Η κ. Κροκίδη έγραψε ένα άρθρο με τίτλο (Γιατί δεν έκανα απεργία) για να δικαιολογήσει με κάποιον τρόπο την απεργοσπασία της. Θυμήθηκε τον παπά, τον ενωμοτάρχη και το δάσκαλο, έπαιξε με τον πόνο των γονιών που χρυσοπληρώνουν τη δημόσια παιδεία, έβρισε τους συναδέλφους της και το μόνο που δεν έκανε είναι να μας πει ότι επί της ουσίας δεν απεργεί γιατί συμφωνεί πλήρως με όσα γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης.
Το άρθρο αυτό δε θα ασχοληθεί με τα γραφόμενά της αλλά με τις θέσεις του «κόμματος», στο οποίο ανήκει και άρα την εκφράζουν (μέσα στα εισαγωγικά παρατίθενται αποσπάσματα από τις θέσεις της Δημιουργίας Ξανά).
Η κ. Κροκίδη λοιπόν θεωρεί σωστό το ότι μετά το Γυμνάσιο και στα 15 τους χρόνια οι μαθητές θα πρέπει να χωρίζονται στους «καλούς» του Γενικού Λυκείου, τους «μέτριους» του Επαγγελματικού Λυκείου και τους «κακούς» των Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης της μαθητείας των 200 € το μήνα… Άλλωστε στα 15 οι μαθητές μας είναι πλέον ώριμοι να επιλέξουν τι θα κάνουν στη ζωή τους…
«Δεν χρειάζεται όλοι να πάνε στο Λύκειο ή στο Πανεπιστήμιο. Είναι όμως απαραίτητο, τελειώνοντας την Γ’ Γυμνασίου και αποφασίζοντας για το μέλλον τους, να είναι εφοδιασμένοι όλοι ανεξαιρέτως με τα στοιχειώδη και απαραίτητα γνωστικά, κοινωνικά και ηθικά εργαλεία για να επιλέξουν την πορεία τους.»
Η κ. Κροκίδη συμφωνεί με τη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας και τη λογική του ότι όποιος έχει χρήματα θα πάει σχολείο και σε καλό μάλιστα ενώ όσοι δεν έχουν …ατύχησαν. Διαφοροποίηση των σχολείων ανάλογα με το τι θέλουν οι επιχειρηματίες να μαθαίνουν τα παιδιά μας και το πόσο βαθιά μπορούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς.
«H Εκπαίδευση συνιστά δημόσιο αγαθό και, επομένως, η χρηματοδότηση και ο τελικός έλεγχος του αποτελέσματος αφορούν ολόκληρη την κοινωνία (κράτος και ιδιωτική πρωτοβουλία) (σ.σ. πως μπορεί κάτι να είναι δημόσιο αγαθό και να εμπλέκονται μέσα οι επιχειρήσεις;;;). Αυτό σημαίνει πως το κράτος ελέγχει μόνο το αποτέλεσμα και όχι την εκπαιδευτική διαδικασία, (όπως για παράδειγμα τα αναλυτικά προγράμματα). Το κράτος οφείλει να επιτρέψει αυξημένη αυτονομία στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους επιχειρηματίες, ώστε αυτοί οι τρεις φορείς να έχουν την ελευθερία να ιδρύουν σχολεία και να συστήνουν εκπαιδευτικές διαδικασίες, που θα ελέγχονται μόνο ως προς την αποτελεσματικότητά τους.»
Η κ. Κροκίδη θέλει σχολεία – μαγαζιά με γονείς πελάτες και εκπαιδευτικούς πωλητές. Το σχολείο να κάνει τη δική του διαφημιστική καμπάνια για να προσελκύσει μαθητές και γονείς που θα ψωνίσουν από την καλύτερη προσφορά!!! Αν βέβαια το σχολείο δεν προσφέρει καλό προϊόν (μήπως εννοούν τους μαθητές;;;) θα κλείνει…
«Η εκπαιδευτική λειτουργία βελτιώνεται, όταν γίνεται σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, όταν δηλαδή ο γονέας και ο μαθητής έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ διαφορετικών προσφορών.» – «Σχολεία που υστερούν σε επιδόσεις θα αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής από την Πολιτεία και είτε θα βελτιώνονται είτε θα κλείνουν»
Το «κόμμα» της κ. Κροκίδη θέλει σχολεία για λίγους και αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε γραμμή των θέσεων τους για την παιδεία. Εκπαίδευση χωρίς δημόσιο χαρακτήρα, με τους γονείς να πληρώνουν, θεοποίηση της επιχειρηματικότητας και του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης. Διαχωρισμός των μαθητών σε κατηγορίες, παροχή δεξιοτήτων και όχι γνώσεων (έτσι βέβαια αντιμετωπίζεται και το μάθημα των αγγλικών που η ίδια διδάσκει).
Σίγουρα πολλά ακόμη θα μπορούσαν να γραφτούν σε σχέση με τις θέσεις της Δημιουργίας Ξανά για την παιδεία, αλλά τα όσα αναφέρθηκαν δίνουν το στίγμα του σκεπτικού τους.
Όλα τα παραπάνω δε συμβαδίζουν και ακριβώς με όσα γράφει η κ. Κροκίδη αλλά αυτό το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών.
Να το χαίρεστε αυτό το σχολείο – μαγαζί, αλλά εμείς σας το χαρίζουμε…
Μπορμπότης Γιάννης
Μέλος της Γραμματείας Κέρκυρας του ΠΑΜΕ Εκπ/κων
Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Κέρκυρας
Τελευταία σχόλια