Από καιρό τώρα βασανίζονται με τις προσθαφαιρέσεις μετρώντας αν τους βγαίνουν τα «κουκιά» για να εξασφαλίσουν τους 180 προκειμένου να βγάλουν από αυτή τη βουλή πρόεδρο δημοκρατίας και να αποφύγουν την «περιπέτεια» των πρόωρων εκλογών… Μια περιπέτεια που θα τους στερήσει αρκετά βουλευτικά μεροκάματα σε σχέση με την κανονική λήξη της θητείας της σημερινής κυβέρνησης… Μετρημένες οι μέρες τους που για πάρα πολλούς από δαύτους θα είναι οριστικά οι τελευταίες μια που ο λαός θα τους αποστρατεύσει οπωσδήποτε… Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Τα εκλογικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών τους έδωσαν πικρή και μη αναστρέψιμη γεύση…
Ανατριχιάζουν στην ιδέα της πρόωρης απομάκρυνσης τους από τα τηλεοπτικά σόου , από το καφενείο της βουλής και από όλες γενικά τις κομματικές και κοσμικές εμφανίσεις , γιατί ασφαλώς χωρίς το βουλευτικό και πολύ περισσότερο το υπουργικό «ένδυμα» όπως είχε πει και ο μακαρίτης Κατσιφάρας «δεν θα τους ήξερε ούτε και ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους…» Πάνω από όλα η σωτηρία λοιπόν του βουλευτικού «μεροκάματου» και όλων των άλλων φυσικά «βοηθημάτων…» που απορρέουν από την λαϊκή εντολή… Όλα τα υπόλοιπα που αναμασάνε με τη βοήθεια και των γνωστών ψιττακόμορφων δημοσιοκάφρων περί της αποφυγής των εκλογών «προκειμένου η πατρίς να μην εισέλθει σε περίοδο επικίνδυνων κλυδωνισμών αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα…», είναι μπούρδες γαρνιρισμένες με μουχλιασμένο πατριωτισμό της κονόμας…
Αυτό για τους μαντρωμένους «αντιπροσώπους του λαού» στα κόμματά που συμμετέχουν στη κυβέρνηση. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Γι’ αυτούς εκλογές με την εξάντληση της τετραετίας μοιάζει «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», σκηνικό σκληρής πραγματικότητας… Να φτιάξουν κάποιο… κομματίδιο? Με την φοβερή πόλωση που υπάρχει, η αποτυχία εξασφαλισμένη… Να χωθούν στα ψηφοδέλτια σε κάποιο από τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης? Αυτοκτονία σκέτη, αφού από τους βουλευτές που έχει τώρα η νέα δημοκρατία χωρίς το μπόνους των 50 βουλευτών είναι ζήτημα στη νέα βουλή αν θα μπορέσει να διατηρήσει μέχρι εξήντα γαλάζιους… Όσο για το κόμμα του Βενιζέλου (κάτι μεταξύ ελιάς και πασοκ) αν καταφέρει να περάσει το φράγμα του 3% – πολύ αμφίβολο αυτό – οι βουλευτές που θα εκλέξει ίσα, ίσα θα συμπληρώνουν τον αριθμό μιας ομάδας ποδοσφαίρου, χωρίς τους αναπληρωματικούς φυσικά!!!
