Τα επεισόδια στο Νοσοκομείο Κέρκυρας επιδέχονται μόνο μιας ερμηνείας.
Όχι αυτής που, δυστυχώς, κατάπιαν αμάσητη τα τοπικά κανάλια. Δηλαδή της άποψης του Υπουργού Υγείας που είχε την τιμητική του και στα δύο κανάλια(!), ότι οι γιατροί και το προσωπικό του νοσοκομείου περίπου είναι κάποιοι τραμπούκοι, οι οποίοι, δήθεν τάχα, δεν άφησαν τους ελεγκτές Δημόσιας Υγείας να ελέγξουν αν οι ελάχιστοι γιατροί και νοσηλευτές ήταν στη θέση τους.
Ποιοι γιατροί και ποιοι νοσηλευτές, αγαπητοί;
Είναι γνωστό σε όσους κατοικούν σε αυτό το νησί ότι λειτουργούμε με το ελάχιστο, πιο λίγο δεν γίνεται, προσωπικό στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας. Στα όρια του προσωπικού ασφαλείας, τόσο που όταν γίνεται απεργία κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά.
Για να είμαστε σοβαροί.
Το πρόβλημα εστιάζεται στο αν οι ελάχιστοι είναι στη θέση τους ή στο αν το Νοσοκομείο θα λειτουργήσει, επιτέλους, ως Νοσοκομείο για τις 120.000 ψυχές που κατοικούν σε αυτό το νησί;
Το πρόβλημα είναι αν οι ελάχιστοι είναι τυπικοί στο ωράριο, αν προσήλθαν στην εργασία τους με τέταρτο καθυστέρησης ή αν θα προσληφθούν επιτέλους γιατροί όλων των ειδικοτήτων και νοσηλευτές ικανοί να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες Νομαρχιακού Νοσοκομείου;
Το πρόβλημα εξαντλείται εν τέλει στην τυπικότητα ή στην ουσία;
Έχουμε ή δεν έχουμε Νοσοκομείο;
Υπάρχουν γιατροί όλων των ειδικοτήτων, νοσηλευτές όσοι χρειάζονται για τις κλίνες που λειτουργούν, υλικά που χρειάζονται οι νοσηλευόμενοι;
Έχουμε ή δεν έχουμε τα ίδια και ίσα δικαιώματα με εκείνα των φορολογούμενων Ελλήνων πολιτών που κατοικούν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή ακόμα και στα κοντινά σε μας Γιάννενα;
Γιατί λοιπόν τέτοια κοροϊδία;
Γιατί οι λαλίστατοι, κατά τα άλλα, συνάδελφοι, δεν ρώτησαν αυτά τα αυτονόητα τον φιλοξενούμενό τους Υπουργό Υγείας;
Αυτό είναι το ζήτημα που δεν επιδέχεται άλλης ερμηνείας.
Και κάτι ακόμα.
Ποιος κάλεσε την Αστυνομία να επέμβει εναντίον γιατρών, νοσηλευτών, δημοσιογράφων και πολιτών;
Ποιος είχε την φαεινή ιδέα να αντιμετωπίσει την αγανάκτηση, όχι του όχλου, όχι τρομοκρατών αλλά εργαζομένων, με δυνάμεις καταστολής, μέσα σε χώρο που υπάρχουν άνθρωποι ανήμποροι και ασθενείς;
Ωραία ιδέα, μα την αλήθεια! Κι ένα μεγάλο γιατί να μένει αναπάντητο…
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό.
Ο συνάδελφος δημοσιογράφος του corfupress και του Ράδιο Επτάνησα Γιάννης Ανδριώτης χτυπήθηκε από αστυνομικό, εν ψυχρώ και στοχευμένα, άνευ λόγου και αιτίας, επειδή απλά επιτελούσε το δημοσιογραφικό καθήκον του να καλύψει τα γεγονότα που διαδραματιζόταν στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας.
Ευτυχώς όχι σοβαρά για την υγεία του, δυστυχώς πολύ σοβαρά για την δημοκρατία.
Μάρτυρες πολλοί, ανάμεσά τους και ο φακός του corfupress.
Έκθετοι άλλοι τόσοι.
Η διοίκηση της Αστυνομικής Δ/νσης (στην οποία ο συνάδελφος επανειλημμένα διευκρίνισε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα), εκείνοι που κάλεσαν την αστυνομία να επέμβει σε χώρο Νοσοκομείου, η κερκυραϊκή δημοσιογραφία που φάνηκε αμήχανη και γονυπετούσα μπροστά στην κεντρική εξουσία…
Με τα στοιχεία που έχουμε στη κατοχή μας θα κάνουμε ότι μπορούμε να αποκαλύψουμε το απεχθές πρόσωπο κάποιων κατόχων θέσεων εξουσίας.
Οι Δημοσιογραφικές Ενώσεις στο επόμενο διάστημα θα παρέμβουν, ελπίζοντας να εισακουστούν και ο Κερκυραίος Υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας οφείλει να πάρει θέση για το γεγονός που συνέβη στον ίδιο τον τόπο εκλογής του. Α, να μην ξεχάσω και τη Δικαιοσύνη, στην οποία ακόμη, ρομαντικά, προσβλέπουμε.
Αν ακόμη έχουμε δημοκρατία κι αν ακόμη οι πολίτες αυτού του τόπου έχουν δικαίωμα στο λόγο, την άποψη και την ενημέρωση. Κι αν ακόμα τα συνταγματικά μας δικαιώματα ισχύουν…
Υ.Γ.: Θερμές ευχαριστίες από όλους εμάς στο corfupress στο δημοσιογράφο και εκδότη της εφημερίδας ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, Γιώργο Κατσαϊτη, για την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και την συμπαράστασή του. Για μας ήταν πολύ σημαντικό.
Τελευταία σχόλια