Για έξι μέρες από 24 με 29 αυτού του μήνα θα πραγματοποιηθεί ένα φεστιβάλ μουσικής με την επωνυμία Divertimenti in Corfu με πρωτοβουλία του δημάρχου της πόλης μας. Στην πράξη το φεστιβάλ αυτό θα το καλύψει πλήρως ένα εξαιρετικό μουσικό σύνολον από το Ισραήλ με εκτελέσεις κλασικών έργων γνωστών συνθετών , καθώς το έτερο μουσικό σχήμα θα δώσει μια και μόνο συναυλία από τις προγραμματισμένες έξη και αυτή θα δοθεί εκτός πόλης. Διαβάζοντας την αναγγελία του Divertimenti in Corfu, μούρθε στο μυαλό εκείνη η φωτογραφία από μια επίσκεψη στο μουσείο του στρατοπέδου του Μπούχενβαλντ δίπλα από το δάσος με τις οξιές, μια ανάσα από τη πόλη της Βαϊμάρης με ότι ιστορικά σημαίνει αυτό…
Μια ομάδα εβραίων κρατουμένων με όργανα παίζοντας, να προηγείται μιας κουστωδίας μελλοθανάτων που οδηγούνταν στα αναμμένα κρεματόρια των ναζί… Ανθρώπινα φαντάσματα μέσα στα ριγέ του στρατοπέδου «κοστούμια» τους, με τα σκελετωμένα τους δάκτυλα να προσπαθούν να αποδώσουν τα κατά παραγγελία από τα SS μουσικά κομμάτια μιας κατ’ ουσίας νεκρώσιμης ακολουθίας με βαλς του Στράους… Από σαδιστική παράδοση χαρούμενα μουσικά κομμάτια παράγγελναν πάντα οι αξιωματούχοι, για να συνοδεύουν τους νεκροζώντανους στο δρόμο προς τα κρεματόρια των ναζιστικών καθαρμάτων…
Στις 24 αυτού του μήνα τα δάκτυλα των Ισραηλινών εκτελεστών κλασικών μουσικών έργων στο φεστιβάλ Divertimenti in Corfu θα διατρέχουν επιδέξια τα πλήκτρα και θα εγκλωβίζουν χορδές αποδίδοντας θαυμάσια τους θείους μουσικούς φθόγγους, προσφέροντας ακουστική και ψυχική τέρψη στους φιλόμουσους ακροατές τους! Ατυχώς όμως οι μελλοθάνατοι της Γάζας αλλά και οι χιλιάδες δολοφονημένοι νεκροί της, δεν είχαν και δεν έχουν την ευκαιρία να συνοδευτούν από μια μουσική κομπανία όπως εκείνοι οι άλλοι του Μπούχενβαντ , του Άουσβιτς , του Μπικερνάου και των άλλων κολαστηρίων… Μια σφαγή Παλαιστινίων αμάχων που ξεκίνησε πολύ πριν και από την γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε στα Παλαιστινιακά στρατόπεδα, Σάμπρα και Σατίλα πριν 33 χρόνια (15-17 Σεπτεμβρίου 82) και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα…
Πολλοί θα πουν ότι το κείμενο τούτο είναι αδόκιμο και πως η μουσική είναι πάνω από μίση και έχθρες που χωρίζουν λαούς και πως αυτό το θείο εργαλείο αντιθέτως αμβλύνει και εξημερώνει πάθη. Ιστορικά έχει αποδειχθεί πως σπουδαία κλασικά έργα όπως η «Ωδή στη Χαρά» χρησιμοποιήθηκε στη ναζιστική Γερμανία και στην Ιαπωνία σε ναζιστικές τελετές! Επίσης ως εθνικός ύμνος στη ρατσιστική Ροδεσία, καθώς και σε πλείστες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής σαν εμβατήριο σε εθνικιστικές τελετές…
Ο διακεκριμένος Αργεντινός μουσικολόγος Έστεμπαν Μπουχ στο έργο του « Ο Μπετόβεν και η 9η Συμφωνία – Μια πολιτική ιστορία», αναρωτιέται σύμφωνα πάντα με το στίχο του Σίλερ, αν θα μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να γίνουν αδέλφια, καταλήγοντας στη διαπίστωση ότι : «Είτε η μουσική γλώσσα δεν έχει ηθική, είτε εκφράζει μια ηθική που συμπεριλαμβάνει τους τυράννους»! Εγώ ταπεινά θα πρόσθετα πως μπορούν περίτρανα και χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο οι τύραννοι και σήμερα να την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και υπό την αιγίδα αρχόντων των πόλεων τους, υπό το κάλυμμα του πρεσβευτή καλής θέλησης προκειμένου με τους ήχους της να σκεπάζουν βόγκους και κλαυθμούς θυμάτων τους…
Εκτός και εάν το πρόγραμμα που θα εκτελέσει το ισραηλινό μουσικό σύνολον το αφιερώσουν οι μουσικοί εκτελεστές και ο Δήμαρχος της πόλης μας στα χιλιάδες δολοφονημένα θύματα της λωρίδας της Γάζας και όχι μόνο…
Τελευταία σχόλια