Ένα, ένα τα κεφάλια των ηγετών των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέφτουν στο καλάθι της καρμανιόλας της οικονομικής λαίλαπας με τη Γερμανική σφραγίδα του σχεδίου λιτότητας, που ενεργεί μέσα πάντα από την «δημοκρατική» κουκούλα της δικτατορίας των Βρυξελλών…
Να λοιπόν που και ο Μακ Ρούτε ο Ολλανδός που μας κουνούσε το δάκτυλο τιμωρητικά, παίρνει τώρα με τη σειρά του τη φανέλα με το 13 του παραιτημένου – στην πρόσφατη διετία – ευρωπαίου πρωθυπουργού…
Με υπερωρίες προσπαθεί η νεοφιλελεύθερη καρμανιόλα της χρηματοπιστωτικής φούσκας , να προλάβει τους αποκεφαλισμούς των πρωτοκλασάτων της ευρωζώνης, ακονίζοντας το μαχαίρι της, που εντός ολίγων ημερών θα συναντήσει και τον 14ον, που ασφαλώς είναι ο λαιμός του Σαρκοζί – παρτενέρ του θηλυκού Μπίσμαρκ – της άκομψης Μέρκελ!
Στη συνέχεια κατά πάσα πιθανότητα ακολουθεί της Τσεχίας ο Πετρ Νέτσας πρωθυπουργός, και θα είναι ο 15ος υποψήφιος αποκεφαλισμού!
Η…γρίπη των χοίρων λοιπόν ενέσκηψε και κάνει θράψει με όλη τη σημασία της λέξης στους κόλπους των ευρωπαίων ηγετών, αγγίζοντας τώρα και αυτούς που γουρούνια του νότου μας χαρακτήριζαν και συνεχίζουν απαξιωτικά να μας αποκαλούν οι αφρόκρεμες του ευρωπαϊκού βορά, όλους εμάς τους νότιους της Ευρώπης και που σήμερα η οικονομική νόσος της «γρίπης» των χοίρων του νότου αδυνατεί να κάνει γεωγραφική διάκριση αγκαλιάζοντας και τους «μεθοδικούς» προτεστάντες του… «εργατικού» Βορά!
Ο ακροδεξιός Ολλανδός Βίλντερς σε μια πολιτικάντικη κίνηση αποφάσισε να αρνηθεί να συναινέσει στα μέτρα λιτότητας . Τα βρόντηξε στον αέρα και έστειλε τον πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε στη μεγαλειότατη Βεατρίκη για να υποβάλει την παραίτησή του, επιδιώκοντας παράλληλα να παραμείνει υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι ίσως και τον Οκτώβριο που θα γίνουν πρόωρες φυσικά εκλογές, αλλά προσπαθώντας παράλληλα να περάσει πλαγίως από τη Βουλή τα μέτρα λιτότητας! Η… κωλοτούμπα είναι ολυμπιακό άθλημα! Κάτι παρόμοιο δηλαδή με την «ειδικού σκοπού» κυβέρνηση Παπαδήμιου!
«Υψώσαμε το κεφάλι μας εναντίον της απαίτησης των γραφειοκρατών των Βρυξελλών για έλλειμμα μικρότερο του 3%» δήλωσε ο Χέερτ Βίλντερς και πρόσθεσε ότι είναι εξοργισμένος «με την υπαγόρευση όρων από τις Βρυξέλλες»… Υστερικές κραυγές υποκρισίας βγάζει ο ακροδεξιός της τουλίπας, κλαψουρίζοντας δήθεν για την… «επίθεση εναντίον των ηλικιωμένων μας».
Προφάσεις εν αμαρτίαις εκστομίζουν οι ηγέτες της υπό την θάλασσα χώρας, πανομοιότυπες με αυτές που εκστομίζουν και όλοι οι συστημικοί πολιτικοί του νότου, με πρώτους τους ξεσκονιστάδες Βενιζελοσαμαράδες «δικούς» μας.
Κλείνεις τα μάτια και βάζεις τον αυτόματο μεταφραστή και ακούς τους Ναιναίκους «μας» και τα υποπροϊόντα αυτών να αναμασούν τα ίδια ανέκδοτα μ’ αυτά του Ρούτε και του ακροδεξιού Βίλντερς.
Ληγμένα «γενόσημα», που δεν βοηθούν καθόλου το ανοσοποιητικό σύστημα του βαριά νοσούντος καπιταλιστρικού συστήματος…
Και όλα αυτά ακόμα και σε μια χώρα όπως η Ολλανδία , που ο συντηρητισμός ήταν σημαία μέχρι χθες και καμάρι της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού της όσο βέβαια οι «αγελάδες» παρέμεναν εκεί παχιές…
Τώρα όμως πλέον και εκεί οι «σωτήρες» του ευρωπαϊκού παράδεισου καλούν τους Ολλανδούς να κάνουν το… σκατό τους παξιμάδι, ενώ τα αυξητικά ποσοστά του μεταλλαγμένου – από τους εισοδιστές αριστεριστές με σημαία τους λίγο πριν τον Τσε (!) -σοσιαλιστικού κόμματος, τινάζονται πλέον στα ύψη!
Μέσα σ’ αυτή την πρωτόγνωρη ευρωπαϊκή κοσμογονία είναι αδιανόητη πλέον η εμμονή στη πολυδιάσπαση της Ελληνικής αριστεράς από όλους αυτούς τους αρνητές, με ή χωρίς το επίθετο της επανάστασης…Ή τουλάχιστον στην δημιουργία ενός μετώπου αν όχι εκλογικού προς το παρόν αλλά τουλάχιστον καθαρά κοινωνικού, γύρω από ένα τραπέζι μιας πρώτης κατ’ αρχή συζήτησης…
Είναι σίγουρο πως με το τέλος των μεθαυριανών εκλογών θα ανοιχτούν διαδικασίες σοβαρών εξελίξεων, τόσο μέσα στην κοινωνία αλλά κυρίως και μέσα στα κόμματα…
Το σλόγκαν ότι στην «δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» που κυριαρχεί σε κάθε ευκαιρία σαν λεκτικό ματζούνι στα χείλη των συστημικών πολιτικάντηδων , θα πρέπει να απαντηθεί με το αν στα οξυμμένα αδιέξοδα υπάρχει δημοκρατία; Ιδιαίτερα όταν απουσιάζει από την κοινωνία ένα τέτοιο ισχυρό αριστερό λαϊκό μέτωπο και σ’ αυτό βεβαίως θα πρέπει απαντήσουν , όσοι αρνούνται πεισματικά μέχρι σήμερα έστω μια τέτοια πρώτη κίνηση διαλόγου σ’ αυτό τον μοναδικό χώρο πολιτικής ελπίδας διεξόδου από τη κρίση…
*Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Πολίτες»
Τελευταία σχόλια