Όπως αναφέρει στο δελτίο τύπου της η βουλευτής:
Σε ό, τι αφορά τα Συμβούλια Ιδρυμάτων η κ. Βάκη σημείωσε ότι, μετά από όλο αυτό το διάστημα, «εμένα μου θυμίζουν κάτι που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου για τον στρατηγό Γρίβα. Είχε πει, λοιπόν, το εξής: “Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος”».
Απαντώντας στις αναφορές της αντιπολίτευσης περί απολυταρχισμού η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε: «Απολυταρχισμός να σας θυμίσω ήταν το “μαύρο” που ρίξατε στην δημόσια τηλεόραση». Επίσης υπενθύμισε τις «δυόμισι χιλιάδες απολύσεις και την εν μια νυκτί πραξικοπηματικά κατάργηση ειδικοτήτων της τεχνικής εκπαίδευσης», επισημαίνοντας ότι «την άλλη μέρα όλα αυτά έγιναν ειδικότητες των ιδιωτικών ΙΕΚ», καθώς και «τις προληπτικές επιστρατεύσεις συναδέλφων μας απεργών στη μέση εκπαίδευση». «Να θυμίσουμε λίγο που σέρνατε ανήλικα παιδιά μαθητές στους εισαγγελείς;», πρόσθεσε. «Αυτή είναι η διαφορά μας, συνάδελφοι, η αξιακή, διότι είναι άλλο ο πελάτης και άλλο ο πολίτης. Είναι τεράστια η διαφορά», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το πλήρες κείμενο της δευτερολογίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι περασμένη η ώρα. Φτάνουμε στο τέλος μιας μεγάλης διαδικασίας, όπου η συζήτηση ήταν αρκετά γόνιμη, μολονότι πολλές φορές ευτελίστηκε –θα έρθω σε αυτό αργότερα- δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να απαντήσω στις αιτιάσεις του κ. Δένδια για τις τροπολογίες που φέρουν τις υπογραφές μας και θα μιλήσω με την ιδιότητά μου της πανεπιστημιακής δασκάλας.
Εγώ όχι απλά δεν ντρέπομαι, αλλά αισθάνομαι υπερήφανη που υπέγραψα τις εν λόγω τροπολογίες και εξηγούμαι: Η πρώτη αφορά τα εκλεκτορικά. Τι σας πείραξε, ότι κατέβηκε τροπολογία; Ο τύπος είναι το πρόβλημα ή η ουσία; Για ποια εκλεκτορικά μιλάμε; Για τα εκλεκτορικά του νόμου Διαμαντοπούλου, τα οποία γίνονταν εν κρυπτώ και εν παραβύστω, μέσα σε ένα κουβούκλιο, καταργώντας την ικανότητα της ακαδημαϊκής κρίσης και ακυρώνοντας την;
Η κρίση είναι κάτι πολύ σοβαρό. Αξίζει το όνομά της και κυρούται ως τέτοια μόνο όταν τελείται δημόσια. Η κρίση έχει νόημα ως δημόσια διαβούλευση, η οποία γίνεται μέσα στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού τμήματος, το οποίο επίσης ήθελε να κυρώσει και να καταργήσει ο νόμος Διαμαντοπούλου, διότι μία ωραία πρωία θυμήθηκε ότι έπρεπε να αλλάξει -και αποφάσισε- το DNA των πανεπιστημίων, γράφοντας στα παλιά της τα υποδήματα τη γνώμη της ακαδημαϊκής κοινότητας και τη διαβούλευση της ακαδημαϊκής κοινότητας. Βλέπετε ότι οι νόμοι για τα πανεπιστήμια και οι αλλαγές στο DNA των πανεπιστημίων είναι αποφάσεις που εναπόκεινται στην πολιτική βούληση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου.
Αυτά τα εκλεκτορικά έτσι όπως ήταν –επαναλαμβάνω- σε ένα κουβούκλιο κυρώνοντας την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης, προσιδίαζαν μόνο σε ακαδημαϊκή λοβοτομή. Απαξίωναν και ευτέλιζαν απολύτως κάθε ακαδημαϊκή διαδικασία. Και αυτό επιτέλους πρέπει να αλλάξει.
