Η βασική αιτία ήταν, βέβαια, το λουκέτο στην ΕΡΤ με το οποίο η «δημοκρατική» κυβέρνηση του διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα ραδιοτηλεοπτικό μόρφωμα εξαιρετικά μικρό και απολύτως ελεγχόμενο από τους ίδιους, δίνοντας (μεταξύ άλλων) το φιλέτο του ψηφιακού φάσματος εκπομπής στην κοινοπραξία των μεγάλων καναλαρχών και εθνικών εργολάβων…
Η λίστα δόθηκε στη δημοσιότητα από την οργάνωση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (JSF), έγκυρου και ανεξάρτητου διεθνούς παρατηρητηρίου του Τύπου.
Στην 99η θέση, λοιπόν! Και χωρίς καν να «προλάβουν» οι JSF να συμπεριλάβουν στις ελληνικές αμαρτίες τα δύο τελευταία περιστατικά τα οποία, με απόσταση μερικών μόνο ημερών, αποδεικνύουν τη ζοφερή κατάσταση στην οποία οδηγείται η ενημέρωση στην οποία «ελευθερία» επιδιώκεται να έχουν μόνο οι… «ενσωματωμένοι» -στο σύστημα- ρεπόρτερ…
Η Πόπη Χριστοδουλίδου, επί δεκαετίες ναυτιλιακή ρεπόρτερ και μέλος του Γ.Σ. της ΠΟΕΣΥ, απειλείται με ποινική δίωξη επειδή, κατά τη στρατιωτική δικαιοσύνη, αποκάλυψε στρατιωτικά μυστικά!
Ποιο ήταν το «παράπτωμά» της; Αποκάλυψε ότι άνδρες των ειδικών δυνάμεων του λιμενικού σώματος εντέλλονται παράτυπα να φυλάξουν στόχους εκτός λιμενικής ζώνης. Και πως το αποδείκνυε αυτό; Δημοσιεύοντας στην ιστοσελίδα που διατηρεί, το σχετικό… Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης! Ναι, διώκεται για δημοσίευση του πλέον δημόσιου εγγράφου του ελληνικού δημοσίου, του ΦΕΚ…
Διώκεται επειδή ορισμένοι υψηλόβαθμοι, προφανώς ενοχλήθηκαν από τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης και επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν την έμπειρη δημοσιογράφο απειλώντας την ότι αν δεν «κατεβάσει» από το ιστολόγιό της την ανάρτηση, τότε απειλείται με φυλάκιση! (Τόση γνώση έχουν αυτοί οι κύριοι για τη δύναμη της δημοσιότητας και θεωρούσαν ότι κάτι που «ανεβαίνει» στο διαδίκτυο, αν μετά από μερικές ημέρες «κατέβει», εξαφανίζεται. Αμ δε…)
Το θέμα, αν και έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση όλων των ενώσεων του Τύπου στη χώρα μας, «θάφτηκε» από τα κεντρικά τηλεοπτικά ΜΜΕ. Ωστόσο, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, η επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου «χτύπησε» το (έκπληκτο, μάλλον, για την εξέλιξη) Mega Channel.
Πρωτοδίκης της Κω, σε μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα δικαστική παρέμβαση, «απαγόρευσε» από τον τηλεοπτικό σταθμό να προβάλλει εκπομπή του Στ. Θεοδωράκη για τους θανάτους μεταναστών στο Φαρμακονήσι, επειδή –άκουσον, άκουσον!- διεξάγει ανάκριση και η έρευνα που πραγματοποιεί ανεξάρτητα από τη Δικαιοσύνη η εκπομπή, μπορεί να βλάψει την ανακριτική διαδικασία! (Οι μεγαλύτερες αποκαλύψεις για σκάνδαλα, ίντριγκες, δολοφονίες, μεγάλες εν γένει υποθέσεις παγκοσμίως έγιναν ως επι το πλείστον από δημοσιογράφους για να σπεύσει εν συνεχεία η Δικαιοσύνη να χρησιμοποιήσει τα δημοσιογραφικά ευρήματα και να αποδώσει ευθύνες υπό την πίεση των αποκαλύψεων. Τρανό παράδειγμα στη χώρα μας, η υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη).
