Ο Μάνεσης, η κυβέρνησή του, και τα ΜΜΕ του, για άλλη μια φορά γελάστηκαν. Νόμισαν ότι με τα ΜΑΤ, θα πετύχουν ότι δεν μπόρεσαν στους εννέα μήνες του ηρωικού, απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών. Χτύπησαν, ψέκασαν και συνέλαβαν τους απεργούς που για 270 μέρες βρίσκονται έξω από την πύλη του εργοστασίου και περιφρουρούν την απεργία τους. Χτύπησαν τους χαλυβουργούς που παλεύουν για να επαναπροσληφθούν οι 120 απολυμένοι συνάδελφοί τους, για να μην τους κόψουν τον μισθό, για να μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Επειδή βέβαια η αστική τάξη της χώρας μας αντιλαμβάνεται πόσο κρίσιμο είναι το ζήτημα και πως η εργατική τάξη στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες κατανοούν τη σημασία αυτής της τρομοκρατικής κίνησης έχουν ξαμολήσει, όλα τους τα παπαγαλάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία (ακριβοπληρωμένους δημοσιογραφούντες, μαρκουτσοφόρους ανταποκριτές, «ψύχραιμους» αναλυτές, απεργοφάγους βουλευτές και απεργοσπαστικό χαφιεδολόι) για να λασπώσουν αυτό τον αγώνα. Το show τους καλοστημένο, τα επιχειρήματά τους όμως φαιδρά που αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας. Ας δούμε κάποια από αυτά:
1. «Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό»
Για γέλια πραγματικά. Οι ίδιοι, οι οποίοι στηρίζουν με νύχια και με δόντια ένα σύστημα που πετάει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία μας μιλάνε για το δικαίωμα στην εργασία. Μήπως ξεχνάνε ότι ο ωραίος τους καπιταλισμός με την ακόμη πιο ωραία του κρίση έχει γεμίσει την Ελλάδα με 1.500.000 ανέργους; Μήπως ότι το 50% της νεολαίας που δεν έχουν δουλειά αυτό το «δικαίωμα στην εργασία» το ακούν μόνο όταν πρόκειται για τέτοιες περιπτώσεις; Άλλωστε και οι χαλυβουργοί για το δικαίωμα στην εργασία παλεύουν αφού αγωνίζονται για να παρθούν πίσω οι απολύσεις των 120 συναδέλφων τους.
Από την άλλη ο όρος «δικαίωμα στην εργασία» χρησιμοποιείται ως «επιστημονικός όρος» για την απεργοσπασία. Όσοι κραυγάζουν για το θέμα αυτό, και αν δεν το ξέρουν ήδη, ας ψάξουν να βρουν ότι οι αποφάσεις του Σωματείου για την κήρυξη και συνέχιση της απεργίας παίρνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις του Σωματείου στις οποίες έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία. Να θυμίσουμε ότι μετά την κήρυξη της απεργίας ως παράνομης (05-06-2012), έγινε νέα ψηφοφορία με αποτέλεσμα 204 ψήφους υπέρ της απεργίας και 42 κατά. Ενώ, μετά και την επέμβαση των ΜΑΤ στις 19/7/2012, το Σωματείο με νέα συνέλευση στις 21/7/2012 αποφάσισε με 164 ψήφους υπέρ και 5 κατά να συνεχίσει την απεργία. Δεν τα έγραψε αυτά η Καθημερινή;;;
Όσοι επιλέγουν να μην πηγαίνουν στις συνελεύσεις επειδή δεν περνάει το δικό τους και τρέχουν σε κλειστές προεκλογικές συζητήσεις με το Σαμαρά (http://www.ert.gr/webtv/net-rss/item/3767-Samaras-Layrio#.UA0YUGGdC-M στο 2:30) ή στήνουν επιτροπές απεργοσπαστών σε αγαστή συνεργασία με ΣΚΑΪ και Γεωργιάδη μετά μιλάνε για αποχή από τις εκλογές. Να πως η γιγάντια μειοψηφία των 40 απεργοσπαστών επιβάλει ετσιθελικά τη άποψή της στην ατσάλινη πλειοψηφία των ηρωικών απεργών.
2. Πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος.
Δηλαδή να εφαρμοστεί ο νόμος που βγάζει 9 στις 10 απεργίες παράνομες. Μην ξεχνάμε ότι νόμος είναι και η μετατροπή του μισθού μας σε φιλοδώρημα, νόμος είναι και το επίδομα ανεργίας (για όσους δεν απολαμβάνουν το «δικαίωμα στην εργασία») να είναι 360 €, νόμος είναι να πληρώνει φόρο εισοδήματος ακόμη και αυτός που δεν έχει εισόδημα, νόμος είναι και η πώληση του Ερημίτη.
