Οι λόγοι της πολυσέλιδης προσφυγής συνοψίζονται στα εξής:
1/ Αναρμοδιότητα του οργάνου (για μια από τις εκδοθείσες πράξεις). Συνεπώς τίθεται ζήτημα παραδεκτού της εκδόσεως, αναρμοδιότητας του οργάνου, ακύρου και ανυπόστατου της πράξεως αυτής.
2/ Προσβολή του δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτό προστατεύεται από το Σύνταγμα, το ευρωενωσιακό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο.
Α) Η παραχώρηση της διαχείρισης και εκμετάλλευση των περιφερειακών αεροδρομίων για 42 χρόνια στην κοινοπραξία Fraport – Slentel παραβιάζει την συνταγματική προστασία των δημοσίων ιδιοχρήστων πραγμάτων, τα οποία βρίσκονται εντός των αερολιμένων, επί των οποίων η μεταβίβαση κυριότητας αλλά και η μακροχρόνια παραχώρηση δικαιωμάτων διαχείρισης και εκμετάλλευσης είναι ανεπίτρεπτη.
Β) Το ίδιο ισχύει και για τους αερολιμένες συνολικά ως συστήματα δημοσίων ιδιοχρήστων πραγμάτων.
Γ) Η, για 42 χρόνια, παραχώρηση στον επενδυτή –και μάλιστα σε μια μόνο κοινοπραξία- της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των περιφερειακών αεροδρομίων συνιστά υποβάθμιση, αλλοίωση και άρση του δημοσίου σκοπού και της δημόσιας περιουσίας της αερομεταφοράς εμπορευμάτων και επιβατών, έναντι του καθαρά κερδοσκοπικού χαρακτήρα που θα αποκτήσει η αερομεταφορά. Επιπλέον οι συμβάσεις παραχώρησης, δεν περιέχουν όρους ελέγχου από το Δημόσιο επί του επενδυτή για τη παροχή της δημόσιας υπηρεσίας.
3/ Παραβίαση του ενωσιακού δικαίου του ανταγωνισμού και ειδικότερα:
Α) Η συμπερίληψη της εταιρείας Lufthansa στο μετοχικό κεφάλαιο της επιλεχθείσας κοινοπραξίας Fraport-Slentel είναι ασύμβατη, σύμφωνα με τους ευρωενωσιακούς και διεθνείς κανόνες περί διαφάνειας, αμεροληψίας και ελεύθερου ανταγωνισμού, με τη λειτουργία της Lufthansa ως επενδυτικού συμβούλου του ελληνικού Δημοσίου στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων.
Β) Οι προσβαλλόμενες πράξεις παραβιάζουν γενικότερα το δίκαιο του ανταγωνισμού.
Τέλος με την αίτηση ακυρώσεως τίθεται και ζήτημα ενδεχόμενης παραπομπής της παρούσας υπόθεσης στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τελευταία σχόλια