Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η κερκυραϊκή κοινωνία αναζητάει σήμερα μια έξοδο κινδύνου προκειμένου να ξεφύγει από την παρακμή και το τέλμα στα οποία είναι εγκλωβισμένη.
Οι κερκυραίοι ίσως ποτέ δεν ανησυχήσαμε τόσο για την πορεία του τόπου μας και ποτέ δεν αισθανθήκαμε τόσο έντονη την ανάγκη να γίνει κάτι σημαντικό ώστε να σταματήσει ο κατήφορος που έχουμε πάρει.
Οι λακκούβες που καθημερινά πέφτουν τ΄ αυτοκίνητά μας, το νερό που μας λείπει ακόμη και το χειμώνα, το αρνητικό προνόμιο που έχουμε να πληρώνουμε διπλάσιο χαράτσι στη Δ.Ε.Η. από τους υπόλοιπους έλληνες, η πρωτιά που έχουμε στη βρωμιά και στα σκουπίδια, η θλιβερή εικόνα εγκατάλειψης της κερκυραϊκής υπαίθρου, η οικονομική δυσπραγία που μαστίζει τους μικρομεσαίους στο νησί, είναι μόνο μερικά από τα απλά προβλήματα της καθημερινότητας τα οποία υφιστάμεθα εξαιτίας και των δικών μας επιλογών.
Το σημαντικότερο όμως είναι η αδυναμία διατύπωσης μιας νέας αφήγησης για την Κέρκυρα αντάξιας του ένδοξου παρελθόντος της. Τότε που η Κέρκυρα όχι μόνο αποκαλούταν, αλλά και ήταν η Ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού. Τότε που η Κέρκυρα όντως ξεχώριζε διεθνώς για την απαράμιλλη φινέτσα, το λεπτό γούστο, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στους επισκέπτες της, την μοναδική μουσική, καλλιτεχνική και πολιτισμική της παρουσία. Πραγματικό στολίδι και καμάρι για όλη την Ελλάδα. Τότε που οι λίγο παλαιότεροι κερκυραίοι, όπου κι αν βρισκόμαστε, βιώναμε με υπερηφάνεια το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τον θαυμασμό που μας έδειχναν οι απανταχού του πλανήτη συνομιλητές μας και μόνο στο άκουσμα ότι καταγόμαστε από την Κέρκυρα!
Σήμερα το νέο όραμα απουσιάζει. Η ανάγκη διατύπωσής του μέσα από την σημερινή κρίση είναι έκδηλη. Το παλιό, φθαρμένο και παρακμιακό όμως αντιστέκεται σθεναρά. Έχει από καιρό τώρα κολλήσει σαν βδέλλα στο σώμα της Κέρκυρας και δεν λέει να ξεκολλήσει. Ξέρουμε καλά ότι θα τα δώσει όλα μέχρι τέλους, θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Στο χέρι μας όμως είναι ν΄ απαλλαγούμε από την παρουσία του. Αρκεί να μην αδρανήσουμε και να παραμερίσουμε έστω για λίγο τα χρόνια ελαττώματά μας, το πείσμα και την μισαλλοδοξία μας.
Η ενεργός συμμετοχή μας στο εγχείρημα είναι προϋπόθεση επιτυχίας.
Στο εσωτερικό της τοπικής κοινωνίας μέσα σ΄ ένα σκηνικό που αλλάζει, αναπτύσσονται ετερόκλητες δυνάμεις. Αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο πρόκλησης σύγχυσης στους πολίτες για τις αποφάσεις που οφείλουν να πάρουν. Αν η τοπική κοινωνία διχαστεί κι οδηγηθεί σε μια στείρα πόλωση Πράσινοι και Βένετοι, Μνημονιακοί και Αντιμνημονιακοί, Καλοί και Κακοί τότε μόνο χαμένη θα βγει. Ο τόπος έχει ανάγκη αξιοποίησης όλου του ανθρώπινου δυναμικού του, που μπορεί να προσφέρει. Η αντιπαράθεση μεταξύ του αποτυχημένου από τη μια που τα δίνει όλα για να κρατηθεί στην εξουσία και του ανορθολογικού από την άλλη που εκμεταλλεύεται το θυμό και την αγανάκτηση για να πάρει τη θέση του χωρίς όραμα και λύσεις, θα οδηγήσει σε αποκλεισμούς και νέο αδιέξοδο. Αυτό που χρειάζεται το νησί μας σήμερα είναι να βρει μια διέξοδο ώστε να βαδίσει σ΄ έναν άλλο δρόμο. Εκείνον της κοινής λογικής και του ρεαλισμού.
Ο βασικός στόχος πρέπει να είναι απλός και ξεκάθαρος. Η Κέρκυρα για ν΄ ανακάμψει πρέπει να βρει την χαμένη ταυτότητά της, να κερδίσει την παλιά της αίγλη και να βαδίσει στο μέλλον. Δεν χρειάζεται μια καλύτερη διαχείριση της μιζέριας της. Έχει ανάγκη την ανατροπή της σημερινής κατάστασης και αλλαγή πορείας.
Για να συμβεί αυτό απαιτείται επειγόντως να βρει την έξοδο κινδύνου που θα την βγάλει από το τέλμα και την απραξία. Προτού πνιγεί από ασφυξία…
*Δικηγόρος, περιφερειακός σύμβουλος- [email protected]
Τελευταία σχόλια