«Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά από το να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο.Η γη μας, που γέννησε την ελευθερία, θα εκμηδενίσει την τυραννία!…». Τάδε έφη Κώστας Γεωργάκης. Ο Κώστας Γεωργάκης, ήταν ένα από τα ενεργά μέλη της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου και φοιτητής Γεωλογίας στην Γένοβα της Ιταλίας. Τον Ιούλιο του 1970 υπό το καθεστώς της ανωνυμίας του δίνει συνέντευξη και αποκαλύπτει ότι η Χούντα έχει διεισδύσει στις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις που βρίσκονταν στην Ιταλία. Η ταυτότητά του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα γίνεται γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του αποφασίζει να προχωρήσει σε μια ενέργεια η οποία από τη μια θα γινόταν παγκοσμίως γνωστή και από την άλλη δεν θα έδινε τη δυνατότητα στο καθεστώς να προβεί σε αντίποινα στην οικογένειά του, που ήταν στην Ελλάδα.
Έτσι, το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου γράφει ένα γράμμα στον πατέρα του και χαρίζει το αντιανεμικό του στην αρραβωνιαστικιά του.«Συγχώρεσε με γι’αυτό που έκανα και μην κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ήρωας. Είναι άνθρωπος, όπως όλοι οι άλλοι, ίσως λίγο πιο φοβισμένος. Δεν θέλω να μπείτε σε κίνδυνο από τις πράξεις μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο», είχε γράψει στο τελευταίο γράμμα του» έγραφε μεταξύ άλλων στο γράμμα του ο Κώστας Γεωργάκης.
Όταν τελείωσε με το γράμμα βγαίνει από το σπίτι του, παίρνει το πεντακοσαράκι Fiat του, μέσα στο οποίο είχε κολλημένη τη φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου. Στο πορτπαγκάζ του αυτοκινήτου είχε τοποθετήσει τρία μπιτόνια βενζίνη.
Η αρχή του τέλους του έχει ξεκινήσει. Ο Γεωργάκης φτάνει στην πλατεία Ματεότι και κατευθύνεται στο Παλάτσο Ντουκάλε, όπου εκεί στεγάζονταν τα δικαστήρια της πόλης. Ευρισκόμενος κάτω από τη μεγάλη στοά ρίχνει βενζίνη και στα ρούχα του και ανάβει φωτιά με ένα σπίρτο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχει τυλιχθεί στις φλόγες.
Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον Έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμα το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.
Στο σημείο της θυσίας του υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά: «Al giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre». (Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα).
Η συγκλονιστική μαρτυρία του πατέρα του
Ο πατέρας του κλήθηκε να ταξιδέψει από την Κέρκυρα, όπου έμενε, στην Ιταλία μετά από ένα τηλεφώνημα που τον πληροφορούσε ότι ο γιος του έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος: «Ο Κώστας νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Σαν Μαρτίνο. Πρέπει να έρθετε αμέσως εδώ». Την αλήθεια την έμαθε αργότερα στον αεροδρόμιο του Μπρίντιζι τυχαία από έναν υπάλληλο που είχε μάθει τα νέα. Την επόμενη ημέρα στη Γένοβα έπρεπε να πάει στο νεκροτομείο. Η μαρτυρία του τραγικού πατέρα στον ερευνητή της υπόθεσης Κωνσταντίνο Παπουτσή είναι συγκλονιστική: «Ήρθε η ώρα αυτή και με συνόδευσε στο νεκροτομείο ο ιερέας. Μου ζήτησε ο ιατροδικαστής να κάνω αναγνώριση. Ήταν καμένος, δηλ. κάρβουνο, καμένος μέχρι και τρία εκατοστά βάθος. Ναι, αυτό είναι το παιδί μου… Αυτός είναι ο Κώστας μου. Έκανα τον σταυρό μου, τον φίλησα και κατέρρευσα»….
Άταφος για τέσσερις μήνες
Η σορός του Κώστα Γεωργάκη μεταφέρθηκε από φίλους και συμφοιτητές του στο νεκροταφείο της ιταλικής πόλης, όπου έμεινε άταφη για τέσσερις μήνες. Η Χούντα ήθελε να αποφύγει τη δημοσιότητα και δεν επέτρεπε την άμεση μεταφορά στην Ελλάδα. Τελικά η σορός μεταφέρθηκε κρυφά στην Κέρκυρα, με το πλοίο “Αστυπάλαια”, στις 18 Ιανουαρίου 1971. Ο Γεωργάκης ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Κέρκυρας, ενώ μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του. Παράλληλα, έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η ανθρωποθυσία του αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος, ενώ αποτέλεσε τον προάγγελο της εξέγερσης της Νομικής και της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Τέλος ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος αναφέρεται στην αυτοθυσία του μέσω του ποιήματος «Η θέα του κόσμου».
Νικηφόρος Βρεττάκος, Αυτοπυρπόληση Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970
Ντύθηκες γαμπρός φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή περίληψη του δράματος μας, τα χέρια μας προς την Ανατολή και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια τ’ αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
Συλλογή: “η θέα του κόσμου”…
ΠΗΓΗ: enikos.gr
Saunt pauli στο Κλείνουν τα γραφεία της ΝΔ στην Κέρκυρα – Δεν είναι τυχαίο, λέει ο Χαρίτος: “ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ Ν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ” Ιούν 21, 05:05
