Ανοιχτή Εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα: «Κρίση: Μια ευκαιρία προσωπικής και κοινωνικής ανάπτυξης»
Συνδυάζοντας το παλιό με το νέο για μια συμπληρωματική και λειτουργική κοινωνική πραγματικότητα, με ομιλήτρια την κ. Χάρι Κατάκη, Ψυχολόγο, PHD, Οικογενειακή Θεραπεύτρια & Πρόεδρο του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων.
Καθώς η αβεβαιότητα επιτείνεται σε όλους τους τομείς, μέσα σε ένα γενικότερο παγκόσμιο κλίμα ανησυχίας και αποσταθεροποίησης, η αισιοδοξία σίγουρα δυσκολεύεται να βρει τη θέση της. Η χώρα μας εισέρχεται σε μια νέα εποχή, ιδιαίτερα κρίσιμη για τις μελλοντικές εξελίξεις. Πιστεύουμε ότι, πίσω από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, κρύβονται βαθύτερα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία επηρεάζουν την προσωπική και κοινωνική μας ζωή με καταλυτικό τρόπο, μεταφέροντας την κρίση στην καθημερινότητά μας και δημιουργώντας τις συνθήκες για κάθε είδους εξαρτήσεις.
Αξιοποιώντας αξίες και δεξιότητες της Πρόληψης, που παραδοσιακά διαθέτουμε ως ελληνική κοινωνία ( αλληλεγγύη, συνεργασία, φιλότιμο και πολλές άλλες), θεωρούμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση ως ευκαιρία για προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη.
Στην εκδήλωση αυτή, που πραγματοποιήθηκε στις 28/06/10 στο Κήπο του Λαού (Art Café), εισηγήτριες ήταν:
• Η κα Αννέτα Τσελέντη, Ψυχίατρος, Επιστημονικά Υπεύθυνη της ΔΗ.ΜΟ.Π. «Ν. Μώρος», που συνέδεσε την εκδήλωση με την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και την Πρόληψη.
• Η κα Χάρις Κατάκη, Ψυχολόγος, Πρόεδρος του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, που μίλησε για τη μεταβατική φάση που βρίσκεται η οικογένεια, τις σχέσεις του ζευγαριού, τις σχέσεις γονέων-παιδιών και τη σύνδεσή τους με την κρίση που βιώνουμε ως κοινωνία σήμερα.
Στη συνέχεια, αναπτύχθηκε μια γόνιμη και δημιουργική συζήτηση, καθώς καλέσαμε τους παρευρισκόμενους να συμμετέχουν ενεργά στη συζήτηση, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ανταλλάξουν σκέψεις, προβληματισμούς και συναισθήματα, σε μικρές ομάδες, με αφορμή τις εισηγήσεις και την προβολή αποσπασμάτων από την τηλεοπτική σειρά «Στο Παρά Πέντε» του Γιώργου Καπουτζίδη, που μεταδόθηκε στο Mega.
Στόχος της συζήτησης ήταν να ανιχνεύσουμε τα μηνύματα και τους συμβολισμούς της σειράς και να τα συνδέσουμε με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και τα βιώματα του καθενός μας.
Σε μια προσπάθεια σύνθεσης των συμπερασμάτων από τις μικρές ομάδες και της συζήτησης που ακολούθησε, παραθέτουμε το ακόλουθο κείμενο:
Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από την κατάρριψη των θεσμών και την αμφισβήτηση πολλών παραδοσιακών αξιών, με αποτέλεσμα την ανασφάλεια, την αστάθεια και ένα έντονο αίσθημα μοναξιάς. Οι άνθρωποι μοιάζουν να ζουν μια σύγχρονη Βαβέλ, όπου επικρατεί σύγκρουση απόψεων και συναισθημάτων. Πολλές φορές μπορούν να συμφωνήσουν, αλλά φαίνεται να επικρατεί η δυσκολία στη μεταξύ τους συνεννόηση. Αυτό που μας λείπει είναι η ουσία της ζωής, η επικοινωνία.