Τώρα, οι καταλογισμοί του Πανεπιστημίου της Κρήτης: Είναι, τουλάχιστον, ντροπή να νομιμοποιούμε και να συμβάλουμε σε όλη αυτήν την προπαγάνδα που γίνεται από τις ναυαρχίδες και τις ακταιωρούς της παραπληροφόρησης εναντίον των πανεπιστημιακών που ευτελίζονται, λοιδορούνται, καταγγέλλονται καθημερινά ως διεφθαρμένοι, οκνηροί κ.λπ. από όλον αυτόν τον κίτρινο Τύπο και θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Είναι πάρα πολύ γνωστή ιστορία αυτή και -με συγχωρείτε- δεν αφορά τους δύο, τρεις, τον κ. Σταθάκη, τον οποίο αναφέρατε -ο οποίος, τότε, ειρήσθω εν παρόδω ήταν επίκουρος καθηγητής κι έτυχε ο άνθρωπος να είναι μέλος της Συγκλήτου- αφορά όλη την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου
της Κρήτης, αφορά τιμές και υπολήψεις εκλεκτών συναδέλφων μας που σπιλώθηκαν, που σύρθηκαν στα δικαστήρια –επ’ ευκαιρία έχουν αθωωθεί τρεις φορές- και αυτή η ιστορία θα πρέπει κάποτε να τελειώσει. Μια ιστορία που αφορά τι; Την καθ’ όλα νόμιμη χρήση πόρων του ειδικού λογαριασμού, προκειμένου να βελτιωθεί ένα αναχρονιστικό σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Τέλος, σχετικά με τα αδιάθετα κονδύλια -υπάρχει και αυτή η τροπολογία- των ειδικών λογαριασμών, τα οποία ανακαλύπτουν λειτουργικές ανάγκες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και ξέρετε γιατί; Για να μπει επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το αίσχος που λέγεται outsourcing, ήτοι εργολαβίες, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι.
Να σας θυμίσω, δε -γιατί μας κουνάτε το δάκτυλο τώρα ότι δεν κάνουμε κανέναν διορισμό, λες κι εσείς κάνατε όταν είχατε ρίξει στον Καιάδα πόσους διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστη
μίων, αν θυμάστε- ότι αυτές οι απολύσεις ήταν κι ένα πρόσχημα για να γίνουν τα πανεπιστήμια πεδίον δόξης λαμπρό εταιρειών κι εργολάβων. Ας μπει, λοιπόν, ένα τέλος. Και να θυμίσω κι ένα όνομα, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία: Κωνσταντίνα Κούνεβα. Λοιπόν, αυτά για τις τροπολογίες. Για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα.
Θέλω, επίσης, να φύγω λίγο από το πνεύμα και από το γράμμα του νόμου για το οποίο μίλησα χθες και να πω το εξής, ότι ακούστηκαν πολλά ευτράπελα σε αυτήν την Αίθουσα και είναι τουλάχιστον θλιβερό να επιδίδεσθε, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, σε ένα παραλήρημα κινδυνολογίας και κατατρομοκράτησης.
Τρομοκρατείτε σήμερα από το βήμα μια ολόκληρη κοινωνία, την οποία εσείς διαλύσατε. Έχετε το θράσος να εγκαλείτε αυτήν την Κυβέρνηση για απολυταρχισμό. Για Βόρεια Κορέα μας είπατε, ότι είμαστε απολυταρχικοί, ότι σήμερα τα κανάλια έδειχναν τον Πρωθυπουργό μεσούσης της απεργίας κ.λπ.
Μάλιστα -να το πούμε και αυτό- κάποιος συνάδελφος τόλμησε να πει ότι προπηλάκισαν κάποιοι βουλευτή της Ν.Δ. στην Επιτροπή Οικονομικών Κοινωνικών Υποθέσεων που συνεδρίαζε, διότι θύμισε την επέτειο σήμερα της Marfin. Να σας θυμίσω ότι όλες οι δυνάμεις οι πολιτικές του συνταγματικού τόξου εξέφρασαν τα συλλυπητήρια. Δεν τίθεται θέμα και δεν καταλαβαίνω ποιο ήταν το συμπέρασμα και ποιο ήταν το υπονοούμενο.
Μήπως, πάλι, θέλετε να επαναλάβετε την προσφιλή σας θεωρία των δύο άκρων, σώνει και ντε η Αριστερά πρέπει να εξισώνεται με τους τρομοκράτες; Κοιτάξτε, μετά τον εμφύλιο στο μετεμφυλιακό, μεταπολεμικό κράτος οι Αριστεροί ήταν τα «κομμούνια» και οι «κατσαπλιάδες». Αίφνης, τώρα, έγιναν οι τρομοκράτες.
Σταματήστε, εν πάση περιπτώσει, να διαβάζετε Ψυχάρη. Σταματήστε να διαβάζετε λίγο όλες τις ναυαρχίδες της διαπλοκής και διαβάστε και κάτι πιο ουσιαστικό.
