“Όσο πιο πολύ σου κλέβουν το ψωμί…”

«Όσο πιο πολύ σου κλέβουν το ψωμί, τόσο σε ταΐζουν με έθνος και φυλή» λέει το σύνθημα… Και δυστυχώς, πολλοί μαθητές, παρόλο το κλεμμένο ψωμί (απολύσεις γονιών, κομμένες συντάξεις γιαγιάς, έλλειψη εκπαιδευτικών στα σχολεία τους κτλ) αποφάσισαν να τσιμπολογήσουν από το φαΐ του εθνικισμού που κάποιοι τους τάισαν.

Φταίνε οι ίδιοι οι μαθητές γι’ αυτό; Προφανώς και όχι… Τι πρόβλημα υπάρχει όμως με αυτά τα συλλαλητήρια / καταλήψεις; Δυστυχώς υπάρχει.. και μεγάλο μάλιστα, όχι προσωπικό βέβαια, αλλά κοινωνικό.

Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι βλέπουν τους μαθητές να “βγαίνουν στους δρόμους” για την Μακεδονία και τρίβουν τα χέρια τους! Χαίρονται που οι νέοι “επαναστατούν για την Πατρίδα” και κάνουν γάργαρα τις παλουκιές που τρώνε κάθε μέρα αυτοί και οι γονείς τους, από τις κυβερνήσεις τις τρόικες και τους εργοδότες.

Πόση χαρά και ανακούφιση δίνουν τέτοια συλλαλητήρια σε αυτούς που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους και που σε λίγα χρόνια θα απομυζούν τούς τωρινούς μαθητές, και μελλοντικούς πολίτες, όσο αυτοί θα εκτονώνονται με ελληνικές σημαίες στους δρόμους «ιππεύοντας τον Βουκεφάλα»;
Πόση χαρά παίρνουν όταν βλέπουν τους νέους να κάθονται “αγαλματάκια ακούνητα” μπροστά στην μελλοντική τους εκμετάλλευση και στην υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους και να ξεδίνουν, και να εξαντλούν την “επαναστατικότητα” τους, στη “μία Μακεδονία”;
Πόση ευχαρίστηση παίρνουν οι λίγοι και έχοντες όταν παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, παιδιά της γενιάς των 300 ευρω , παιδιά που θα δουλεύουν ανασφάλιστα και θα μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 40 κατευθύνονται από ακροδεξιούς / φασιστικούς κύκλους ώστε να αντιδρούν μόνο για “τη Μακεδονία τους”;

Τι καταφέρνει λοιπόν αυτός ο παροξυσμός με τις καταλήψεις και τα συλλαλητήρια για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας»;

Δημιουργεί μια μάζα «φερέλπιδων» «μακεδονομάχων» μελλοντικών πολιτών και εργαζομένων που όσο πιο πολλά χαστουκιά θα τρώνε στη δουλειά από το αφεντικό, τόσο πιο σφιχτά θα αγκαλιάζουν το «Αστέρι της Βεργίνας». Δημιουργεί τον μελλοντικό Έλληνα πολίτη που όσο πιο πολύ θα του κόβουν τον μισθό και την ασφάλιση (στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης) τόσο περισσότερο θα βλέπει το πρόσωπο του Μ. Αλέξανδρου όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη.
Που όσο πιο μικρό μισθό, και όσο πιο μικρή σύνταξη θα παίρνει τόσο μεγαλύτερη θα είναι η Ελληνική σημαία που θα βγάζει στο μπαλκόνι του και που για κάθε χαστούκι, σφαλιάρα, και κατραπακιά που θα τρώει, τόσο πιο δυνατά θα ουρλιάζει «η Μακεδονία είναι Ελληνική»

Τι υπηρεσία, λοιπόν και σε ποιον, προσφέρει π.χ. ο Φράγκος Φραγκούλης όταν, αφού στήριξε το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα (δηλαδή στο μνημόνιο), και αφού δήλωσε στο εκστασιασμένο πλήθος του συλλαλητηρίου ότι «τα άλλα θα τα ξεπεράσουμε, δεν μας απασχολούν» αναφερόμενος στην πώληση της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ, μετά δίνει τον «ανένδοτο αγώνα» μόνο για το όνομα της γειτονικής χωράς;

Τι υπηρεσία προσφέρουν αυτοί που τους ενδιαφέρει μόνο αν το όνομα της γειτονικής χώρας θα περιέχει τη λέξη “Μακεδονία” και δε ασχολούνται με, ή και επικροτούν ακόμα, το ξεπούλημα αεροδρομίων, λιμανιών, δρόμων κτλ της ελληνικής Μακεδονίας σε Γάλλους Γερμανούς και Κινέζους δηλαδή την πώληση της «Μακεδονίας τους» κομμάτι – κομμάτι στους «ξένους»;

Όλοι αυτοί προφέρουν κακή υπηρεσία στην Πατρίδα και στους πολίτες της, αφού κάνουν γαργάρα την εξαθλίωση, τα μνημόνια, τους κομμένους μισθούς και τις απολύσεις και προβάλουν σαν αίτημα αιχμής τον «αγώνα για τη Μακεδονία», κάνοντας τους εκμεταλλευτές / κυβερνήσεις / τρόικες που πίνουν καθημερινά το αίμα των εργαζομένων να ξεφυσάνε ανακουφισμένοι…αφού ο ελληνικός λαός ασχολείται με το όνομα των γειτόνων.. και όχι με τους πραγματικούς υπαίτιους της καθημερινής του εξαθλίωσης.

Γιατί «μακεδονομάχοι» μου, για να είσαι περήφανος σαν Έλληνας και Μακεδόνας πρέπει ΠΡΩΤΑ να είσαι περήφανος άνθρωπος και εργαζόμενος!