Εκκίνηση: Η θέση της γυναίκας είναι στους αγώνες!

Κείμενο από τις Γυναίκες-μέλη της Εκκίνησης για τις 8 Μαρτίου.
Το κείμενο
Παρόλο που έχουν περάσει 162 χρόνια από την πρώτη απεργία των γυναικών στη Νέα Υόρκη και παρά τους αγώνες τόσων ετών οι γυναίκες τόσο στον κόσμο όσο και στη χώρα μας είναι ακόμη μακριά από την ισότητα με τους άντρες. Η χαμηλότερη μισθοδοσία, οι απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, η εκμετάλλευση στον εργασιακό χώρο, είναι καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά χωρίς όμως να είναι αυτές το πρόβλημα σε όλο του το μέγεθος. Μέχρι και σήμερα οι δολοφονίες, οι βιασμοί, οι παρενοχλήσεις, ο εξευτελισμός, η κακοποίηση, το trafficking είναι ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν γιατί πολύ απλά συμβαίνουν ακριβώς έξω από την πόρτα μας. Συνένοχοι στη διαιώνιση της κατάστασης αυτής δεν είναι άλλοι από τα ΜΜΕ τα οποία, όταν δεν συγκαλύπτουν το γεγονός, προσπαθούν με κάθε τρόπο να ρίξουν το φταίξιμο στη γυναίκα εξετάζοντας το τι ρούχα φορούσε, από ποιό δρόμο περνούσε ή αν προκαλούσε γενικά με τον τρόπο ζωής της.
Στα χρόνια της κρίσης, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, με τελευταία την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθώντας πολιτικές λιτότητας, δεν άφησαν απυρόβλητο ούτε το πεδίο της αυτοδιοίκησης. Η συνολική διάλυση και το μαράζωμα των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων χτύπησε ιδιαίτερα τις γυναίκες εργαζόμενες και μητέρες. Το κλείσιμο ή η υποχρηματοδότηση δομών όπως παιδικοί και βρεφικοί σταθμοί, παιδικές χαρές και μονάδες περίθαλψης γηραιών ατόμων, η απαξίωση της πρωτοβάθμιας υγείας, αυτόματα επιβαρύνουν τους πολίτες και πρωτίστως τις γυναίκες.
Αυτό που όλοι ξεχνάμε επίσης, είναι ότι οι γυναίκες δεν δουλεύουν μόνο μέχρι 8 ή και περισσότερες ώρες την ημέρα στα πλαίσια της εργασίας τους. Δουλεύουν και στο σπίτι φροντίζοντας όλη την οικογένεια και κρατώντας το νοικοκυριό, κάνοντας τον ψυχολόγο σε όσους την έχουν ανάγκη, μαγειρεύουν, σκουπίζουν… και όλα αυτά απλήρωτες! Σε ακόμη δυσχερέστερη θέση βρίσκονται οι γυναίκες που ανήκουν σε καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστριες, οι πρόσφυγες, οι γυναίκες με αναπηρία, ΛΟΑΤΚΙ+ κ.α.
Όλα αυτά πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξουν!
Εμείς θέλουμε έναν κόσμο όπου γυναίκες και άντρες θα αμείβονται ισότιμα, θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Εμείς θέλουμε ένα δήμο με ενεργές και ανοιχτές δομές αλληλεγγύης για όλες τις γυναίκες που πλήττονται από το σεξισμό και τις κοινωνικές διακρίσεις. Θέλουμε μια Κέρκυρα όπου δεν θα ξανασυμβεί κανένας βιασμός και καμία γυναικοκτονία.
Στις 8 Μάρτη οι γυναίκες σε όλη την Ελλάδα απεργούμε για πρώτη φορά. Ας δώσουμε ένα διπλό στίγμα, τόσο απεργιακό, όσο και αντικυβερνητικό. Απεργία απ’ τη δουλειά, απεργία απ’ το σπίτι!