Τώρα για τον απολυταρχισμό, λίγο, επειδή έχουμε διαφορετικές σημάνσεις όρων. Ποιον απολυταρχισμό; Εγώ απολυταρχισμό βλέπω μόνο στα κανάλια της διαπλοκής, τα οποία τόσα χρόνια λειτουργούσαν σε καθεστώς παρανομίας και εντεταλμένης υπηρεσίας στην προπαγάνδα.
Απολυταρχισμός να σας θυμίσω ήταν το «μαύρο» που ρίξατε στην δημόσια τηλεόραση.
Και κάτι άλλο, επειδή για εσάς η μετάβαση στην Αντιπολίτευση ισοδυναμεί με παρθενορραφή, να θυμίσουμε λίγο δυόμισι χιλιάδες απολύσεις και εν μια νυκτί πραξικοπηματικά κατάργηση ειδικοτήτων της τεχνικής εκπαίδευσης. Αθώα; Όχι βέβαια, διότι την άλλη μέρα όλα αυτά έγιναν ειδικότητες των ιδιωτικών ΙΕΚ. Αυτή είναι η διαφορά μας, συνάδελφοι, η αξιακή, διότι είναι άλλο ο πελάτης και άλλο ο πολίτης. Είναι τεράστια η διαφορά.
Να θυμίσουμε και λίγο τις προληπτικές επιστρατεύσεις συναδέλφων μας απεργών στη μέση εκπαίδευση; Διότι, βεβαίως, η απεργία είχε πάψει να είναι δικαίωμα.
Να θυμίσουμε λίγο που σέρνατε ανήλικα παιδιά μαθητές στους εισαγγελείς; Πρέπει ο εισαγγελέας να υποκαταστήσει τον δάσκαλο; Αυτή είναι η αριστεία που ευαγγελίζεστε;
Να θυμίσουμε κιόλας ότι σέρνατε στους εισαγγελείς μέλη Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγων Πανεπιστημίου, διότι ετόλμησαν να κάνουν παράσταση διαμαρτυρίας -λες και είναι χούλιγκαν οι συνάδελφοί μας οι πανεπιστημιακοί- εναντίον του νόμου Διαμαντοπούλου;
Το μόνο που θέλω να πω -ήθελα να πω και άλλα- για όλη αυτήν την κινδυνολογία που κάνατε από το Βήμα του Κοινοβουλίου περί διαπραγμάτευσης και ότι η διαπραγμάτευση θα αποτύχει και ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει και την γνωστή παραφιλολογία και κινδυνολογία είναι να σταματήσετε να τρομοκρατείτε τον κόσμο.
Να θυμίσω και κάτι στους συναδέλφους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ότι είναι ντροπιαστική η συμπεριφορά σας απέναντι στην διαπραγμάτευση της ελληνικής Κυβέρνησης με τους Θεσμούς. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη άλλωστε είναι πλήρως απομονωμένη στους κόλπους του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Δεν το λέω εγώ, το λένε ανώτεροι αξιωματούχοι του ευρωσοσιαλιστικού κόμματος.
Να σας θυμίσω και ένα άλλο όνομα, Τζιάνι Πιτέλα, ο οποίος κατακεραύνωσε την στάση των θεσμών έναντι της ελληνικής Κυβέρνησης και διερωτάται σε ποια Ευρώπη ζούμε.
Εσείς έχετε αποφασίσει, συνάδελφοι, με ποιους είστε; Είστε με μια καθημαγμένη κοινωνία που προσπαθεί να ορθοποδήσει και να σταθεί στα πόδια της ή μήπως είστε με τους οπαδούς, τους θιασώτες της λιτότητας και μιας Ευρώπης που παραπαίει μεταξύ λιτότητας, ύφεσης και εσχάτως φασισμού;
Και τελειώνω μόνο με ένα σχόλιο. Θα κάνω ένα σχόλιο για τα Συμβούλια Ιδρύματος, γιατί και γι’ αυτά έγινε πάρα πολύς λόγος. Κοιτάξτε έχουμε εξαντλήσει το θέμα. Δεν υπονομεύει κανείς μέλη, ορισμένα μέλη τους είναι εκλεκτοί συ
νάδελφοι των Συμβουλίων Ιδρυμάτων. Τα ίδια αυτοαπονομιμοποιήθηκαν με τις πράξεις και τις πρακτικές τους.
Να σας πω, μετά από όλη αυτήν την τετραετία -σε λίγο- των Συμβουλίων Ιδρύματος εμένα μου θυμίζουν κάτι που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου για τον στρατηγό Γρίβα. Είχε πει, λοιπόν, το εξής: «Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος». Αυτά είναι τα Συμβούλια Ιδρύματος, συνάδελφοι.
Τελευταία σχόλια