουμε τον Ερημίτη και τις Σκουριές στην Ανάπτυξη κόντρα στους ιδεοληπτικούς, εμμονικούς και γραφικούς αριστερούς ή οικολόγους. Μόνο τα δικαιώματα των ζώων γλιτώνουν για την ώρα, (χωρίς βέβαια να μιλάμε για το κυνήγι ή τη γούνα), αλλά πού θα πάει, θα το αποκτήσουμε ξανά το δικαίωμα να τα κάνουμε κι αυτά ό τι θέλουμε, όπως και τη γυναίκα μας, τα παιδιά μας και τον ομοφυλόφιλο γείτονά μας.

Ξέρω, ακούγεται τραβηγμένο, όμως δεν είναι. Ο κατήφορος, ως γνωστόν, δεν έχει τέλος, αν αφεθείς σε αυτόν. Οι ράπερς του trap hip-hop είναι είκοσι χρονών πάνω κάτω, μεγάλωσαν μέσα στην κρίση και είναι παιδιά της. Ζήσανε τη χρεωκοπία (οικονομική και αξιακή) και από τη φτώχεια φτάσανε να μετράνε χιλιάρικα. Δε θέλει και πολύ να σαλτάρεις. Όμως δεν είναι αυτοί το πρόβλημα. Αυτοί μετατρέπουν σε ραπ αυτό που κάνει ο Αρκάς στα σκίτσα του, ο Βορίδης ως ινστρούχτορας της νεο-ακρο-δεξιάς (της δεξιάς δηλαδή), ο Μαρινάκης και άλλοι στο χώρο των επιχειρήσεων, ο Σκάι και πλείστα όσα εθνικά και περιφερειακά κανάλια ως γραφεία επικοινωνίας και προπαγάνδας της Νέας Δημοκρατίας, ο Μόρφου και ο Άνθιμος ως ποιμένες, ο Μπογδάνος ως βουλευτής (τρομάρα μας) κι ο Μητσοτάκης ως επικεφαλής αυτού του «νέου καθεστώτος», ευρωπαϊστής αλά καρτ.

Τελικά δικό τους παιδί είναι ο Sin Boy, παιδί της κρίσης που προκάλεσαν και της ιδεολογικής ταυτότητας που κουβαλάνε και θέλουν να επιβάλουν. Αυτοί δίδαξαν και διδάσκουν ότι μόνη αξία είναι το χρήμα, ότι αυτό είναι ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα κι ότι για χάρη του μπορεί να πάει στην άκρη όλη η κληρονομιά του Διαφωτισμού. Κι όλα αυτά καλυμμένα με αραχνοΰφαντο πέπλο λεπτής επιχειρηματολογίας, που από διάφορες πλευρές καταλήγει στο «η ζωή και η εξουσία ανήκει σε μας τους ιδιοκτήτες της». Όμως πετυχαίνουν κάτι ακόμα χειρότερο: βοηθάνε να απελευθερωθούν τα πιο χυδαία ένστικτα που όλο το ανθρώπινο είδος κουβαλάει, τους δίνουν άλλοθι να εκφρασθούν και να δράσουν ανενόχλητα. Δεν εξαφανίσθηκε τυχαία η Χρυσή Αυγή από το Κοινοβούλιο, μια χαρά μπορεί να βολευτεί αλλού, για την ώρα. Να περάσει και η μπόρα της δίκης και μετά βλέπουν πάλι. Ειδικά σε μια κοινωνία χωρίς αντιστάσεις, «ευαισθησίες» και φρένα δε θα είναι δύσκολο να εμφανιστεί με κάποιο άλλο προσωπείο. Αν τους αφήσουμε.