Ποιος είπε πως δεν υπάρχει διανόηση και μάλιστα αγωνιστική;

Απ’ την αρχή της επιβολής των «σωτήριων» μνημονίων αναρωτιόνταν κανείς που βρίσκεται η διανόηση της χώρας όλα αυτά τα χρόνια. Αν εξαιρέσουμε φυσικά εκείνο το… εμπνευσμένο κείμενο με τίτλο «Τολμήστε» των 32 που το είχαν υπογράψει, εξωθώντας τον Γιωργάκη να εφαρμόσει όσο μπορούσε πιο «σφιχτά» τα μέτρα των φιλάνθρωπων εταίρων, που σήμερα μετά την νεκροψία απεδείχθησαν δολοφονικά και που όμως συνεχίζονται να εφαρμόζονται ως σωτήρια…Με ευκαιρία την χρεοκοπία του εκδοτικού συγκροτήματος του Ψυχάρη, σημαντικό μέρος της εγχώριας διανόησης επιτέλους έκανε την εμφάνιση της αγωνιστικά, υπογράφοντας κείμενο σωτηρίας του.

Υπογράφουν κείμενο καλώντας την Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία απέναντι σε έναν ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό και να στηρίξουν – για όσον χρόνο απαιτεί η ρύθμιση των χρεών και των όποιων εκκρεμοτήτων – τη συνέχιση της έκδοσης των εφημερίδων «Το Βήμα» και «Τα Νέα», των Περιοδικών και της λειτουργίας του ραδιοφωνικού Σταθμού Βήμα FM, του ενημερωτικού πόρταλ in.gr και του πλήθους των ιντερνετικών σελίδων.

Θα συμφωνούσε κανείς αλλά με καθοριστικές αλλαγές στο κείμενό , πως τέτοιες δημοσιογραφικές φωνές, είναι προς το συμφέρον του συστήματος να ακούγονται! Ειδικά τώρα που η Ελλάδα «οσονούπω βγαίνει» στις πιάτσες του αγοραίου καπιταλισμού, χρειάζεται συνέχιση της γνωστής «πολυφωνίας» στη ίδια πάντα γραμμή του επταετούς επιθετικού, μονότονου μνημονιακού μονόλογου για… το καλό μας! Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε τις χρειάζεται η χώρα αυτές τις… αδέσμευτες, ακηδεμόνευτές γραφίδες, γιατί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός ευτύχισε στηριζόμενος σ’ αυτές και ιδού το σημερινό ηθικό και κοινωνικοπολιτικό αποτέλεσμα…

Συγκινητική και η αναφορά που κάνουν οι υπογράφοντες, στους πάσης φύσεως και ειδικότητας εργαζόμενους οι οποίοι πράγματι δοκιμάζονται από την εργοδοσία τους, επί μήνες τώρα με το μαρτύριο της συνεχούς στέρησης του μεροκάματου. Αυτή είναι η εργοδοσία που όπως δήλωσε στη βουλή ανερυθρίαστα , τα δάνεια τα έπαιρνε με αέρα κοπανιστό ως εγγύηση και είναι σίγουρη πως και πάλι θα βγει καθαρή, κρατώντας ράμματα για πολλών επωνύμων την γούνα, που την πολιτική επάγγελμα λίαν προσοδοφόρο κατάντησαν… Αυτήν την εργοδοσία πρέπει να βοηθήσουμε να ξελασπώσει ισχυρίζονται οι υπογράφοντες, για χάρη της σωτηρίας του «ιστορικού δημοσιογραφικού οργανισμού». Ξελασπώνοντας τον προκειμένου να μας λασπώσει πιθανόν και πάλι με πρωτοσέλιδα του τύπου ότι εμείς ευθυνόμαστε δια την κρίση, διαβιώνοντας πάνω από τις δυνατότητες μας…

Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα εργοστάσιο της πρώην κραταιής ΒΙΟ.ΜΕ που έκλεισε πριν τεσσεράμισι χρόνια και έκτοτε διοικείται από την Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Οι αποφάσεις παίρνονται μέσα από αυτήν και γνωρίζοντας πως δεν μπορούν να παράγουν τα προϊόντα που παρήγαγαν πριν, λόγω του μεγάλου κόστους των πρώτων υλών που χρειάζονται, αποφάσισαν να φτιάξουν φυσικά καθαριστικά. Γι’ αυτούς τους αυτοδιαχειριζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ ή γι’ τους απολυμένους του τσιμεντάδικου της Χαλκίδας και άλλων εργοστασίων ή για την πονεμένη ιστορία των Σκουριών Χαλκιδικής, καμιά υπογραφή ευαίσθητου της διανόησης , δεν μπήκε κάτω από διαμαρτυρία για τους άνεργους , για το φυσικό περιβάλλον, για εργοστάσια ή επιχειρήσεις που κλείνουν.

Ίσως η απάντηση να είναι εύκολη, με τα «φυσικά καθαριστικά» των αυτοδιαχειριζόμενων της ΒΙΟΜΕ δεν είναι δυνατόν να ασχοληθεί αυτού του είδους η διανόηση… Άλλο τα πνευματικά «καθαριστικά» του ΔΟΛ και άλλο πράγμα τα καθαριστικά των απολυμένων της ΒΙΟΜΕ… Εντελώς άλλο η αγωνία για να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία του «οικοσυστήματος» του ΔΟΛ και αρκετά μπανάλ και ίσως… ύποπτος ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή του οικοσυστήματος με τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, του εδάφους και του υπεδάφους στις Σκουριές Χαλκιδικής… Η διανόηση που ήταν αγωνιστικά απούσα εφτά χρόνια από τα τεράστια προβλήματα της χώρας τώρα παρούσα για τη σωτηρία του ΔΟΛ! Πιθανόν να έχει άλλο μέτρο αξιολόγησης προτεραιοτήτων…

Και όπως λέει ο λαός μας: Άλλα τα μάτια του Λαγού και άλλα της…Κουκουβάγιας!