«Ατύχημα», «απευκταίο σενάριο», «εφιάλτης», «παράγοντας αστάθειας»… Είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που ακούμε από τους στυλοβάτες της συγκυβέρνησης για τις πρόωρες εκλογές, αν αυτές τελικά έρθουν λόγω μη εκλογής αύριο το μεσημέρι, Προέδρου της Δημοκρατίας. Ακόμα και για συνταγματική εκτροπή κάνουν λόγο οι ανεκδιήγητοι αυτοί πολιτικάντηδες, οι οποίοι έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας μας τα τελευταία έξι χρόνια με σωρεία πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, με ξεχείλωμα και ερμηνείες συνταγματικών διατάξεων, στα όρια του γελοίου.
Από την άλλη πλευρά, «δίνοντας ρέστα» το πολιτικό σύστημα –προεξάρχοντος του ίδιου του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά- έχει επιδοθεί σε μία απίστευτη κινδυνολογία, οι οποίες κάνουν το Νοστράδαμο να ωχριά μπροστά στα όσα οι ίδιοι καθημερινά εκστομίζουν…
Ίσως με τόσα που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, πολλά πράγματα να μας φαίνονται φυσιολογικά. Ωστόσο, για σκεφτείτε λίγο:
Που ξανακούστηκε Πρωθυπουργός να υπόσχεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, υπουργεία σε όσους ανεξάρτητους ή αντιπολιτευόμενους βουλευτές ψηφίσουν Σταύρο Δήμα ως συμβάλλοντες στη μεταρρύθμιση;
Που ξανακούστηκε κυβερνητικά στελέχη να διαρρέουν ότι θα προχωρήσουν ακόμα και σε αλλαγή του εκλογικού νόμου αν παραμείνουν στην κυβέρνηση, καταργώντας μερικώς το bonus των 50 εδρών και μειώνοντας το πλαφόν εισόδου κομμάτων στη Βουλή ώστε να πείσουν τη ΔΗΜΑΡ να αλλάξει γνώμη;
Που ξανακούστηκε η Δικαιοσύνη που κάνει μήνες ή και χρόνια για να ελέγξει οποιαδήποτε υπόθεση, σοβαρή ή όχι, να βγάζει πόρισμα μέσα σε τρεις ημέρες για την καταγγελία Χαϊκάλη και ΑΝΕΛ περί απόπειρας χρηματισμού, χωρίς καν να έχει γίνει επίσημη επεξεργασία και απομαγνητοφώνηση ΄του βίντεο και του ήχου που παρέδωσαν στις αρχές οι καταγγέλλοντες (και αυτό σκεφτείτε το ανεξάρτητα από την προσωπική γνώμη που έχετε σχηματίσει για το αν η καταγγελία ήταν σοβαρή ή όχι);
Που ξανακούστηκε να αποφυλακίζονται δύο χρυσαυγίτες βουλευτές μερικές ώρες πριν από την ψηφοφορία για τον ΠτΔ και, ω του θαύματος, λίγα 24ωρα μετά, οι δύο αποφυλακισθέντες να βλέπουν το φως το αληθινό και να ψηφίζουν Δήμα (και με τα δυο τους τα χέρια αν μπορούσαν!) αλλάζοντας 180 μοίρες σχετικά με όσα ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν είχαν ως πολιτική άποψη για την κυβέρνηση, τη Βουλή, τον ΠτΔ, τη Δημοκρατία;
Που ξανακούστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος (ο Γεωργιάδης) να κάνει ερώτηση στη Βουλή για έναν ιδιώτη ελεύθερο επαγγελματία (τον ηθοποιό Λαζόπουλο) αν έβγαλε 3 εκ. ευρώ από τις καταθέσεις του σε τράπεζα του εξωτερικού (ασχέτως αν δεν τίθεται θέμα νομιμότητας απόκτησης ή μετακίνησης των χρημάτων αυτών) επικαλούμενος blogger και με επιχείρημα ότι, επειδή υποστηρίζει την αξιωματική αντιπολίτευση, παίζει… παιχνίδι με τη σταθερότητα της χώρας (!!!);
Που ξανακούστηκε τα πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν λόγο για Bank Run και χρεοκοπία της χώρας αν αλλάξει η κυβέρνηση και να μην έχουν ακόμα κληθεί να δώσουν εξηγήσεις στη Δικαιοσύνη;
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για πολλές σελίδες να καταγράφουμε πράγματα απίστευτα που, δυστυχώς, μέσα στη λαίλαπα των εξελίξεων, τείνουν να μας φαίνονται φυσιολογικά, αποκτούμε όλο και περισσότερο συμπεριφορά μιθριδατισμού.
