Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει

Η ηττημένη των δύο παγκοσμίων πολέμων του 20ου αιώνα η Γερμανία, κατόρθωσε μεθοδικά και συστηματικά να επιτύχει ό, τι δεν πέτυχε ‘’δια του πυρός και του σιδήρου’’. Πως; Με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο , που είναι κυρίως οικονομικός, αλλά έχει τις ίδιες συνέπειες με τον ένοπλο. Δυστυχία, φτώχεια, ανθρώπινα θύματα και κακουχία. Υποτέλεια και κατοχή.
Αφού εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ, που είναι ουσιαστικά το μάρκο, πέτυχε τη οικονομική της επιβολή.

Υπαγόρευσε τη νεοφιλελεύθερη γερμανική οικονομική αντίληψη στην ευρωζώνη, καθορίζοντας τα ποσοστά των ελλειμμάτων και των πλεονασμάτων του ΑΕΠ σ΄ όλες τις χώρες αυτής. Με τον τρόπο αυτό περιόρισε σημαντικά την εθνική τους κυριαρχία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατράπηκε μέσω του ευρώ σε υποχείριο της Γερμανίας, η οποία δεν είναι μόνο η πιο ωφελημένη οικονομικά και πολιτικά χώρα στην Ευρώπη, αλλά διαμορφώνει και τη διεθνή πολιτική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αξιοποιώντας τη συγκυρία της έλλειψης ικανών ευρωπαίων ηγετών στις άλλες χώρες, η γερμανική πολιτική ηγεσία ελέγχει απόλυτα τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Σύνοδοι Κορυφής, Γιούρογκρουπ, Κομμισιόν κι ΕΚΤ πολιτεύονται με βάση τις κατευθύνσεις και τις οδηγίες του Βερολίνου. Όποια ευρωπαϊκή χώρα επιχειρήσει να διαφοροποιηθεί ή ν΄ ακολουθήσει δική της εθνική πολιτική, το πληρώνει ακριβά. Πρωτίστως με την έλλειψη χρηματοδότησης ή τη παρεμπόδιση δανεισμού μέσω των αγορών. Τα παραδείγματα πολλά. Το πιο πρόσφατο η Ιταλία. Ενώ ο Προϋπολογισμός της για το 2019 προβλέπει έλλειμμα κάτω του 3%, όπως ορίζει η συνθήκη του Μάαστριχτ, οι γερμανοί αξιώνουν να είναι κάτω του 2,4% του ιταλικού ΑΕΠ! Αν δεν υποκύψουν θα στερηθούν τη ρευστότητα σε ευρώ, παρότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι ιταλός ( Μάριο Ντραγκι)! Η ευρωγερμανική ελίτ στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης κατασκεύασε ένα αυταρχικό και ζωώδες πολιτικό μοντέλο που εκτός από οικονομική δυσπραγία παράγει και δημοκρατικό έλλειμμα. Εμείς οι Έλληνες το έχουμε ζήσει κι υποστήκαμε σκληρά στο πετσί μας τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Τελικά βέβαια υποκύψαμε και ‘’συμμορφωθήκαμε’’.
Έτσι έχει επιτευχθεί η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη!

Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. διευκολύνει τη Γερμανία τη στιγμή που οι κανόνες συμπεριφοράς και το νέο μοντέλο διαβίωσης των κατακτημένων, που οι επικυρίαρχοι επέβαλαν, έχουν αρχίσει να εμπεδώνονται. Έγιναν κανονικότητα.
Σε όλη την Ευρώπη, οι οικονομικά ασθενέστεροι αλλά και οι μικρομεσαίοι , ασχολούνται πια πως θα εξασφαλίσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους τα στοιχειώδη προς το ζειν.
Όσοι λιγότεροι αντιδρούν στις γερμανικές επιλογές τόσο το καλύτερο. Η Γαλλία έχει ήδη πειθαρχήσει και σε επίπεδο τουλάχιστον πολιτικής ηγεσίας, συνεργάζεται με τους Γερμανούς.
Οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Γερμανίας και κυρίως η Αυστρία, η Φιλανδία, η Ολλανδία και η Εσθονία όχι μόνο την στηρίζουν αλλά και υπερθεματίζουν. Η Πολωνία το ίδιο.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου μέσω εκβιασμών και απειλών για τιμωρία κι έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, υπέγραψαν τα μνημόνια και υποχρεώθηκαν να υποκύψουν. Η Ευρώπη της συνοχής, της αλληλεγγύης και της μείωσης των ανισοτήτων, που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της Ε.Ε. είναι πλέον γράμμα κενό.

Αυτό, μεταξύ των άλλων, προκάλεσε και την αναζωπύρωση αυταρχικών, εθνικιστικών, φασιστικών, ναζιστικών και αντιδημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών.
Αντιδράσεις αρχίζουν να εκδηλώνονται. Ήδη στη γαλλική κοινωνία, το λεγόμενο κίνημα των ‘’κίτρινων γιλέκων’’ που εκδηλώθηκε με αφορμή την αύξηση της βενζίνης των αυτοκινήτων κατά 4 λεπτά το λίτρο, αλλά ουσιαστικά υποκρύπτει διαμαρτυρία κατά τη υποταγής του Μακρόν στη γερμανική ηγεμονία, δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Ουδείς μπορεί να προβλέψει την εξέλιξή τέτοιων κοινωνικών φαινομένων, τη στιγμή μάλιστα που δεν ελέγχονται από πολιτικές δυνάμεις που σέβονται τις δημοκρατικές αρχές !

Η Γερμανία, αφού εδραίωσε την ευρωπαϊκή κυριαρχία της προχωρά στο επόμενο βήμα που είναι η διαρκής ενίσχυση της διεθνούς της θέσης, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη έχει καταστεί προνομιακός συνομιλητής με ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα κάτι που δεν συνέβαινε πριν την δημιουργία της ευρωζώνης. Θεωρούμε βέβαιο πως θα επιδιώξει να πιέσει οικονομικά και εμπορικά και τις μεγάλες αυτές χώρες προκειμένου να πετύχει μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη, γεωπολιτική ισχύ και γερμανικής έμπνευσης κοινωνικοοικονομική συμμόρφωση.
Παρατηρούμε χαρακτηριστικά να έχει πλέον λόγο και παρουσία η Γερμανία, στο Ουκρανικό ζήτημα, στον πόλεμο στη Συρία, στο Κουρδικό, στα βαλκανικά ζητήματα ( πρώην Γιουγκοσλαβία, FYROM κ.ά.) κ. ά, κάτι που ήταν αδιανόητο πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Για να δρομολογήσει το σχεδιασμό της δεν θα διστάσει να φέρει ακόμη και σε σύγκρουση την Ε.Ε., που ελέγχει, με άλλα διεθνή κέντρα εξουσίας αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Είναι προφανές επομένως πως σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον μιας παγκόσμιας σύρραξης που εξελίσσεται κυρίως με οικονομικά μέσα. Τον χρόνο, και τον τρόπο τερματισμού της, αλλά και τις συνέπειες που θα έχει ουδείς σήμερα είναι σε θέση να γνωρίζει.