Η μοναδική λοιπόν διέξοδος, αν όχι όλων αυτών των ανεξάρτητων βουλευτών, αλλά αρκετών από αυτούς για να αποφύγουν τον «γκρεμό» της πλήρους εξαφάνισης τους και για να περάσουν με κάποια σχετική τύχη το «ρέμα» είναι η συμμετοχή τους, συνεργαζόμενοι στα νικηφόρα ψηφοδέλτια του Σύριζα, γλιστρώντας έτσι στη βουλή μέσα από το ευρύχωρο μπόνους… Το ίδιο και πολύ περισσότερο ισχύει και για την πνέουσα τα λοίσθια ΔΗΜΑΡ, η οποία θα αναγκαστεί να χωθεί ανωνύμως στα ψηφοδέλτια του Σύριζα γιατί επωνύμως – σαν κόμμα συνεργαζόμενο δηλαδή – το μπόνους για τον Σύριζα των 50 εδρών θα χάνονταν λόγω εκλογικού νόμου… Μια τέτοια από τώρα «συμφωνία φιλοξενίας» των παραπάνω στα ψηφοδέλτια του Σύριζα αυτόματα αφαιρεί την δυνατότητα της εξασφάλισης των 180 για την εκλογή προέδρου δημοκρατίας από την παρούσα βουλή με όλα τα γνωστά επακόλουθα…
Όμως για ένα κόμμα που ευαγγελίζεται την αριστερή ριζοσπαστική ανατροπή το ερώτημα βεβαίως που ανακύπτει είναι, αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα… Αν δηλαδή προκειμένου να ανατραπεί η συγκυβέρνηση της καταστροφής είναι σκόπιμο να μετατραπεί η κοινοβουλευτική του ομάδα σε ένα πολιτικό σούπερ-μάρκετ, με την είσοδο σ’ αυτήν κάθε πρώην μνημονιακής και όχι μόνο «καρυδιάς, καρύδι…» Είναι σίγουρο πως το βαθύ σύστημα εξουσίας πολύ θα ήθελε κάτι τέτοιο και φυσικά θα το επιδιώξει… Όσοι περισσότεροι «φιλοξενούμενοι» εκλεγούν τόσο πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά θα μπορέσει να ελέγξει την κοινοβουλευτική ομάδα και εξ αυτής φυσικά και την μελλοντική κυβέρνηση του Σύριζα… Και ακόμα πιο σοβαρό, ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον που θα διαμορφωθεί θα είναι δυνατόν κατά την άποψή τους, να εξουδετερώσει και τις όποιες οργανωμένες σημαντικές αριστερές αντιστάσεις υπάρξουν εντός του κόμματος…
Δυστυχώς όμως το μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα , δεν ισχύει μόνο για όσους παραπάνω εισοδιστές αναφέραμε, ισχύει και για μια σημαντική μερίδα Λαού που θέλει οπωσδήποτε εδώ και τώρα ανατροπή αυτής της κυβέρνησης των εξοντωτικών οικονομικών και όχι μόνο, μέτρων. Μια κυβερνητική αλλαγή ακόμα και με όλες αυτές τις ομολογουμένως επικίνδυνες «προσμίξεις», την έχει απολύτως ανάγκη… Αλίμονο αν σφραγίσουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έστω και με μια ασθενική εκλογική νίκη το διαρκές οικονομικό-κοινωνικό τερατούργημα τους… Πρέπει να ανατραπούν οπωσδήποτε… Πρέπει να κινήσει και πάλι ο τροχός της ζωής μας σε ράγες μιας αγωνιστικής διαδικασίας…
Να γεμίσουν και πάλι οι πλατείες με ενεργούς πολίτες αγρυπνώντας έτοιμοι για αγώνα με στόχο αυτή τη φορά την υλοποίηση όσων ο Σύριζα υποσχέθηκε στις προγραμματικές διακηρύξεις του… Να πάρει στα χέρια του ο Λαός τις εξελίξεις ταράζοντας τους στην αγωνιστικότητα για πραγματική αριστερή ριζοσπαστική πορεία… Αυτή τη φορά η αδιαφορία μας θα είναι δύο φορές έγκλημα. Παράλληλα κοιτάζοντας στο βάθος του ορίζοντα, πρέπει να προσβλέπουμε και στις εξελίξεις που μας περιμένουν σύντομα σε Ισπανία, Ιταλία και οπωσδήποτε με κάποια σχετική αργοπορία και στη Γαλλία. Εξελίξεις που και η δική μας στάση και ο αγώνας θα αλληλό τροφοδοτήσουν μια δυναμική πορεία αναμέτρησης με το γερμανοκινούμενο κεφαλαιοκρατικό ιερατείο των Βρυξελλών και την ασυδοσία των αγορών…
Τελευταία σχόλια