Ωστόσο, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι πολύ περισσότερο από τα μνημόνια, το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και του οικογενειακού μας εισοδήματος, της υποβάθμισης της ποιότητας της ζωής μας, της ανεργίας και της μείωσης μισθών και συντάξεων, το μεγαλύτερο πρόβλημα το οποίο όχι μόνο βιώνουμε αλλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε μπροστά μας με τεράστια δυσκολία για να το ανατρέψουμε, είναι η διάλυση σταθερών και κατακτήσεων αιώνων. Κατακτήσεων που έχει φέρει τόσο η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους αλλά και του πολιτισμού μας. Κατακτήσεων και σταθερών που οι πρόγονοί μας απέκτησαν με κόπο και, πολλές φορές, με αίμα…
Η σχέση, ενασχόληση και η άποψή μας για την πολιτική και τα κοινά, οι εργασιακές σχέσεις, το δικαίωμα στην εργασία και την αμοιβή, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, στον ελεύθερο χρόνο, στην οικογένεια, στην προστασία των αδυνάμων, των ηλικιωμένων, τα εργατικά και ασφαλιστικά κεκτημένα, η ποιότητα της ζωής, το δικαίωμα στην ξεκούραση, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, η ελευθερία της έκφρασης (η πραγματική, όχι η φαινομενική), η ασφάλεια απέναντι στον κίνδυνο μετατροπής του κράτους σε τύραννο, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και την υγεία… Η ανεξαρτησία του κράτους μας και το δικαίωμα να λαμβάνουμε εμείς τις αποφάσεις για το μέλλον μας… Ζητήματα τα οποία ίσως πλέον μας φαίνονται πολυτέλεια μπροστά στην καθημερινή αγωνία να υπάρχουν τα προς το ζειν. Ζητήματα η έκλειψη των οποίων, όμως, είναι αυτή που στην πραγματικότητα ακυρώνει τη δυνατότητα να ζούμε αξιοπρεπώς.
Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα των ημερών και, προφανώς, των εκλογών αν και όποτε αυτές έρθουν. Αυτό είναι και το διακύβευμα της ψήφου των βουλευτών στην αυριανή συνεδρίαση της Βουλής για την εκλογή ΠτΔ. Ό,τι άλλο προσπαθήσουν να ψελλίσουν οι βουλευτές που, με το πρόσχημα της «σταθερότητας της χώρας» θέλουν να δώσουν παράταση στην πολιτική ανωμαλία που βιώνει η χώρα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για τη διασφάλιση της προσωπικής πολιτικής ή και οικονομικής επιβίωσης αυτών που επιζητούν τη «σταθερότητα».
Διότι το διακύβευμα είναι, πους ωφελεί η περίφημη «σταθερότητα» και τι πραγματικά επιζητούν να μείνει σταθερό, να μην αλλάξει;
Ας ελπίσουμε το 2015, η «σταθερότητα» της φαύλης εποχής μας να αποτελέσει επιτέλους παρελθόν, με την υποσημείωση ότι όποια πολιτική / κομματική αλλαγή και αν γίνει, όποιος και αν ενδεχομένως αναλάβει την εξουσία, αν εμείς, οι πολίτες, δεν απαιτήσουμε την αλλαγή με βάσει τα δικά μας θέλω και τις δικές μας πραγματικές ανάγκες, σωτήρες δεν πρόκειται να βρεθούν μπροστά μας ως από μηχανής θεοί.
Καλή χρονιά!
Τελευταία σχόλια