Χωματερή Λευκίμμης: σιωπή αμνών και τσομπανόσκυλων…

Η συνεχιζόμενη παράνομη λειτουργία της Χωματερής Λευκίμμης, την οποία αποκαλύπτει με το συγκλονιστικό φωτογραφικό του υλικό ο Σταμάτης Γκίνης, «σάρκα εκ σαρκός» του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας, επαναφέρει στις πραγματικές διαστάσεις της την «εύκολη» και λαϊκίζουσα συζήτηση περί τα περιβαλλοντικά ζητήματα – στην οποία, όψιμα, τόσοι και τόσοι διαπρέπουν.
Η παράνομη Χωματερή Λευκίμμης αποτελεί «διαρκές έγκλημα» σε βάρος της γης και της υγείας των Κερκυραίων στην ολότητά τους και των Λευκιμμαίων πρωτίστως. Ασύλληπτοι όγκοι των σκουπιδιών αφήνονται να στραγγίζουν θανάσιμους χυμούς στο υπέδαφος – και στον πολυσυζητημένο «υδροφόρο ορίζοντα». Κι όμως, στο επικοινωνιακό στερέωμα η χωματερή παραμένει «φάντασμα»: έγκλημα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς λαλίστατους εισαγγελείς, χωρίς φωτογραφική «υπόσταση».

Είναι αξιοσημείωτο ότι τη στιγμή κατά την οποία η εγκληματική καταστροφή του περιβάλλοντος στη παράνομη χωματερή Λευκίμμης συντελείται με όρους αυτοφώρου, στο παρακείμενο σκηνικό του ΧΥΤΑ εκτυλίσσεται μία πάνδημη κινητοποίηση που αποσκοπεί (προληπτικά) στην αποτροπή ενός «εγκλήματος διακινδυνεύσεως»: της λειτουργίας, δηλαδή, ενός οργανωμένου χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, που ενδεχομένως, εφόσον δυσλειτουργεί, θα μολύνει το υπέδαφος.

Η σύγκριση δεν αποσκοπεί σε συμψηφισμούς. Δεν απαξιώνουμε έναν κοινωνικό αγώνα που διεκδικεί, με πολυετή προσπάθεια, με θυσίες, σεβασμό. Έναν αγώνα που καταδεικνύει τη χρεοκοπία του περιφερειακού σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Όμως η σύγκριση των 2 περιπτώσεων αποδεικνύει ότι δεν κρίνουμε «με το ίδιο μέτρο». Αφήνεται έτσι να αιωρείται το ερώτημα, ποιοί εξυπηρετούνται από μεροληπτικές προβολές ορισμένων (μόνο) από τα θέματα – και τη, σχεδόν συστηματική, αποσιώπηση άλλων.

Θέτουμε αυτά τα δεδομένα στη κρίση του Κερκυραϊκού λαού, μεσούσης της «ναρκοθετημένης» προεκλογικής περιόδου. Αλλά και εν μέσω μίας «οργουελικής» συγκυρίας αλλοίωσης των σημασιών, κατά την οποία πολλοί οικολογικά σκεπτόμενοι και δρώντες συμπολίτες διολισθαίνουν σε λαϊκιστικές γενικεύσεις.

Γιατί αν καταλήξουμε να απορρίπτουμε, τελικά συλλήβδην, τους ΧΥΤΑ (τασσόμενοι, άραγε, υπέρ χωματερών;), να απορρίπτουμε, τελικά συλλήβδην, οποιαδήποτε απόπειρα εκμετάλλευσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (τασσόμενοι, άραγε, υπέρ του καρκίνου στη Πτολεμαΐδα και των εισαγωγών πυρηνικού ρεύματος από τη Βουλγαρία;), να απορρίπτουμε, τελικά συλλήβδην, τους ποδηλατόδρομους (τασσόμενοι, άραγε, υπέρ αυτοκινητοβιομηχανίας;) – το Περιβάλλον, με τέτοιους «φίλους», τί τους θέλει τους «εχθρούς»;

*Είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας