Βαριά πένθιμη σκια, πόνος βουβός κι ασίγαστος στο «τελευταίο αντίο» της Μαρίας…
Η πιο δύσκολη στιγμή της τραγωδίας, που συγκλόνισε σύμπασα την (και) αθλητική κοινωνία του νησιού, παίχτηκε την Παρασκευή (18/11) το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Υ.Θ. Βλαχερνών, στη Γαρίτσα. Με την (άλλοτε αθλήτρια του μπάσκετ, στη Σχερία) Μαρία Στεφάνου- Κατσαρού να οδηγείται, ντυμένη νυφούλα, γαλήνια κι όμορφη, στην τελευταία κατοικία της, μετά τον ξαφνικό και πρώιμο χαμό της το μεσημέρι της Τετάρτης (16/11), σε ηλικία 34 ετών. Προδομένη από πρόβλημα που εμφανίστηκε στον πνεύμονα (μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Νοσοκομείο, όπου κι εργαζόταν – νοσηλεύτρια στο Καρδιολογικό) κι ενώ είχε προηγηθεί γενναία, πολευτής αντίσταση στην επάρατη, την οποία και φαινόταν να έχει αφήσει πίσω.
Τραγική φιγούρα, ανάμεσα στους εκατοντάδες οικείους, συγγενείς και φίλους (το κοιμητήριο της Γαρίτσας «βούλιαξε» από πολλές εκατοντάδες κόσμου, που έκλεισαν έως και το δρόμο δεκάδες μέτρα έξωθεν) ο σύζυγός της, Σπύρος Κατσαρός.
Ο ποδοσφαιριστής του ΑΟ Κοντοκαλίου και, παράλληλα, άσος της ομάδας χάντμπολ του Φαίακα, εμφανώς καταβεβλημένος απ’ το φευγιό της πολυαγαπημένης του Μαρίας, είχε φροντίσει, λίγες ώρες πριν να σπάσει τη σιωπή του, μέσα από ένα λιτό, πλην τόσο χαρακτηριστικό, μήνυμά του στα social media: «Καλό ταξίδι, αστέρι μου, στη γειτονιά των αγγέλων… Ξέρω ότι θα μας προσέχεις όλους… Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ… Γιατί, όμως;»
Έχοντας, από την πρώτη στιγμή δίπλα του, του στενούς του φίλους (και) από το χώρο του αθλητισμού (Πελάης, Παππάς, Κουλούρης και πόσοι άλλοι), αλλά και από την υπηρεσία του (αστυνομικός). Ένας χώρος, ο αθλητικός, που το τελευταίο διήμερο συνέχισε να «σπάει» με ανακοινώσεις (Φαίακας, Κοντόκαλι, Βολίδα, Σιναράδες, Αστέρας Πετριτή κ.λπ.) και μηνύματα πόνου και ειλικρινούς συμπαράστασης.
Σημειώνουμε ότι από πλευράς Φαίακα, πληροφορίες αναφέρουν πως εκφράστηκε η σκέψη αιτήματος για αναβολή του αγώνα με τον Αρχέλαο Κατερίνης, την Κυριακή (20/11) για το Πρωτάθλημα της Α2. Κάτι, όμως, που φέρεται να μην αποδέχτηκε ο Σπύρος (όπως και την εξασφάλιση άδειας απ’ την υπηρεσία του). Δύναμη και κουράγιο, αδελφέ… Δύναμη και κουράγιο…
Τελευταία σχόλια