Ας δούμε όμως και κάποιους δικούς τους νόμους που ξεχνάνε να εφαρμόσουν. Παράνομες δεν ήταν και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας, όπως κατήγγειλαν οι χαλυβουργοί; Κανείς όμως δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Παράνομο δεν είναι να μην πληρώνεσαι για την εργασία που προσφέρεις; Στα ξενοδοχεία της Κέρκυρας, η καθυστέρηση δεδουλευμένων είναι πλέον καθεστώς αλλά δεν είδα τα ΜΑΤ απ’ έξω από τα ξενοδοχεία να «πιέζουν» λίγο. Αδίκημα που διώκεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου δεν είναι όταν ο εργοδότης δεν σου αποδίδει το δώρο Χριστουγέννων; Δεν είδαμε και καμία τρελή καταδίωξη…
Ο Μάνεσης όμως δεν καταλαβαίνει από νόμους. Εδώ και 20 τουλάχιστον μέρες στο προαύλιο του εργοστασίου της Χαλυβουργίας στο Βόλο υπάρχει ένα φορτίο με κατάλοιπα από επεξεργασία χάλυβα όπου οι τιμές ραδιενέργειας που ανιχνεύτηκαν σε αυτό ξεπερνούν κι αυτές που ανιχνεύθηκαν σε φορτία που είχαν φύγει από τη Φουκουσίμα μετά το πυρηνικό ατύχημα!!! Συγκεκριμένα, στο φορτίο του πλοίου «Eilsum» που έφυγε από το Βόλο και έφτασε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Portovesme Ltd στη Σαρδηνία μετρήθηκε Καίσιο – 137 σε συγκέντρωση 3,7 Becquerel/g, γεγονός που προκάλεσε συναγερμό στις τοπικές Αρχές. Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει αυτό, σε κατάλοιπα που μεταφέρθηκαν από τη Φουκουσίμα η ραδιενέργεια είχε μετρηθεί στα 1,53-3,2 Bq/g. Ενώ τα κατώτερα επιτρεπτά όρια ραδιενέργειας στο χάλυβα πρέπει να φτάνουν το πολύ από 0,1-0,5 Bq/g. Ας το αφήσουν λίγο ακόμη εκεί και ίσως φύγει η ραδιενέργεια, τι λέτε; Μα καλά ο φιλοπεριβαλλοντικός «πράσινος» ΣΚΑΪ δεν τα μαθαίνει αυτά;
Η δικαστική απόφαση ενάντια στην απεργία είναι πρόσχημα και κατασκευασμένο ψέμα. Η Δικαιοσύνη τους είναι ταξική. Εφαρμόζουν τους δικούς τους (το ξαναγράφω) νόμους όποτε και όπως θέλουν. Δίκαιος από τη σκοπιά του εργάτη είναι ο αγώνας για την επιβίωσή του, για την παρεμπόδιση των μέτρων που τον εξαθλιώνουν, για την ανατροπή της αδικίας.
3. Η αδιαλλαξία δεν ωφελεί, χρειάζεται διάλογος.
Να θυμίσουμε ότι η απεργία ξεκίνησε όταν ο «διαλλακτικός» Μάνεσης ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι θα κάνει 180 απολύσεις και ότι θα δουλεύουν 5ωρα για 450 € μέσα στα καμίνια; Εκεί ξεκινάει το παραμύθι της κρίσης και ότι δεν μπορούν οι βιομήχανοι να τα βγάλουν πέρα κτλ. Πέρα από τα τεράστια κέρδη που είχε η χαλυβουργία όλα τα προηγούμενα χρόνια τα τρία τελευταία η παραγωγή συνέχεια αυξανόταν: Το 2009 είχε παραγωγή 194.600 τόνους, το 2010 231.000 τόνους (με το χυτήριο κλειστό για δύο μήνες λόγω θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος) και το 2011 (έως και τον Οκτώβριο που ξεκίνησε η απεργία): 266.000 τόνους. Αύξηση 35 %… Το έχουμε ξαναπεί, η κρίση δεν είναι για όλους…
Από την άλλη το σωματείο εδώ και καιρό έχει καταθέσει ρεαλιστικότατη πρόταση για λύση του ζητήματος με τρεις άξονες:
* Από τους απολυμένους συναδέλφους τους να επαναπροσληφθούν αμέσως τουλάχιστον σαράντα (40) άτομα.
