Οι Lost Bodies
Οι Lost Bodies εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη μουσική σκηνή της Αθήνας το 1988 και έγιναν αμέσως γνωστοί με το κομμάτι τουs “σωλήνες”. Από τότε έχουν μια σταθερή επαφή με το κοινό, έχοντας στο ενεργητικό τουs 5 cds και συναυλίες.
Η μουσική τους βρίσκεται στις παρυφές τηs ελληνικής εναλλακτικής ροκ σκηνής και ενσωματώνει στοιχεία από το πανκ ως τη μπαλάντα. Ο ήχος του σχήματος συνδυάζει τον ακουστικό, τον ηλεκτρικό και τον ηλεκτρονικό, με πολλά θεατρικά στοιχεία.
Η μουσική τους βρίσκεται στις παρυφές τηs ελληνικής εναλλακτικής ροκ σκηνής και ενσωματώνει στοιχεία από το πανκ ως τη μπαλάντα. Ο ήχος του σχήματος συνδυάζει τον ακουστικό, τον ηλεκτρικό και τον ηλεκτρονικό, με πολλά θεατρικά στοιχεία.
Κριτικές…
«Σχεδόν μία 20αετία τώρα οι Lost Bodies είναι το πιο ενδιαφέρον cult/εναλλακτικό/far out/καλά κρυμμένο μυστικό της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Kοντά στις μουσικές εξελίξεις, φτιάχνουν το δικό τους χαρμάνι που έχει απ’ όλα χωρίς ποτέ να είναι αχταρμάς και με στίχους που τσακίζουν κόκαλα».
(Athens Voice)
(Athens Voice)
«Λένε πως στην εποχή μας εξαφανίστηκαν οι Δον Κιχώτες κι έχουν πληθύνει οι ανεμόμυλοι… Αν δεν αντιμετωπίσεις τους Lost Bodies σαν Δον Κιχώτες δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις τα γκροτέσκα τραγούδια τους, το, συχνά, χοντροκομμένο τους χιούμορ και την παιγνιώδη διάθεσή τους. Πίσω όμως από τον γέλωτα, το αθηναϊκό αυτό αβάν-γκαρντ σχήμα, μιλάει για καθημερινές καταστάσεις έξω από τα δόντια, προσεγγίζοντας (κατ’ αναλογία πάντα) τη μέθοδο του Φρανκ Ζάππα. Με 20 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας και 7 δίσκους στην πλάτη τους, είναι ευχαριστημένοι που μπορούν ακόμα και… παραμιλούν»
(Καθημερινή)
(Καθημερινή)
«Οι – εξαιρετικές – μελωδίες που απλώνουν στο φόντο μπορούν κάλλιστα να αντλούνται από όπου τους κατέβει, pop, rock, world, electronica, τα καταφέρνουν περίφημα σε ό,τι και αν διαλέξουν. Πάνω σε αυτές τοποθετούνται πρόζες, άλλες δικές τους, άλλες επωνύμων σαν τον Καβάφη ή τον Μπόρχες, οι οποίες ερμηνεύονται εκφραστικότατα, πότε με παράπονο, πότε με χαριτωμενιά, πότε με σαρκασμό, πότε με μια αίσθηση πίκρας, ακόμα και κούρασης».
(Avopolis)
(Avopolis)
Τελευταία σχόλια