Ο κατάλογος των παραδειγμάτων που φέρνουν τη χώρα μας να κατρακυλήσει από πέρσι, 14 θέσεις στην κατάταξη της ελευθερίας του Τύπου, μεγάλος: παρακολουθήσεις ρεπόρτερ από την Αστυνομία και συνομιλίες με μέλη της επιτροπής αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές να περιλαμβάνονται mot-a-mot σε δικογραφίες, περιοδικά να δέχονται αγωγές εκατομμυρίων για τις καταγγελίες περί λαθρεμπορίου καυσίμων, όταν αυτές γίνονται από φίλους πρωθυπουργών, απειλές κατά δημοσιογράφων από «μαύρους» ακροδεξιούς κύκλους, γκαζάκια κάτω από τα σπίτια τους, χλευασμός και έμμεσες απειλές από πρωθυπουργικούς συμβούλους που δηλώνουν και αυτοί δημοσιογράφοι…
Δυστυχώς, μεγάλο μέρος της παραγόμενης δημοσιογραφικής εργασίας στα media της Ελλάδας, ίσως και να δικαιολογεί το –γνωστό- σύνθημα περί αλητών δημοσιογράφων κλπ.
Από την άλλη πλευρά, για όποιον ακόμα επιθυμεί ή προσπαθεί να κάνει αξιοπρεπώς τη δουλειά του, οι κίνδυνοι χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται. Ανίσχυρα media στα χέρια άσχετων ανθρώπων, ή ισχυρά media στα χέρια εμπλεκόμενων ή μετεχόντων στην εξουσία. Διαπλεκόμενων ή, απλά, χωρίς συναίσθηση για την ευθύνη του Τύπου.
Media που έχουν όλη την καλή πρόθεση να ασκήσουν το λειτούργημα του δημοσιογράφου, ωστόσο, είναι οικονομικά ανίσχυρα μπροστά ακόμα και σε μία απλή μήνυση ενός καταγγελλόμενου που έχει την εξουσία και το χρήμα να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία της Δικαιοσύνης με στρατούς δικηγόρων και ορυμαγδό αγωγών, απειλώντας με οικονομική εξόντωση τόσο το μέσο όσο και το δημοσιογράφο.
Media χωρίς τη στοιχειώδη οικονομική δυνατότητα στήριξης μίας έρευνας ή ενός σοβαρού ρεπορτάζ με μία στοιχειωδώς στελεχωμένη ομάδα (νομικό σύμβουλο, εμπειρογνώμονες και ειδικούς, ερευνητές κλπ.).
Media χωρίς τη δυνατότητα να απασχολήσουν ακόμα και το ελάχιστο απαραίτητο προσωπικό με βάσει τις μίνιμουμ προδιαγραφές παραγωγής, διαχωρισμού αρμοδιοτήτων και τομέων ρεπορτάζ, διάρθρωσης και οργάνωσης. Με δημοσιογράφους που καλούνται να παραδώσουν μέσα σε ένα 24ωρο 5-10 θέματα ο καθένας για να «γεμίσει» μια σελίδα ή ένα δελτίο…
Και, φυσικά, μέσα σε ένα περιβάλλον που η πλειονότητα των media, κεντρικά και στην περιφέρεια, ανήκει σε οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα που ο μοναδικός στόχος που δεν έχουν (ή, καλύτερα, το μοναδικό που δεν θέλουν να κάνουν επ΄ ουδενί) είναι να ασκήσουν δημοσιογραφία, να κάνουν έρευνα, να προχωρήσουν σε αποκαλύψεις (εκτός και αν αυτές βλάπτουν τον… αντίπαλό τους).
Οι δημοσιογράφοι, συνήθως, μεταφέρουν τα μαντάτα τα οποία, φευ, όταν αφορούν αυτούς είναι τις περισσότερες φορές, μαύρα! Σε ένα περιβάλλον που ακόμα και το κίτρινο, τείνει να αντικατασταθεί από το μαύρο: είτε αυτό αναφέρεται στους τηλεοπτικούς δέκτες των δημόσιων μέσων, στη (μαύρη) προπαγάνδα, στις (μαύρες) επιδιώξεις, ή ακόμα και στην πολιτική άποψη μαύρης πολιτικής απόχρωσης…
Τελευταία σχόλια