Η «Υπόληψη» του Θεοτόκη από το ΔΗΠΕΘΕ στο Δημοτικό Θέατρο

Την άλλη Κυριακή θα γίνει η πρεμιέρα του νέου έργου που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας με το περίφημο έργο του Θεοτόκη «Η Υπόληψη», στην κεντρική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου.
Οι παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί να ολοκληρωθούν την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, ενώ η ώρα της αυλαίας είναι η 9η βραδυνή.
Ο Θεοτόκης και ο «κοινωνισμός»
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στις τάξεις κυρίως των λογοτεχνών, εμφανίστηκε μια αμφισβητησιακή ιδεολογία, με το όνομα «κοινωνισμός». Ο «κοινωνισμός» αυτός, ενώ καταδίκαζε την αδικία και την εκμετάλλευση, κατά βάση στράφηκε εναντίον ξεπερασμένων ιδεών και αντιλήψεων που επικρατούσαν στην ελληνική ύπαιθρο, εκφράζοντας μια πιο ελαστική αντίληψη περί ηθικής που συμβάδιζε με την ταχέως αστικοποιούμενη ελληνική κοινωνία. Οι νεοαστοί, που πρόσφατα είχαν καταφύγει στις πόλεις, και οι διανοούμενοι, που ακόμη και αν ζούσαν σε χωριά, όπως ο Θεοτόκης στις Καρουσάδες της Κέρκυρας, είχαν μια ευρωπαϊκή κουλτούρα, ένιωθαν την ανάγκη να ξεφορτωθούν κάποιες αντιλήψεις, κυρίως περί τιμής, που τις θεωρούσαν αναχρονιστικές και τις χτύπησαν αλύπητα.
Οι συντελεστές
Τη δραματουργία, σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια έχει αναλάβει ο Νέστωρ Κοψιδάς. Παίζουν: Ναταλία Καποδίστρια, Αλεξάνδρα Παγιατάκη, Σοφία Τόμπρου
Επιμέλεια κίνησης: Μαίρη Ράντου
Video mapping: Mιχάλης Κωνσταντίνου
Φωτισμοί – Ήχος: Κώστας Βλάχος
Τεχνικός video : Σπύρος Σκόρδος
Αφίσα – Πρόγραμμα: Φιλένη Λοράνδου
Βοηθός παραγωγής – Φροντιστήριο: Πηνελόπη Μαμάλου
Κατασκευή κοστουμιών: Δήμητρα Κυπριώτη
Βοηθός παραγωγής: Μαίρη Τάρλα
Το ΔΗΠΕΘΕ ευχαριστεί την Ελευθερία Αράπογλου για τα σχέδια των κοστουμιών και την Θωμαίδα Κλίτσα για την πολύτιμη βοήθειά της.
Σημείωμα για την παράσταση
Η παράσταση με τίτλο «ΥΠΟΛΗΨΗ» συντίθεται από δύο διηγήματα του συγγραφέα από  τις «Κορφιάτικες ιστορίες» του. Την «Υπόληψη» και το «Αμάρτησε;». Πρόκειται για δύο  αδυσώπητα και κυνικά έργα. Σπαρακτικά πάνω στη θέση της γυναίκας, κριτικά απέναντι στην κοινωνία και παράλληλα βαθύτατα πολιτικά.      Στην  «Υπόληψη» η προσβολή της τιμής αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά σαν κοινωνική αδικία, ενώ στο «Αμάρτησε;»  ο ιερέας με τη στάση του υπερβαίνει  το εθιμικό δίκαιο της εποχής του.                                                                                                                                     Δεν μπορούμε να δούμε τις ιστορίες αποκομμένες από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο συμβαίνουν. Ένα κοινωνικό περιβάλλον που τοποθετεί χαμηλά την αξία της ζωής της γυναίκας συγκριτικά με αυτή του άνδρα.
Η διάθεση μας είναι να αναδείξουμε όλα αυτά τα  κυνικά στοιχεία των δύο διηγημάτων, όσο και τα βαθιά ποιητικά. Η οπτική μας ακροβατεί διαρκώς, ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό και τη μαγεία της ποίησης του ίδιου του συγγραφέα.