Σε καταστάσεις κρίσης, οι άνθρωποι αναζητούν στηρίγματα, ανθρώπους να μοιραστούν, να συνδεθούν, με κίνητρο συχνά έναν κοινό σκοπό και κοινές αξίες. Ο κοινός σκοπός αμβλύνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους και ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και τη συμπληρωματικότητα. Όταν η συνεργασία βασίζεται στην προσωπική ευθύνη, τη δέσμευση, τη συλλογικότητα και την ανιδιοτέλεια, τότε δίνεται η δυνατότητα για ουσιαστική επικοινωνία, πρόοδο, δημιουργία και προσωπική εξέλιξη.
Σήμερα, καθώς η οικογένεια έχει αποσταθεροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, αναδεικνύονται νέοι τρόποι σύνδεσης των ανθρώπων, σε νέα σχήματα-κοινωνικές ομάδες. Η συμμετοχή σε αυτά τα σχήματα-ομάδες, συχνά αποτελεί ένα ψυχολογικό καταφύγιο εκτός οικογένειας, το οποίο μπορεί να απαλύνει βαθιές συναισθηματικές ανάγκες, παρόλο που δεν μπορεί να δώσει άμεσες λύσεις σε δυσεπίλυτα προσωπικά ή κοινωνικά προβλήματα.
Οι βαθιές ανθρώπινες σχέσεις που βασίζονται στον αλληλοσεβασμό και τη συμπληρωματικότητα, αποτελούν την απάντηση απέναντι στο σύγχρονο, ανταγωνιστικό και ασταθές κοινωνικό περιβάλλον και είναι το ζητούμενο. Οι βαθιές ανθρώπινες σχέσεις, όταν επιτυγχάνονται, στέλνουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, καθώς αντικρούουν τον ατομικισμό και την περιχαράκωση και λειτουργούν ως προϋπόθεση για μια ανοιχτή επικοινωνία με αποδοχή στη διαφορετικότητα.
Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε, θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας και σ’ αυτήν την προσπάθεια χρειαζόμαστε ισχυρά στηρίγματα, κυρίως από του κοντινούς μας ανθρώπους. Η οικογένεια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτήν την διαδικασία, αρκεί να δείξει πίστη, εμπιστοσύνη και σταθερότητα, αλλά και εκεί που η οικογένεια αδυνατεί να ανταποκριθεί ή απουσιάζει μπορεί να υπάρξουν άλλα πρόσωπα, τα οποία μπορούν να παίξουν ένα ρόλο υποκατάστατου του γονιού και της οικογένειας.
Πολλές φορές ακόμη και οι ίδιοι οι γονείς χάνουν το μέτρο και το όριο του ρόλου τους. Σε μια κοινωνία που όλα αμφισβητούνται και καταρρέουν, πασχίζουν να γίνουν όλο και πιο δοτικοί όλο και πιο προστατευτικοί, νομίζοντας ότι έτσι θα προφυλάξουν τα παιδιά τους από τους εξωτερικούς κινδύνους που καραδοκούν. Μέσα σ’ αυτήν την προσπάθεια, είναι δυνατόν να χάσουν την ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους και με τον εαυτό τους και να έρθει μια στιγμή που και οι ίδιοι δεν θα μπορούν να θυμηθούν το πότε και πώς ξεκίνησε αυτό.
Σ’ αυτήν την κρίσιμη εποχή που η ζωή μοιάζει με βάρκα χωρίς τιμόνι και πανιά, ας έρθουμε όσο πιο κοντά μπορούμε ο ένας στον άλλο, ας καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη, τη διεκδικητικότητα, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και την αισιοδοξία και ας συνεργαστούμε όλοι μαζί για να οδηγήσουμε τη βάρκα στον προορισμό της με ασφάλεια, κερδίζοντας έτσι την ίδια τη ζωή !
Τελευταία σχόλια