“Έφυγε” ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Κων/νος Ντόκος…

Πέθανε προ ημερών ο Ομότιμος Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου όπου δίδαξε από το 1990 έως το 2001.

Με αφορμή το χαμό του Κωνσταντίνου Ντόκου (σήμερα 7/10, θα του πουν το τελευταίο αντίο συγγενείς και φίλοι στο 3ο Νεκροταφείο Νίκαιας), ο Γεράσιμος Δ. Παγκράτης (Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) γράφει τα εξής:

Αργά το βράδυ της 1ης Οκτωβρίου 2019 έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Ντόκος, Ομότιμος Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, όπου δίδαξε από το 1990 μέχρι το 2001. Μετά την αφυπηρέτησή του συνέχισε επί σειρά ετών τη διδασκαλία σε μεταπτυχιακά προγράμματα και σεμινάρια. Υπήρξε ένας από τους πρώτους διδάσκοντες στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ελληνορωμαϊκές-Ελληνοϊταλικές Σπουδές» του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, το οποίο στήριξε ανελλιπώς από το 2009 έως το 2016.
Ο Ντίνος, για τα οικεία του πρόσωπα, αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ το 1959, όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή το 1974 με θέμα «Η Στερεά Ελλάς κατά τον Ενετοτουρκικόν Πόλεμον (1684-1699) και ο Σαλώνων Φιλόθεος (Εταιρεία Στερεοελλαδικών Μελετών: Αθήνα 1975)». Υπήρξε βοηθός (1964-75) και επιμελητής (1975-79) στο Σπουδαστήριο Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχε νωρίτερα διατελέσει ο πρώτος υπότροφος του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1962-64). Στη Βενετία ολοκλήρωσε και τη μεταπτυχιακού επιπέδου σχολή Παλαιογραφίας, Αρχειονομίας και Διπλωματικής των Κρατικών Αρχείων της πόλης.
Οι μελέτες του για το Βενετικό Κτηματολόγιο της Βοστίτσας (Μορφωτικό Ινστιτούτο Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας: Αθήνα, 1993), τις μετοικεσίες στην Πελοπόννησο, το Μεταρρυθμιστικό κίνημα στην Κύπρο, το λεξιλόγιο των νοταριακών εγγράφων, τις κοινότητες και τις αγγαρείες στον βενετοκρατούμενο Μοριά, την κοινωνική διαστρωμάτωση και την τοπική αυτοδιοίκηση στην Κύπρο και πολλά άλλα, συνιστούν έργα αναφοράς στην ιστοριογραφία του λατινοκρατούμενου Ελληνισμού.
Βαθύς γνώστης των βενετικών αρχείων, της υστερομεσαιωνικής και πρώιμης νεότερης ελληνικής ιστορίας, καθώς και των βοηθητικών επιστημών της Ιστορίας, διαδραμάτισε ρόλο καθοριστικό στην οργάνωση των σπουδών για την ιστορία της ελληνο-λατινικής Ανατολής, παρόλο που ουδέποτε διεκδίκησε τα εύσημα για όσα είχε εντελώς αθόρυβα επιτύχει. Καθοδήγησε μεγάλο αριθμό μαθητών, πολλοί από τους οποίους θα καταλάμβαναν αργότερα θέσεις καθηγητών και ερευνητών σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Παλαιογραφικής Εταιρείας που αργότερα μετονομάστηκε σε Εταιρεία Μελέτης του Νεότερου Ελληνισμού (Μνήμων), της Ιονίου Εταιρείας Ιστορικών Μελετών (Περί Ιστορίας) και της Εταιρείας Έρευνας των Σχέσεων του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού με τη Δύση (Εώα και Εσπέρια).
Αγάπησε την Κέρκυρα, όπου συνέχισε να διαμένει μέχρι το τέλος, 18 ολόκληρα χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή του, και να εργάζεται καθημερινά στο γραφείο του. Αγάπησε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, που αναγνώρισε την προσφορά του σε αυτό και τον τίμησε το 2005 με τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή.
Με τον λόγο, τα γραπτά και το παράδειγμά του επηρέασε βαθιά και για πέντε περίπου δεκαετίες πολλές γενιές ερευνητών. Ήταν εξαιρετικά αγαπητός στους μαθητές, στους συναδέλφους, στους φίλους του. άνθρωπος σεμνός και γενναιόδωρος, με σπάνια ευγένεια, ήθος αλλά και χιούμορ στις εύκολες και τις δύσκολες στιγμές, ένας καλός άνθρωπος.

Γεράσιμος Δ. Παγκράτης
Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών