Το κείμενο της κ. Βάκη:
Σε εμάς έλαχε να γίνουμε το πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού. Εμάς επέλεξε τώρα η ιστορία να γίνουμε η πρωτοπορία της αντίστασης στα μετα-νεωτερικά πραξικοπήματα της κατ’ ευφημισμόν Ευρώπης που δεν χρειάζονται ερπύστριες και εκτελέσεις, βασανιστήρια και τόπους εξορίας. Αρκεί μια ελίτ διορισμένων τεχνοκρατών με ιστορική αμνησία και κανέναν θεσμικό ρόλο για να καταδικάσει έναν λαό σε ασφυξία, να τον απειλεί με αφανισμό, να εκβιάζει και να ταπεινώνει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, να στέλνει τελεσίγραφα και σε αγαστή συνέργεια με τους εγχώριους συνεργάτες της να κουρελιάζει την λαϊκή βούληση και να εκτοξεύει ρίπους μίσους και φόβου.
Η Ευρώπη που θέλουν να μείνουν διακαώς οι διαπρύσιοι κήρυκες της μνημονιακής Ελλάδας, οι ιεροφάντες της λιτότητας και της «κρίσης ως ευκαιρίας», οι φερέλπιδες «ευρωπαϊστές» του συνταγματικού τόξου που έκαναν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο και τολμούν να δίνουν μαθήματα συνταγματικότητας, εξέπεσε σε ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού και αυταρχισμού, σε νεκροθάφτη της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, σε μήτρα της ακροδεξιάς και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Η Ευρώπη σήμερα είναι ο Κρόνος που τρώει τις αξίες που γέννησε.
Το μεγάλο μάθημα που μας έδωσαν οι τελευταίες εξελίξεις είναι ότι νεοφιλελευθερισμός και δημοκρατία είναι αντίφαση εν τοις όροις. Νεοφιλελευθερισμός comme il faut δεν υπάρχει. Το θηρίο θέλει αίμα και δεν εξημερώνεται από έννοιες και πρακτικές όπως «συναίνεση», «διαβούλευση», «λαϊκή κυριαρχία», τουτέστιν, τη μεγάλη κληρονομιά και την εννοιολογική εργαλειοθήκη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που είναι σαρξ εκ της σαρκός του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Νεοφιλελευθερισμός και συναίνεση είναι οξύμωρον. Ποιός θα συναινούσε, όσον αφορά τα τελευταία επεισόδια παρόξυνσης αυταρχισμού των ευρωπαίων «Σάυλοκ», στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων; Στην κατάργηση του ΕΚΑΣ και του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης; Πόσο «ευρωπαϊκό» είναι το ΔΝΤ εντός Ευρώπης που καταστρατηγεί το ευρωπαϊκό Δίκαιο και εγκαινιάζει την τραπεζοκρατία; Πόσο ευρωπαϊκή είναι η επίκληση της βιωσιμότητας του χρέους που έκανε τον βίο αβίωτο; Ποιός θα έλεγε «ναι» στην εκτόξευση του Φ.Π.Α στον τουρισμό και στην σίτιση; Μόνο μέσω της έμπρακτης κατάλυσης της δημοκρατίας και της εγκαθίδρυσης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης μπορεί να άρχει ο νεοφιλελευθερισμός. Νεοφιλελευθερισμός και μετα-νεωτερικό πραξικόπημα είναι συνώνυμα. Μόνο μέσω της πλήρους παραποίησης της πραγματικότητας, δηλαδή της προπαγάνδας και της ασύδοτης τρομοκράτησης ενός ήδη εξουθενωμένου και απελπισμένου λαού, μπορεί να επιτελέσει την ανθρωποβόρο αποστολή του.
Ο Ζ.Ζ. Ρουσσώ έγραφε ότι αν θέλεις πολίτες, διαπαιδαγώγησε παιδιά. Τις ουρές στα ΑΤΜ της Ελλάδας τις δημιούργησαν τα μονότονα επαναλαμβανόμενα κηρύγματα φόβου και τρόμου από το βήμα της Βουλής της αντιπολίτευσης, οι εμμονικές αναφορές του Σαμαρά στα «βράχια» που πάει να ρίξει η κυβέρνηση τη χώρα, το αναπόδραστο bankrun, η «Μικρασιατική καταστροφή» του golden boy της ΕΡΤ και του Μπόμπολα που τολμά από το βήμα του κοινοβουλίου με περισσό θράσος να χαρακτηρίζει τους αγωνιστές της Αριστεράς ανεπάγγελτους και την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης «αργόσχολη». Χθες βράδυ, η ελληνική Βουλή έγινε εργαστήρι προπαγάνδας και διαστροφής της γλώσσας. Το δημοψήφισμα ταυτίστηκε δια στόματος Σαμαρά με πραξικόπημα. Είναι πραξικόπημα η λαϊκή ετυμηγορία ενώ δημοκρατία είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή μνημονίων ερήμην του λαού και αποκλειστικά μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Είναι πραξικόπημα το δημοψήφισμα ενώ δεν είναι τα τελεσίγραφα και το “take it or leave it” των δανειστών. Η Γαλλία έχει δικαίωμα να διενεργεί δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα, ο αγγλικός λαός μπορεί να αποφασίζει για την έξοδο από την Ε.Ε ή για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας αλλά όχι η Ελλάδα.
Στους πέντε μήνες διακυβέρνησής του, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα κατορθώνοντας ταυτόχρονα να διαπραγματεύεται, να κυβερνά, να νομοθετεί αλλά κυρίως να διαψεύδει το σενάριο της αριστερής παρένθεσης που απεργάζονταν οι διεθνείς νεοφιλελεύθερες ελίτ και η «τρόικα εσωτερικού». Ναι, έγιναν λάθη. Υπερτιμήθηκε η δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τα «θεσμικά» τερατουργήματα. Ναι, επενδύθηκε χρόνος με αποτέλεσμα η διαπραγμάτευση να φαντάζει ενίοτε η «Μόσχα» στις «τρεις αδερφές» του Τσέχωφ ή οι ήρωες του Μπέκετ που περιμένουν τον Γκοντό. «Που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό;» θα διερωτώνται πολλοί. Τούτο το καραβάκι όμως που πλέει σε μανιασμένα αχαρτογράφητα
νερά έδωσε ένα μεγάλο μάθημα υπερηφάνειας και δημοκρατίας.
Τις επόμενες μέρες στην Ελλάδα θα γραφτεί η ιστορία των ταξικών αγώνων στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Από την αντίστασή μας εξαρτάται όχι μόνο το μέλλον του ελληνικού λαού αλλά και των λαών της Ευρώπης.
Η ιστορία αυτού του τόπου γράφτηκε με πράξεις πολιτικής ανυπακοής. Γράφτηκε με μεγάλα «όχι». Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος της. Και αν ο μεγάλος αντίπαλος είναι ο φόβος, ο φόβος για τις στρόφιγγες που ανοιγοκλείνουν, φόβος για τα ΑΤΜ που «στέρεψαν», τα capital controls που έρχονται, υπάρχει κάτι αστείρευτο: το δημοκρατικό μας φρόνημα και η αξιοπρέπειά μας.
Τελευταία σχόλια