* Για τους υπόλοιπους απολυμένους συναδέλφους τους, να συζητήσουν και να συμφωνήσουν για τον τρόπο και το χρόνο επανόδου στην εργασία τους σε εύλογο χρονικό διάστημα. Μέχρι την επάνοδό τους δεν θα πραγματοποιηθεί καμία νέα πρόσληψη.
* Εφόσον υπάρξει συμφωνία, για την υλοποίηση των παραπάνω, να εισηγηθούν στη ΓΣ των μελών τους, τη διακοπή της απεργιακής κινητοποίησης και την άμεση λειτουργία του εργοστασίου.
Ενώ αυτή την πρόταση υποτίθεται ότι θα τη συζητούσε ο Υπουργός εργασίας με την επιχείρηση, ο Υπ. Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης και ο «δικός μας» Υπ. Δημόσιας Τάξης κ. Δένδιας έδωσαν την εντολή για το μαφιόζικο χτύπημα. Διαλλακτικό αν μη τι άλλο…
Ξέρουν όμως τι λένε. Διαλλακτικότητα για αυτούς σημαίνει ότι θέλουν συνδικαλιστές και κίνημα συνοδοιπόρους στο έγκλημά τους και όχι ταξικούς αντιπάλους. Θέλουν ταξική συνεργασία, για να προχωράνε ανεμπόδιστα τα μέτρα τους, δε θέλουν συνδικάτα μαχητές για το δίκιο των εργαζομένων. Δε θέλουν το ΠΑΜΕ μέσα στους χώρους δουλειάς, θέλουν τους συμβιβασμένους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές για να υπογράφουν μειώσεις και να λένε και ευχαριστώ (Ομοσπονδία Ξεν/λων, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Εργαζόμενοι στη Ιδιωτική Υγεία κτλ.)
4. Οι εργατικοί αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις.
Ψέμα δίχως προηγούμενο. Ας απαντήσουν επιτέλους: Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, που έκλεισε πρόσφατα, πόσες εργατικές κινητοποιήσεις είχαν γίνει το τελευταίο διάστημα; Ποιος έκλεισε την κλωστοϋφαντουργία του Λαναρά, τα εργοστάσια λιπασμάτων, τα εργοστάσια ζάχαρης, τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, τον «Κατσέλη» στη Θεσσαλονίκη, την «Σόφτεξ» στη Δράμα, τα «Μεταλλεία Κασσάνδρας», την «Πίνδος» στα Γρεβενά και δεκάδες άλλα; Οι εργάτες; Ποιος έκλεισε στην Κέρκυρα τα Ξενοδοχεία Club Mediterranee, San Stefano, Frini, Alexandros, Γυαλισκάρι κ.α.; Το ακραίο ΠΑΜΕ;
Στις 627 επιχειρήσεις που έκλεισαν την τελευταία χρονιά στη Β. Ελλάδα, πόσα ταξικά σωματεία υπήρχαν και πόσες απεργίες έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτές; Στα εκατοντάδες μικρομάγαζα στην πόλη της Κέρκυρας (μία βόλτα στη Μ. Μαργαρίτη, στην Εθνική Λευκίμμης θα σας πείσει) αλλά και στην περιφέρειά της δρούσε κάποιο ταξικό σωματείο και έκανε αγώνες; Είστε τουλάχιστον γελοίοι κύριοι.
Η καπιταλιστική κρίση κλείνει τα εργοστάσια και τα ξενοδοχεία και άλλα τα κάνει πιο ισχυρά. Αυτοί που λένε πως οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια, είναι οι ίδιοι που τη δεκαετία του ’90, στο όνομα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» επιδοτούσαν μέχρι και την αγορά fax στις επιχειρήσεις που έκλειναν στην Ελλάδα για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα ήταν υποπολλαπλάσια από αυτά της Ελλάδας, άρα και μεγαλύτερα τα κέρδη.
Με άλλο τρόπο δεν μπορεί να εφαρμοστεί το άδικο, παρά μόνο με τη βία. Τώρα που η αδικία μεγαλώνει, τώρα θα μεγαλώσει και η βία. Πρέπει κάθε εργαζόμενος, κάθε νέος, κάθε άνεργος, κάθε σωματείο τώρα να στηρίξουν ακόμη πιο πολύ τον αγώνα των απεργών. Στη Χαλυβουργία με τα ΜΑΤ, γίνεται ένα πείραμα, μια πρόβα, για την αντιμετώπιση που θα έχουν και οι άλλοι αγώνες το επόμενο διάστημα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι χαλυβουργοί θα νικήσουν και η νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλων των εργατών.
*Μέλος της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Κέρκυρας
Τελευταία σχόλια