Κάνουν κριτική στο Σύριζα πως όσο περνά ο καιρός γέρνει στην κεντροαριστερή πλευρά… Πως ξέφυγε από τις διακηρύξεις της Αθηναϊδας και των τσιτάτων του ιδρυτικού του συνεδρίου. Τον καταγγέλλουν πως μαζεύει τα αποκαΐδια του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ τη στάχτη, για να φτιάξει τη φλόγα που θα ανάψει τη ριζοσπαστική ανατροπή… Τι γκρίνια θεέ μου τίποτα δεν αρέσει στους παθιασμένους της…αναρχίας.
Θέλουν τον σ. Τσίπρα καλόγερο και όχι ομοτράπεζο και συνομιλητή του ΣΕΒ, των πολυπλοκάμων συστημικών ομίλων, των τραπεζικών στοών… Από τα μέσα, από τη καρδιά της αντίδρασης θα πριονίσεις το σύστημα ρε μπουμπούνα ξεροκέφαλε της αριστερής πλευράς… Αν δεν φας μαζί τους, αν δεν δεις τα δόντια τους, πως στο διάολο θα τους ξεδοντιάσεις όταν θα έρθει εκείνη η ώρα της νίκης; Ακόμα και ο σ. Κουτσούμπας σφίγγει το χέρι στο Ηρώδειο με τη Γιάννα Αγγελοπούλου απολαμβάνοντας τους θείους ήχους του Μότσαρτ από τον «Ντον Τζοβάνι» του μεγάλου συνθέτη…
Αν δεν πλησιάσεις το κεφάλαιο σε απόσταση αναπνοής πως θα μπορέσεις να βρεις τα τρωτά του σημεία, την αχίλλειο του πτέρνα, έστω και αν αυτή φορά πανάκριβη γόβα στιλέτο Casadei! Πρώτα με την μαγεία του Μότσαρτ και στη συνέχεια με την Επαναστατική Διεθνή των Pierre De Geyter και Eugène Pottie, μπορεί ίσως κάποτε να το… αλώσεις.
Φοβερή μουρμούρα αδελφέ μου τώρα που πάμε να πάρουμε κεφάλι με συνεργασίες επιπέδου… Με το που πήγε και ο σ. Βίτσας στο «Ποτάμι» εκεί στο Λαύριο που ο Θεοδωράκης είχε το συνέδριο της πέστροφας που πάει ανάποδα στο ρεύμα, εσείς τον χαβά σας. Μουρμουράτε γιατί παράτησε ο σ. Τσίπρας την «κυβέρνηση της αριστεράς» και έπιασε το «νέο συνασπισμό εξουσίας»; Ιστορικές συνθήκες το επιβάλλουν γκρινιάρηδες, το μαγαζί γωνία και αυγάτισε η ξέμπαρκη πελατεία!!!
Βάλτε τώρα που γυρίζει γι’ αυτό και αλλάξαμε ταμπέλα, κρατήσαμε όμως τον «συνασπισμό» προσθέτοντας το «νέο» κολλήσαμε δίπλα και την «εξουσία» ! Σας πείραξε η εξουσία; Γι’ αυτήν ξεκινήσαμε από παλαιόθεν τόχαμε κόμπλεξ, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Με στόχο αυτήν μαζεύουμε τους αδέσποτους της κεντροδεξιάς με ελαφρά αριστερή απόκλιση που ξέμειναν από υποσχέσεις, με στόχο να κάνουμε εμείς πλειοψηφική μπιρίμπα και όχι οι άλλοι !
Ρε τίποτα δεν καταλαβαίνει τούτη η δογματίλα της αριστερής όχθης… Με τους ανανεωτικούς και με τους «μετανοημένους» σοσιαλδημοκράτες μπορείς να συνεννοηθείς μια χαρά για πλείστα όσα, οι άλλοι οι «δικοί» σου, είναι που κόλλησαν στα τότε σκισίματα των μνημονίων… Εδώ ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητες 10 terahertz και αυτοί βρίσκονται ακόμα στον αραμπά του λογιστικού ελέγχου του χρέους από διεθνή ομάδα ειδικών, τύπου Κορέα του Ισημερινού… Αυτά τα λέγαμε κάποτε σύντροφοι, στο ξεκίνημα… Τώρα λέμε απεμπλοκή από το μνημονιακό καθεστώς και της λιτότητας, από θέση ισχύος και τι ισχύος!
Είναι μικρό πράγμα νομίζεις ο συνομιλητής του Σόιμπλε να κάθεται από την αριστερή πλευρά αυτή τη φορά και όχι από τη δεξιά όπως είχε συνηθίσει ο Γερμαναράς μέχρι τώρα να τα λέει με τους εκλιπαρούντες Μπένι και Αντώνη…
Όλα τα ισοπεδώνουν οι γκρινιάρηδες πιάνονται από τις τρίχες και τις κάνουν τριχιές… Τι το διαφορετικό υπάρχει σχετικά με τις διακηρύξεις του Σύριζα για τις τράπεζες; Το κόμμα έλεγε χθες: «θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί…» Και σήμερα χάρη συντομίας και προκειμένου να εξοικονομούμε χαρτί και μελάνι λέμε: «δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα…» Πια η διαφορά; Θα μου πείτε ίσως ότι εξαφανίστηκαν η «ιδιοκτησία» και οι «στόχοι», από την προηγούμενη διακήρυξη, σιγά το πράγμα… Εξ άλλου η ιδιοκτησία στον καιρό μας έχει πολλές σκοτούρες, χαράτσια, φόρους πολυτελείας και μια σειρά άλλα μπερδέματα… Καλλίτερα να την κρατήσουν την ιδιοκτησία οι φουκαράδες οι τραπεζίτες που έχουν την εμπειρία της ιδιοκτησίας και τους στόχους της τραπεζικής «επένδυσης» στο αίμα τους, ρουφώντας πάντα το δικό μας προκειμένου να ανακεφαλαιώνουν μια, δυό, τρείς και δεκατρείς τις χρεοκοπημένες…
«Καλή νύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ…»
Όχι δεν θα συμφωνήσω και ας μου το συγχωρήσει ο μεγάλος Γκάτσος… Όσο οι Πλατείες και οι Δρόμοι δεν θα ερημώνουν, η ελπίδα θα μένει ζωντανή και θα γεννά το πραγματικά νέο και όχι φυσικά με αποκαΐδια και στάχτες… Δύσκολη επίπονη γέννα και αργή αλλά δεν γίνεται διαφορετικά…
Τελευταία σχόλια